HET EERSTE KAMPIOEN!
Maandag 14 maart was de opdracht voor het eerste team van Erasmus duidelijk: kampioen worden! Tegenstander was het eerste van WSV.
Een gelijkspel was voldoende, maar we wilden natuurlijk met een goed gevoel afsluiten en gewoon winnen.
Met een ratingoverwicht van gemiddeld meer dan 200 punten zou het ook moeten kunnen. En het kon! Al vrij vroeg op de avond waren de eerste tekenen gunstig.
Het eerste resultaat kwam van de hand van Olivier Vrolijk (met zwart op bord 5). Hij won direct in de opening twee pionnen en dat in combinatie met een overweldigende stelling was voldoende voor zijn tegenstander om al vrij snel op te geven. Na een uur spelen al een snelle 1 – 0 voorsprong dankzij onze topscorer: Vrolijk behaalde dit seizoen 5 uit 5 in de RSB-competitie. Echt een klasse prestatie!
Het was inmiddels een uur of tien geworden. Cander Flanders speelde met wit op bord 8 en was niet heel erg geweldig uit de opening gekomen. Zijn stukken werkten niet echt lekker samen, maar aan de andere kant had zijn tegenstander ook weer niet echt beslissend voordeel. Een vroeg remiseaanbod werd aangenomen en dat bracht de tussenstand op 1½ – ½.
Niet lang daarna een verrassende uitslag. Murdoch Mac Lean speelde met zwart op bord 7. Hij had een wat gedrukte stelling en het was mijn verwachting dat hij zich daar rustig uit zou gaan wurmen om dan onverbiddelijke toe te slaan en het punt binnen te halen. Groot was mijn verrassing toen bleek dat Mac Lean verloren had. Tja, een 1½ – 1½ tussenstand.
Maar verder geen zorgen, want op alle borden zag het er verder erg goed uit! Marvin Dekker (bord 3, zwart) had al vroeg een pion gewonnen en won even later ook nog een stuk. Zijn tegenstander kreeg daarvoor wel een pion op de zevende rij. Was die nu wel of niet tegen te houden? Dekker ging een kwartier de denktank in. Hmmm, dat was niet echt een goed teken… Gelukkig was het om alle potentiële varianten door te rekenen, de pion werd gestopt en met een stuk achter gaf Dekker zijn tegenstander op. En zo stonden we op 2½ – 1½.
Op dat moment waren er nog vier partijen bezig. En naarmate de tijd vorderde wist iedereen zijn stelling stap voor stap te verbeteren. Wim Posthumus (bord 6, wit) had een ingewikkelde stelling met wederzijdse koningsaanval, Leo Verhoeven (bord 4, wit) een toreneindspel met twee pionnen extra, Andrzej Pietrow (bord 1, zwart) had een D+L vs D+P eindspel met een pion extra en Frank van Zutphen (bord 2, wit) stond een kwaliteit voor, maar moest nog wel een counterattack pareren. Het zou gek moeten lopen wilde hier niet nog 1½ punt uit gehaald worden om het kampioenschap veilig te stellen. En dat gebeurde ook. En allemaal in hele korte tijd.
Het volgende punt kwam binnen dankzij Pietrow. Vanuit de voorzichtige opbouw van de CaroKann kreeg hij steeds meer ruimte en spel. In het vroege eindspel won hij een pion en dat voordeel werd netjes uitgemolken. Weer een mooi staaltje van de superieure eindspelkennis van Pietrow! Tussenstand: 2½ – 1½.
Op het bord daarnaast werd Van Zutphen als teamcaptain de eer gegund om het beslissende punt binnen te halen waardoor het eerste kampioen werd! In een gesloten stelling was het manoeuvreren om een gaatje te vinden. Na een afruil van pionnen in het centrum kreeg Van Zutphen een ijzersterk paard op f6, reden voor zijn tegenstander deze ondanks kwaliteitsverlies toch eraf te slaan. Op dat moment moest er stevig gerekend worden om de counteraanval te neutraliseren, maar via een dame-manoeuvre van Dd2 – a5 – c7 – e5 werd de zwarte aanval op de koningsvleugel (?!?) geneutraliseerd. Na dameruil stonden er weliswaar nog twee vrijpionnen op de derde en vierde rij, maar dat zag er gevaarlijker uit dan het in de praktijk was. Verlies van één van deze pionnen was aanleiding voor zijn tegenstander om op te geven. En daarmee kon de vlag uit! Een 4½ – 1½ voorsprong en Erasmus was kampioen!
Niet heel lang daarna won ook Verhoeven. Hij speelde een goede partij en won in het middenspel een pion. In het toreneindspel dat daarop volgde won hij nog een pion en het was nog lastig om het definitief uit te maken, maar Verhoeven schoof de partij fraai en consequent uit. En daarmee stond er een 5½ – 1½ tussenstand op de borden.
Als laatste (zoals gebruikelijk bij RSB-wedstrijden van het eerste team dit jaar) was Wim Posthumus nog bezig. In een mooie Siciliaanse partij vlogen beide heren elkaar naar de strot en richting de koning van de tegenstander. Een hele complexe stelling, waarbij een foutje zomaar fataal zou kunnen zijn. Hoe het precies geëindigd is, is niet duidelijk, maar beide heren kwamen remise overeen! En zo kwamen wij op een fraaie einduitslag van 6 – 2.
En daarmee is het eerste team van Erasmus kampioen geworden. Met zes overwinningen en een gelijkspel met een fraaie score. In het begin van het seizoen ging het nog wel eens stroef (gelijkspel tegen Overschie 2 en de benauwde overwinning tegen RSR Ivoren Toren 3), maar naarmate het seizoen vorderde ging het steeds soepeler (met als één van de hoogtepunten de strakke overwinning op directe concurrent HZP Schiedam 1).
Heren van het eerste (en invaller Ruud Dröge): Veel dank voor alle mooie momenten dit seizoen en voor alle mooie overwinningen. En voor komend seizoen gaan we de promotieklasse onveilig maken!
Lees hier het verslag “Gaat WSV 1 zich handhaven…” op de website van WSV. Kijk hier voor alle uitslagen van het eerste team in de de RSB-competitie.
Frank van Zutphen
