Dat was nummer één…

Eerste team wint ruim van (zwak) Nieuwerkerk

De openingsronde van de nieuwe competitie in de promotieklasse leverde ons eerste achttal een ruime overwinning op. Vijf gewonnen partijen en drie remises.

Dat was geen reden om voluit te juichen, wel om opgelucht adem te halen. Het op papier zoveel zwakkere Nieuwerkerk aan den IJssel (elogemiddelde 1806) bood urenlang fel weerstand tegen ‘reus’ Erasmus (2015).

De ten opzichte van het vorige seizoen sterk verzwakte bezoekers stonden halverwege de avond zelfs beter. Pas in het allerlaatste halfuur, gekruid door tijdnoodgebrek (vooral aan Rotterdamse zijde), kantelde de wedstrijd. De eindscore van 6½-1½ kan dan ook geflatteerd worden genoemd.

Dit soort duels maakt uw verslaggever, dit seizoen gebombardeerd tot non-playing captain, nog geen lachebekje. Ingesteld op een ononderbroken triomftocht die bij – of zelfs voor – de eindstreep kampioenschap en promotie naar de KNSB moet opleveren, werd de eerste krachtmeting voor hem een lijdensweg waarin jeuk, agressie, verhoogde bloeddruk en peilloze verbazing om voorrang streden.

Toegegeven, we kijken terug op een moeilijk verleden met Nieuwerkerk. Vorig jaar werd het onderling 4-4 en dat bleek achteraf fataal voor onze promotieaspiraties. Maar toch… Erasmus, op verschillende plaatsen versterkt, trad nu op volle oorlogssterkte aan. De gasten hadden twee van hun topspelers zien vertrekken en waren gedwongen om te improviseren, wat er onder andere toe leidde dat een van hun zwakkere spelers aan het eerste bord plaatsnam.

Appeltje-eitje dus? Vergeet het maar. De eerste drie uren was er nauwelijks sprake van Rotterdams voordeel. Alleen Murdoch Mac Lean bouwde een op het eerste gezicht indrukwekkende stelling op (toren-dame-toren op de c-lijn), maar zijn opponent kon zich moeiteloos verdedigen via grootscheepse afruilen. Ondertussen probeerden enkele Nieuwerkerkers aan mogelijk onheil te ontsnappen door remise aan te bieden. Andrzej Pietrow besloot, na goed overleg met zijn captain, door te spelen. Ook Marvin Dekker verkoos op advies actief te blijven spelen en op kansen te loeren.

Murdoch moest, ondanks verwoede pogingen om in het eindspel het knapste jongetje van de klas te zijn, zijn winstpogingen staken. Om 22.20 uur (het eerste genoteerde resultaat!) berustte hij in een puntendeling. Tien minuten later brak dan toch de zon een beetje door: Henk Ochtman, nieuw in onze gelederen, combineerde zijn tegenstander in grootse stijl van het bord en bracht zijn team aan de leiding. Ook Frank van Zutphen plukte een pionnetje, maar stond voor de pittige taak om dat voordeel in toenemende tijdnood te verzilveren.

Vanaf dat moment was Erasmus echter niet meer te stuiten, hoewel de nagelbijtende toeschouwers getuigen waren van halsbrekende toeren. Alek Dabrowski, ook al een nieuwkomer, brak het verzet van zijn opponent in een partij die lang onduidelijke stellingsbeelden had gekend. Op het verzoek vooraf om toch vooral niet te wild te spelen, klonk het instemmend: “Nee, ik zal me beheersen. Maar als ik g2-g4 kan spelen, dan zal ik dat niet laten.” En jawel, op de zevende zet was het al raak: g4 en vlam in de pan. Onze man hield de zaak goed bij elkaar, versterkte de druk en bracht de stand op 2½-½.

Tegen elf uur liet kopman Willem Westerveld een halfje bijschrijven. Jeroen Eijgelaar speelde onbevangen, maar dat was ontoereikend voor het behalen van voordeel. Onze kampioen dacht na afloop: “Ik had misschien de torens op het bord moeten houden.” Inmiddels is via Houdini duidelijk geworden dat hij inderdaad beter stond en zelfs een directe winst over het hoofd heeft gezien. De zwartspeler claimde uiteindelijk remise bij het bereiken van driemaal dezelfde stelling. Wedstrijdleider Paul Wilhelm kwam na reconstructie tot hetzelfde oordeel (3-1).

Nog altijd was niets beslist. Wel werd het eerste wedstrijdpunt bereikt door winst van Marvin, die na knap en secuur te hebben geopereerd de felicitaties in ontvangst mocht nemen (4-1). Aan de drie resterende borden verkeerden de Erasmianen in serieuze tijdnood.

Voorzitter Frank draaide daar als eerste uit na triomfantelijk dameruil te forceren, waarna een glad gewonnen eindspel overbleef. Ook Olivier Vrolijk demonstreerde – zoals zo vaak – stalen zenuwen en vindingrijkheid. Met iedere zet versterkte hij zijn stelling en de briljanten vondst in de vorm van d5 (een schijnoffer dat in alle varianten directe winst opleverde) vormde de bekroning van zijn gave werkstuk (6-1). Alle ogen richtten zich daarna op Andrzej, die zichzelf na verwoede winstpogingen enigszins in de nesten had gewerkt en moest knokken om te overleven. Dat hij die kunst verstaat als weinig anderen is algemeen bekend. Ook deze keer bleef hij – via zetherhaling – overeind. Knap werk.

De volgende tegenstander – op vrijdag 17 november – is Charlois Europoort 4. Een team dat zichzelf beschouwt als degradatiekandidaat. Een goede gelegenheid om verder aan een riant bordpuntentotaal te werken? Ervaringssurplus en – opnieuw – een ijzersterke vechtersmentaliteit moeten dat mogelijk maken.

Lees hier het verslag ‘Grote nederlaag 1ste team tegen Erasmus 1‘ op de website van SV Nieuwerkerk aan den IJssel. Kijk hier voor alle uitslagen en de stand van het eerste in promotieklasse.

Henk de Kleijnen