Nauwelijks remises in de vierde ronde

Een avondje vrij en dus heb ik kunnen genieten van spannende wedstrijden.

Ons V2 team, onder leiding van Jan Bruinsma – lees hier zijn verslag – werd om 20.00 uur in stelling gebracht. De tegenstanders waren nog even spoorloos en om 20.05 was het devies van Paul, onze externe wedstrijdleider: klok indrukken. Prima, maar dan moet het hefboompje dus wel naar de kant van de tegenstander omhoog, Peter Ruimschoot. Nu liep jouw klok. Gelukkig kwam je tegenstander al na 2 minuten aanschuiven.

Jan Bruinsma liet er geen gras over groeien en gaf zich reeds na 30 minuten gewonnen. De plek tegenover Carel Keller bleef echter onbezet en dat bleek het enige punt dat ons V2 team kon scoren, helaas! Ik dacht even dat Peter Ruimschoot de aanval van zijn tegenstander op leeftijd toch kon weerstaan, maar Peters toren op g7, die het schaak moest opheffen, was zodanig overbelast dat hij de loper op d7 niet meer kon dekken. Na hevig touwtrekken toch een nul. Jammer.

Nu even een rondje langs de borden van de A-, B- en C-finales.

A-groep

Leo Verhoeven – Cor van As: Dat belooft wat: Degelijkheid tegen avontuur! Het werd een zware manoeuvreerpartij. Lang stonden alle stukken en pionnen op het bord en Cor zocht in deze gesloten stelling toch – uiteraard – de aanval, in dit geval tegen een onneembare vesting van de zeer degelijk spelende Leo. Om 22.15 uur waren er slechts … 15 zetten gedaan. Even later heeft Cor een stuk minder. Blunder of offer? Geen idee. Leo wint met een diepe zucht.

Andrzej Pietrow – Frank van Zutphen: Wit beantwoordt de scherpe openingszet van zwart positioneel. Wit heeft wat lichte druk op de zwarte stelling, zwart verdedigt actief met spel in het centrum, met paard en pionnen. Na 25 zetten wordt remise overeen gekomen.

Murdoch Mac Lean – Wim Posthumus: Wim heeft flink kunnen oefenen in Wijk aan Zee en moeten constateren dat het wat mindere schaakvolkje van 1800+-spelers hem toch onverwachts de voet danig dwars kon zetten. Toen er plots op de diepblauwe muur van de Moriaan in fraaie neonletters de uitslag van Wims partij verscheen (zie foto) een beangstigend tafelreel dat mij aan de hand deed denken die 3000 jaar geleden op de paleismuur van koning Belshazzar (de zoon van Nebukadnezar): “Mene mene tekel ufarsin” (gewogen en te licht bevonden) schreef.

Nou, Wim speelde vanaf dat moment als een bezetene om zijn teleurstellende eerste helft van de tienkamp snel te doen vergeten. Wim nam het nu dus op tegen een beroemde schaker over wie het Noordhollands Dagblad opgewonden raakte. Journalisten uit Noord-Holland wachtten de argeloze schaker uit Rotterdam brutaalweg op met een heuse cameraploeg. Toen ik langsliep en in gedachten al met mijn zoveelste partij bezig was, probeerde ik toch maar even aan te haken in de hoop ook iets tegen die belangrijke mensen te mogen zeggen. Ja, in de krant komen, wat een droom. Maar nee hoor, geen enkele vraag werd mij gegund. Het was Murdoch en Mac Lean wat de klok sloeg bij de ingang van de immense schaakarena. En Murdoch kwam alleen maar ff kijken… De genoemde partij, met een dubbeltorentoreneindspel eindigde onbeslist.

Marcel Tillemans – Ruud Dröge: Ik zag vrij vroeg in de avond al een eindspel met een kwalletje + pion meer voor Marcel, die dan nog wel wat zwakke pionnen heeft. Marcel wint.

Kijk hier voor de uitslagen, de stand en het progamma in de A-groep.

B-groep

Jan Hoek van Dijke – Jan Smit: Na een voor mij onbekende opening (met een ingelast h6 en g5 in een soort van Pirc, die voor Smit geen geheimen zal hebben gehad, gezien zijn vastberaden blik) begint het middenspel waarin Hoek van Dijke een open h-lijn heeft. De stelling is ook hier gesloten. Vol bord. Het gekke is dat het ene volle bord voller lijkt dan het andere! Zal wel aan mij liggen. Om 22.30 uur zijn 25 zetten gespeeld en Smit heeft een pionnetje meer. Spannend! Zwart heeft wat ruimte op de damevleugel gepakt. Hoewel Hoek van Dijke het er niet mee eens was, won Smit.

