Overbodige nederlaag tegen De Willige Dame

Ons vlaggenschip heeft met een overbodige nederlaag tegen De Willige Dame haar kansen om in de top van de promotieklasse mee te doen ernstig geschaad. Voorafgaand aan de wedstrijd werd op een gepaste wijze afscheid genomen van Jan Seeleman, die zijn laatste wedstrijd voor ons team speelde. Een klinkende overwinning zou het mooiste afscheidscadeau zijn geweest. Het liep echter anders.

Ondergetekende speelde met wit op bord 8 tegen Marcel Plymert (1813) een matige wedstrijd. Ik liet het initiatief aan mijn tegenstander, die de druk op mijn koningsstelling opvoerde. Nadat ik afwikkelde naar een gelijke stelling, begon ik de koningsstelling open te breken. Ik negeerde een tegenaanval op de damevleugel, waarna mijn verdediging overlopen werd: 0 – 1. Op bord 5 kwam Evert van den Hooven tegen Hans Berrevoets (1977) een pion voor in een toreneindspel. Evert bleef actief spelen en haalde bekwaam het punt binnen: 1 – 1. Op bord 3 leek Jan Seeleman op papier in Henk van Gemerden (1850) een makkelijke tegenstander te hebben. Jan kwam over de a-lijn binnen en veroverde een pion. Met winst binnen zijn bereik blunderde hij echter een stuk weg en kon daarna snel opgeven: 1 – 2.

Onze kopman Andrzej Pietrow bracht tegen Jacques Hennekes (1993) een CaroKann op het bord, een opening die hij schijnbaar volledig beheerst. Andrzej zag voordeel voor zichzelf maar moest in remise berusten: 1½ – 2½. Op bord 7 leek Leo Verhoeven een voordeel te bereiken tegen Hans Nunnikhoven (1836), maar hij liet zijn tegenstander met remise ontsnappen: 2 – 3. Aan Olivier Vrolijk (bord 6) de taak om de achterstand weg te werken. Hij sloeg een remise-aanbod van Arno Slagboom (1880) af en zette zwart klem op de damevleugel. In tijdnood werkte Arno mee aan zijn ondergang: 3 – 3. Op bord 2 kreeg Frank van Zutphen in Remco van Vaalen (2142) de sterkste tegenstander. Frank speelde zeer actief en creëerde een vrijpion op b5. Geleidelijk kantelde de partij en ging Frank in tijdnood onderuit: 3 – 4.

Tenslotte aan Cander Flanders (bord 4) om tegen de Joop de Jong (1992) nog een matchpunt te redden. Cander speelde actief en viel aan over de damevleugel. Met een bord vol stukken en veel meer tijd op de klok (minuten tegen seconden) leek Cander gemakkelijk op tijd te winnen; Cander bleef helaas te lang schaken en verspeelde zijn tijdsvoorsprong. Binnen 1 seconde vielen beide vlaggen en werd door de wedstrijdleider besloten tot remise: 3½ – 4½.

In feite hebben wij onszelf de das omgedaan en zullen wij de volgende wedstrijden echt punten moeten halen. Kijk hier voor de uitslagen en de stand in de promotieklasse van de RSB.

Ruurd Ouwehand