Eindelijk een overwinning voor het eerste!

Maandag 9 maart moest het dan gaan gebeuren voor het eerste. Na drie nederlagen en twee gelijke spelen moest er gewonnen gaan worden. Beoogde slachtoffer: het eerste team van De IJssel.

Op papier waren we sterker (gemiddeld 75 ratingpunten), dus dat bood perspectief, al hadden wij ons ratingoverwicht eerder dit seizoen ook niet echt in harde punten kunnen vertalen.

Wij misten Olivier Vrolijk, Paul Wilhelm en Jan Smit, maar hadden in de startopstelling twee sterke vervangers: Wim Posthumus en Gilles Donze.

Het duurde tot half tien voordat er enige tekening in de strijd begon te komen. Rond die tijd kreeg Ruud Dröge (zwart, bord 5) een remiseaanbod van zijn tegenstander. De stelling was nog redelijk in evenwicht, al waren er wel wat potentiële dreigingen voor wit op een koningsaanval. Dröge besloot daarom het remiseaanbod aan te nemen.

Tegelijk met het remiseaanbod aan bord 5 kwam er ook een remiseaanbod aan bord 6. Cander Flanders speelde met wit en had qua stelling prima aanknopingspunten, maar een combinatie van een half uur te laat komen + veel tijd gebruiken zorgden voor een tijdsverdeling van 15 minuten voor Flanders tegen 1,5 uur voor zijn tegenstander. Daarom werd ook hier het remiseaanbod geaccepteerd.

Het was inmiddels zo rond een uur of tien. Rondje langs de velden: Marvin Dekker stond verloren, Ruurd Ouwehand had een pionnetje extra, verder viel er nog niet veel over te zeggen. Wel hadden wij op de meeste borden veel meer tijd gebruikt.

Kersverse clubkampioen Marvin Dekker speelde met zwart aan bord 1 een hyperscherpe variant van de Benoni, hij won een pionnetje en sloeg een tweede op b2. Direct ging de aloude schaakwijsheid door mijn hoofd “Sla nooit op b2 zelfs al is het goed”. Dekker stond op dat moment weliswaar een kwaliteit en twee pionnen voor, maar zijn stelling was een ruïne en de witte stukken heersten op het bord. Toen ging het snel. Dekker verloor eerst een kwaliteit, kort daarna een toren en dus konden ook de overige stukken terug de doos in.

Tussenstand: 1 – 2 achter. Het zag er op dat moment niet goed uit. Waar zouden de punten vandaan gaan komen? Leo Verhoeven kreeg een remiseaanbod, maar dat werd in overleg geweigerd.

Het eerste punt voor Erasmus kwam binnen via Ruurd Ouwehand. Hij had een goede partij opgebouwd en in een fraaie koningsaanval een pionnetje gewonnen. Hij wikkelde af naar een dubbel toreneindspel en daar bleek het extra pionnetje beslissend te zijn. We stonden weer gelijk: 2 – 2!

Aan bord 3 speelde Leo Verhoeven met zwart een rustige en degelijke partij. Verhoeven voerde rustig met de zware stukken de druk op richting het centrum, snoepte een pionnetje op op de damevleugel en kon vervolgens met een pionnenopmars beginnen op diezelfde damevleugel. Wit kan daar eigenlijk weinig tegenin brengen en werd langzaam opgerold. Een fout van de tegenstander zorgde ervoor dat Verhoeven een toren kon winnen, maar ook zonder die fout had Verhoeven het punt binnen gehaald. Een prima overwinning van Verhoeven tegen hun sterkste speler! En een 3 – 2 voorsprong!

Aan bord 7 speelde Gilles Donze met zwart. Hij speelde een degelijke partij en kwam eigenlijk niet in de problemen. Zo tegen elf uur won hij een kwaliteit en ook nog een pionnetje en die bracht hij netjes over de finish. Ook een nette overwinning en een 4 – 2 voorsprong met nog twee partijen bezig.

Aan bord 2 speelde Frank van Zutphen met wit. Hij kwam goed uit de opening en had een prettig ruimtevoordeel. Zo rond de 25e zet ontstond een interessante stelling, waarbij wit aanviel op de koningsvleugel en zwart probeerde te counteren door het centrum. Van Zutphen won een stuk tegen drie pionnen en het leek er gevaarlijk uit te zien met pionnen voor zwart op c5, d5 en c4, maar toen de pion op d5 er af ging waren de tegenkansen wel geneutraliseerd en was het nog een kwestie van de gewonnen stelling ook winnen. Echter, in tijdnood deed Van Zutphen een stuk cadeau en vrij kort daarna kon hij opgeven. Tussenstand: 4 – 3.

Dan moest het maar gaan gebeuren aan bord 4: Wim Posthumus speelde een prima partij, had gedurende de gehele partij het initiatief al was er nog niet echt beslissend voordeel bereikt. In diepe tijdnood (beide spelers hadden nog een paar minuten) speelde zijn tegenstander het ietwat onzorgvulig waardoor Posthumus kon promoveren, wat alleen voorkomen kon worden ten koste van een stuk. Posthumus had op dat moment nog een h-pion en een witveldige loper tegen een b-pion en een g-pion voor zwart. Dat was het moment voor Posthumus’ tegenstander om op te geven! Gunstig: want de stelling was waarschijnlijk remise, omdat de witte loper niet bij het promotieveld kon komen. Voor de matchpunten maakte het niet uit, maar dit zou wel eens een beslissend bordpunt kunnen blijken te zijn.

Dus eindelijk de overwinning: 5 – 3 met vooral een fantastische prestatie van de twee invalllers: Wim Posthumus en Gilles Donze die allebei hun partij winnen!  Overall, ging het weer niet heel erg gemakkelijk, maar dit was een mooi voorbeeld van “Resultaatschaak”.

De kansen voor lijfsbehoud zijn nog in leven. Vrijdag wordt de wedstrijd tussen SO Rotterdam 2 en 3-Torens 1 (huidige nummers 5 en 7, Erasmus staat nu op plaats 6) gespeeld en afhankelijk van die uitslag weten we wat we in de laatste ronde moeten doen tegen 3-Torens 1 op vrijdag 17 april.

Kijk hier voor het verslag “De IJssel 1 verliest van Erasmus 1” op de website van De IJssel. Alle uitslagen en de stand zijn te vinden op de RSB-website.