Arie de Jong – Bernhard Ruimschoot: 0-0 tegen 0-0-0. Dat beloofde wat. Zwart stuurt zijn hele koningsvleugel aan pionnen op avontuur, zonder zichtbare steun der stukken. Een sikkeneurig slaperig zwart paard huilde op a8. Ver weg, glurend en loerend vanaf de uiterste hoeken van het slagveld stonden wat zwarte stukken vooral te verdedigen tegen een ontketende zesentachtiger. Arie drukt brutaal over de b-lijn en posteert een toren op b6, te midden der zwarte stukken, flink gedekt door een witte pion en dame. Arie wil dit jaar schitteren. En dat heb ik gemerkt in mijn eerste partij in de B-groep! Als ik wat later terugkom is er materiaal geruild en Arie wikkelt af naar winst. Knap hoor.

Kijk hier voor de uitslagen, de stand en het programma in de B-groep.

C-groep

Henry Pijpers – Wilde Boer: Na het ijzersterke 16. Dg6 heeft Henry een sterke aanval. Hij heeft daarvoor een stuk geofferd. De aanval slaat echter niet door, maar wit heeft beslissend voordeel in het dubbeltorentoreneindspel: een niet te stoppen vrijpion en ook een koning die sterk meedoet. Eindspel uit het boekje. Perfect uitgevoerd, Henry!

Peter de Boer – Anton van Berkel: Peter vocht tevergeefs tegen onze bijna-grootmeester en Nederlands kampioen op de 100 velden. Beiden spelen het middenspel heel actief, maar Peter heeft een kwetsbare koning, die zijn beschermboertje op g2 moet missen. Peter krijgt een bevlieging en offert een volle toren op g7. Bominslag! Helaas niet goed uitgerekend. En ja, dan verlies je wel, he? Al weer een toren die de hoofdrol opeist. Lees vooral ook het binnenkort gepubliceerde verhaal van Wim Posthumus over de Torens van Wijk aan Zee.

Vincent Smol – Coen van Baren: Zitten al in het eindspel van T+P+5pi versus T+L+2pi. Coen staat drie pionnen voor. Vincent speelt nog even door, maar moet al snel de handdoek in de ring gooien. Resultaat: 0 – 1

Roel de Graaff – Victor Hooftman. Na de nederlaag van vorige week tegen Wil de Boer revancheert Victor zich deze week sterk en en wint hij al weer zijn derde partij in de C-groep.

Wim Witvliet – Frits Steenbergen: Het werd een soort van Slaaf, een onregelmatige ruilvariant wel te verstaan. Met alle respect hoor, Wim, maar ik verwachtte wel een punt voor Frits. En Wim denk ik ook. Maar toen Wim met één zet, g2-g4, de partij kon beslissen, verzuimde hij dit te doen. Frits had een paard moeten inleveren om mat af te wenden. Met deze misser voorkwam Wim een verrassende uitslag. En moest ik hem naar huis rijden.

Herman Beerling – René van Es: in de opening ging er al wat mis, vertelde René na afloop. “Dit was weer één van die dagen dat ik met mijn neus op de feiten werd gedrukt. Mijn reactie op zijn opening was abominabel en dan halverwege de partij weer een paard zomaar weggeven? Ik weet precies wat ik weer fout doe, achteraf! Een zekere discipline er instampen, neemt zijn tijd… (maar ja wat wil je met maar 100 partijen in je leven te hebben gespeeld… Winnen? Nee, goed en plezierig spelen!).” Het bezoek van René aan Wijk aan Zee, zijn prachtig geschoten sfeerfoto’s van de speelzaal. Zijn vereeuwiging van “The writing on the wall” zo mooi in zijn lens gevangen. Dat alles ligt nu achter ons. René speelt dus tegen Herman. De onnauwkeurigheid in de opening viel op zich wel mee, maar inderdaad, je kunt beter gewoon na d5 e6 of c6 spelen. Herman posteerde nu een verschrikkelijke loper op c7, gedekt door een boer op d6, en trekt de partij gedecideerd naar zich toe: 1 – 0.

Alik Tchavelachvili – Joram Simons: Slavisch. In het middenspel spelen 2 witte paarden tegen 2 zwarte lopers. De lopers van Joram blijken sterker te zijn!

Kijk hier voor de uitslagen en de stand in de C-groep.