Eerste sleept gelijkspel uit het vuur
Met veel hangen en wurgen heeft ons vlaggenschip een gelijkspel voor de poorten van de hel weggesleept. In de wetenschap dat wij twee van onze sterkste spelers, Andrzej Pietrow en Mari Hofman, moesten missen, togen wij naar het zoveelste speelhonk van Shah Mata op Zuid.
Al snel werden we op achterstand gezet: ondergetekende (Ruurd) had op bord 6 geen passend antwoord op het huisvlijt van zijn tegenstander (David Mesman gaf aan wekenlang op deze variant te hebben gestudeerd). Hij kon nog net een aanval afweren, maar toen het spel naar de andere vleugel werd verlegd, verloor hij een toren en moest al om 21.25 uur opgeven: 0 – 1. Leo Verhoeven (bord 4) verwarde in de Siciliaanse opening twee zetten met elkaar en mocht al snel een kwaliteit inleveren. Toen daar nog pionnen bijkwamen gaf Leo de ongelijke strijd op: 0 – 2; een nederlaag tekent zich af.
Invaller Joop van ’t Hoenderdaal (bord 8) had in John la Gordt Dillie een pittige tegenstander. Als vanouds zette Joop zijn partij solide op en wist de aanval op zijn koningsstelling goed te pareren. Remise was de logische uitslag: ½ – 2½. Jan Seeleman (bord 2) kwam in een “soort Konings-Indisch” overwegend uit de opening en bouwde dit uit naar een positioneel overwicht. Toen tegenstander Roel Warnik onder deze druk een fout maakte, was het punt snel binnen: 1½ – 2½; er gloorde weer wat hoop.
Olivier Vrolijk (bord 5) zette zijn tegenstander onder druk, maar wist geen opening in de solide stelling te forceren: 2 – 3. Inmiddels waren de resterende partijen in vliegende tijdnood gekomen. Op bord 3 speelde Evert van der Hooven een enerverende partij. Tegenstander John Onderlinden offerde om onduidelijke redenen de g-pion. Evert zette de koningsvleugel vast en nam het initiatief op de damevleugel. Zijn tegenstander probeerde met een foutief stukoffer een mataanval te forceren. Evert accepteerde het stuk en bleef actief spelen. De partij kantelde toen Evert door een blunder zijn stuk teruggaf. Nog bood het eindspel uitzicht op winst, maar Evert was dermate aangeslagen, dat hij door zijn vlag ging: 2 – 4; een nederlaag leek nu zeker.
Cander Flanders (bord 7) was de weg kwijt en arriveerde ruim een half uur te laat. Gelukkig wist hij op het bord de weg wel te vinden en zette tegen Klaas de Ruijter een prachtige koningsaanval op. Klaas leek het net te kunnen “keepen” en probeerde op de c-lijn tegenspel te ontwikkelen. In vliegende tijdnood greep Klaas mis en incasseerde Cander het punt: 3 – 4. Op bord 1 voerden Frank van Zutphen en Bram Steijn een geweldige strijd met wisselende kansen. Toen zwart (Steijn) een vrijpion op e3 kreeg, leek het pleit beslecht. Frank kwam echter met de schrik en wist in vliegende (wederzijdse) tijdnood het eindspel te winnen: 4 – 4.
Kijk hier voor de uitslagen en de stand in de promotieklasse van de RSB.
Ruurd Ouwehand
