Waddinxveen in de winter

In de donkere dagen voor Kerstmis en in het avondlijk duister bovendien is een bezoek aan een schaakclub in Waddinxveen alleen al een avontuur, maar met een vers pak sneeuw op de weg wordt het bijna een waagstuk! Uw verslaggever vertrok donderdag, 17 december, om even 18.00 uur met de auto van uit IJsselmonde naar Ommoord, waar ik met Jaap van Meerkerk samen verder op weg zou gaan. Die toch betrekkelijk korte afstand vergde bijna vijf kwartier… en toen moesten we nog naar de plaats van bestemming! We waren desondanks keurig op tijd binnen, waar Olivier Vrolijk ons al opwachtte. Wat later kwam Reinier Hoogeveen binnen met als passagiers, Joop van ’t Hoenderdaal en Cander Flanders. Het wachten was daarna op Ruurd Ouwehand en Jan de Korte, die het laatst van huis waren gegaan.

WSV wachtte keurig totdat ons gezelschap compleet was. Het schaken kon beginnen. Voor uw verslaggever was het vrijwel direct daarna klaar… Hij conformeerde zich aan de omstandigheden buiten en produceerde dus na 5 zetten een uitglijder. Dat betekende niet alleen pionverlies op het kerkhofveld f7, maar het aanzien van de stelling was alleen nog maar te vergelijken met een troosteloze ruïne. Verzet nog wel, maar vergeefs… Dat was al snel een 0 – 1 achterstand.

Die werd weggepoetst door Jan de Korte, die de partij van het jaar afleverde! In een storm van mogelijkheden werd de tegenstander van het bord geblazen en met mat geconfronteerd. Lang konden we van het evenwicht in de stand niet genieten, want Jaap van Meerkerk, die meende met een extra pion goed uit de opening te zijn gekomen, liep tegen een gemene val op, waaruit geen ontkomen mogelijk was. Hij moest stukverlies accepteren en tekende daarmee voor onze tweede nul.

De overigen waren niet zo vlug klaar. Joop van ’t Hoenderdaal wist in een Damegambiet een extra pion te bemachtigen, maar op het moment dat beider pionnenrestant alleen nog maar op de koningsvleugel te vinden was en beiden ook over een dame en een toren beschikten, kon lang laveren niet voorkomen, dat remise moest worden vastgelegd. Vervolgens kwam het kunststukje van Cander Flanders. Hij was een pion kwijtgeraakt, had ook een zee van tijd achterstand, maar moest toen het concept gaan zoeken, waarmee hij verder zou moeten gaan. Dat werd in de resterende twee minuten, die hij nog had, gevonden. De druk van een vrijpion, die hij tot de tweede rij wist door te drukken, werd de witspeler te machtig. Wel bood die nog even remise aan, maar dat was in die toestand uit de lucht gegrepen. Wel spoedden de seconden zich weg, maar die tijd was toch voldoende om te scoren!

Weer was de stand gelijk getrokken. Maar niet voor lang, want Reinier Hoogeveen, die een stuk had gegeven voor drie pionnen, wist die ruil niet effectief te maken. Integendeel, langzaam werd de voorraad boeren van de loonlijst afgevoerd en moest ook door hem een nul worden geïncasseerd.

Nog twee borden over. Olivier, schaakt te weinig in levende lijve, verschalkte zijn tegenstander in het eindspel, maakte daarbij een stuk buit en bracht dat winnend tot gelding. Tot slot de beslissing: Ruurd Ouwehand moest daarvoor zorgen. Een beetje teamcaptain neemt zo’n taak dan ook op zich! In een gelijkopgaande strijd, bood de thuisspeler na 21 zetten remise aan. Ruurd neemt zoiets natuurlijk niet aan, die wil verder kijken of er nog wat te verdienen valt. Na 34 zetten dacht zwart, laat ik nog een keer remise aanbieden. De stand was er immers ook nu wel rijp voor. Op dat moment waren andere beslissingen nog niet gevallen, dus het werd lekker doorschuiven…. Maar één ding was niet onopgemerkt gebleken! De tijd die er voor ieder nog over was…. en die was voor Ruurd lekker voordelig. In een stelling, die nog steeds het karakter van remise niet was ontstegen, bleek die tijdsfactor beslissend. Zwart deed enkele minder goede zetten en plotseling verscheen er toch nog een winststelling op het bord voor Ruurd en trokken we zowaar nog aan het langste eind. En mede daardoor leiden we in de competitiestand minstens voor 1 dag!

Intussen was de nieuwe dag al begonnen en kon het krabben aan de autoruiten beginnen. Dat vergde tijd, zo ook de thuisreis, die voor uw verslaggever rond 1 uur een tussenstop kende in Ommoord, waar weer een wagen op een krabbeurt stond te wachten. Terug in IJsselmonde werd bijna half twee…. Het verslagleggen moest dus tot in de middag wachten!.

De uitslagen en de stand in klasse 1A van de RSB competitie zijn hier nog eens terug te zien.

Arie de Jong