Zoltan Brindza winterkampioen Erasmus

Spannend? Jazeker. Tijdens een deel van de partijen ontspon zich een harde, soms creatieve strijd. Enkele aanstaande A-finalisten pakten op de valreep nog even een bye en stelden hun A-finaleplaats zeker.

Je zult mij niet horen beweren dat zij last hadden van faalangst. Het is een keuzemogelijkheid die ons competitiereglement biedt. Als je zoveel punten hebt vergaard dat je deze keuze kunt benutten is dat je goed recht. Dan heb je heel goed gepresteerd.

Anderen bekommeren zich minder om de stand en willen strijd. Daar komen ze voor. Daarover straks. Nu eerst aandacht voor onze winterkampioen: Zoltan Brindza!!

Onze ondoorgrondelijke nieuwkomer kan dus heel goed schaken en heeft met deze prestatie een heel fraai visitekaartje afgegeven! Zoltan stond en staat ruim los van zijn directe achtervolgers, had kennelijk rust nodig en nam een bye op, was daarmee dus winterkampioen van Erasmus. Gefeliciteerd.

Zijn naaste concurrenten Pietrow, Westerveld, Ochtman, Straathof, Mac Lean, Boon en De Kleijnen zijn gewaarschuwd. Ik kan niet wachten om de strijd in de komende A-finale te mogen meemaken! We gaan het zien.

De indelingen van de gesloten A-en B-finales zijn inmiddels gemaakt en staan reeds klaar op onze website.

Diverse toppers kozen dus voor de strijd: Henk Ochtman stond op 10 punten, had aan een bye-halfje genoeg . Maar ziet hoe hij deze avond loopt te glimmen, ja glanzend won met actief en creatief spel van Wim Westerveld, en daarmee zijn sterke tegenstander achterhaalde. Beiden plaatsten zich met 11 punten voor de A-finale.

Peter Aarnoutse moest het opnemen tegen Henk de Kleijnen. De uitslag zou bepalen wie zich zou mogen gaan meten met de Erasmus schaakelite. Henk moest en wilde, zag en zegevierde, schaakte zich keurig naar winst en plaatse zich voor de A! En Peter mocht naar de B.

Doordat het 2 e team van Erasmus een uitwedstrijd speelde tegen De IJssel 1, waren er minder kwalificatiewedstrijden voor de A- en B-finales. Kees van Toor moest de zege aan Anton van Berkel laten en kon zijn B-finale definitief in dromenland parkeren.

Ook de strijd tussen Frank van Zutphen en Jaap van Meerkerk was eigenlijk symbolisch (lees: voor de kat zijn viool). Beide heren waren van anderen afhankelijk en moesten winnen. Van wie dat moest, geen idee. Maar ik had het idee dat het moest.

Opvallend was het gehalte mindfucken, om in tv-taal te spreken. Foppen is de betere term. Of, op het verkeerde been zetten. Ja. Dat was het. Zo begon ik met te mopperen op het Swiss-programma “dat mij altijd zwart geeft tegen Frank.”

Mensen die met “altijd” of “nooit” komen, spreken slechts een deel van de waarheid (ze liegen, maar daar zie ik me nou ook weer niet voor aan). Pietrow fluisterde mij voor aanvang in dat het een mooie partij moest worden. Voor aan de muur, zogezegd. Om in te lijsten dus. “Dat lukt me niet,” zei ik, “want ik speel tegen Frank en al weer met zwart en dus krijg ik Engels. Andere openingen kent hij niet.” Weer een fopactie.

Nou heb ik na veel zwoegen in 1982 mijn MO-A Engels gehaald, maar in die tijd kon ik door die studie vier jaar lang niet clubschaken en me dus alleen maar met Engels en dus totaal niet met Engels bemoeien! “Nee, hoor,” antwoordde onze praeses, die kennelijk ook in de fopstand stond, en schoof zijn e-pion twee velden naar voren.

Ha ha. Het mindfucken werpt vruchten af, dacht ik. Het werd lekker een Najdorf – Frank had geen idee en moest in de denktank, bracht een wel erg optimistische pionnenstorm op gang waar de zogenaamde As-aanval flauwtjes bij afsteekt. Ik rokeerde zo relaxed mogelijk tegen de storm in, wetend dat wit, Frank dus, nog veel stukken op de parkeerplaats had staan, maar overzag een tegenactie in het centrum.

Het werd een ongekend fanatieke en vooralsnog gelijk opgaande strijd. Net toen ik dacht dat zwart, ik dus, de aanval kon gaan overnemen, koos ik een mindere voortzetting, in tijdnood zeg ik er dan maar bij, weigerde –beetje dom- een torenoffer, een onverwachte inslag op g7 – Frank timmerde als het ware de g-pion van het bord, waarschijnlijk om mij te imponeren (foppen). Ik knipperde even met de ogen, offerde direct zelf een toren die ook niet werd genuttigd.

Een typisch dubbele mindfuck dus. Ja, er ontpopte zich een waar tijdnoodduel, hetgeen een kolfje naar de hand van onze snelschaakchamp is, die zichzelf in een tiental zetten een steeds beter humeur bezorgde en een zelfs door mij opgemerkt winnend voordeel op het bord toverde. Frank handhaaft zich in de subtop, maar net niet genoeg voor de B-finale.

Emil Verhoef wist Marcel Tillemans van zich af te schudden, en Gerard Kastelein kon Alek Dabrowski niet op de kast krijgen. Arie de Jong had geen fijne (maar pijnlijke) avond, ondanks zijn winst op Lucian Mihailescu.

Carel Keller had een week eerder nog eens geoefend met het ouderwets degelijke QGD (Geweigerd damegambiet), en mocht het direct in de praktijk brengen en het met zwart opnemen tegen Bram de Knegt. Carel schaakte zich naar een lekkere plusstelling, zoiets van plus 2 en nog wat. Carel wist met een pion meer dat hij winstkansen had, bood remise aan (dat doet hij vaker). Bram vond dat natuurlijk wel prima zo.

Peter Hurkmans hebben we vanaf november niet meer op de clubavond gezien. Zijn gezondheid laat dat niet toe. Peter mag vanaf maandag weer naar huis en aldaar verder revalideren. We willen hem vanaf deze plaats hartelijk groeten en een spoedig herstel toewensen! Peter kan vanaf volgende week ook weer mailtjes ontvangen.

Maandag 15 januari starten we met de finales! Ik speel in die week een vierkamp in Wijk aan Zee, net als Leo de Jager. De week daarna zullen 10 Erasmianen in het mooiste schaaktoernooi ter wereld aanschuiven voor de tienkamp! Zie de rubriek: Erasmianen in den lande! Komt dat zien! Of kijk even op internet.

Ik wens jullie allen heel veel schaakplezier in de finales!

Kijk hier om alle uitslagen en de stand van de voorronde van de interne competitie te bekijken.

Jaap van Meerkerk