Duitse inspiratie, vaste flexplekken in de speelzaal (?!) en de abruptheid van het einde van een schaakpartij
Schierke: richting Moskou, net voorbij de voormalige grens van de DDR. De Harz dus.
Evenals bij het schaken trekt de hoogste top, vandaar de gekozen stek gelegen tegen de eerste glooiingen van de Brocken. 1200 ratingpunten krijgt het uitzichtpunt aldaar.
En mocht je dat ooit bereiken, dan kun je er zeker van zijn, je wordt je er “door mist en nevelen opgeslokt”, aldus een bergbeklimmer. Voor mij zit er met schaken meer in dan die 1200, maar de hoogste top van ruim 2800 is mijlen ver weg, zelfs voor Pietrow – nog, voor de zekerheid – onbereikbaar.
Opmerkelijk
Met de twee externe wedstrijden van ons eerste en ons vierde deze avond, kwamen we toch nog uit op 19 interne wedstrijden.
De uitslagen van de wedstrijden aan onze top 5-borden liegen er niet om. Geen enkele remise, in tegenstelling tot de subtobbers, die slechts remises lieten bijschrijven. Bij Jaap van Meerkerk tegen Ruurd Ouwehand werd al vroeg in de opening zwaar geschut geruild, waarna de stelling verzandde. Jan Smit en Leo Koster besloten wat later op de avond tot remise.
Maar wel spektakel aan de top dus. Eric Hoogenes vloerde na een lang gevecht de in vorm stekende Davin Mostert. Eric liep overigens keurig gedresseerd richting bord 1, op de gebruikelijke plek in de speelzaal (zijn vaste flexplek), en nam daar plaats, conform de indeling. Echter, hij oogstte slechts verbaasde blikken van de eerste-bordspeler van Erasmus, Peter Torczynski, die wachtte op de tegenstander van RSR Ivoren Toren. Eric werd verwezen naar een ander eerste bord, verderop in de zaal.
Wim Westerveld deed Peter Aarnoudse met een dame-uitval naar a6 schrikken. Zijn aangevallen paard op a5 had plots geen vluchtvelden meer en Wim kon al vroeg het punt bijschrijven.
Eric en Wim gaan nu aan kop met 5½ punt, vergezeld van Frank van Zutphen en Pieter Sturm die een halfje bijschreven vanwege de thuiswedstrijd tegen RSR Ivoren Toren.
Wim Posthumus aan bord 3 verknalde zijn partij. In het eindspel mocht Ton Dulk een stuk winnen en Wim gaf op. Cander Flanders wist aan bord 6 van Arno van Houten te winnen, na een lang gelijk opgaand gevecht.
Henk Ochtman aan bord 4 versloeg Murdoch Mac Lean. Na afloop analyseerden ze er vrolijk op los en Murdoch liet zien wat hij allemaal wel had kunnen doen, maar niet deed. Ja, zo gaat dat.
Arie de Jong wist van Hans Brobbel te verliezen, na gewonnen tot nog beter te hebben gestaan. “Ja”, zei Arie na afloop, “ik speelde 9 zetten á tempo. Ik zag een winstvariant en die voerde ik uit, zonder nog op mijn eigen stelling te letten. Mat achter wat paaltjes dus.”
Hans moet, in het verlengde van Maarten Luther op de Rijksdag te Worms gedacht hebben: “Hier zit ik, ik kan niet anders”.
De partij vindt u elders in dit verslag!
Inzendingen van de leden
En deze week natuurlijk ook weer het woord aan de verschillende Erasmianen.
Cander Flanders – Arno van Houten
Cander doet verslag: Afgelopen maandag moest ik met wit tegen Arno van Houten spelen. De opening ging niet zo goed. De partij begon als volgt: 1. d4-d6 2. c4-e5 In de woorden van Murdoch: “Wit staat in 2 zetten al verloren.” Wel, zo erg was het niet, maar ik stond toch niet zo lekker. Ik vond dat de positie van zwart makkelijker om te spelen was.
Maar achteraf toen ik thuis de partij nog een keer naspeelde viel dat reuze mee. Als zwart een voordeel had was het maar een heel klein voordeel. Het ging daarna best wel gelijk op totdat Arno zijn paard liet insluiten. Ik kon daardoor een stuk winnen en de rest was gewoon techniek. Na nog een paar zetten ging Arno mat.
Henk Ochtman – Murdoch Mac Lean
Henk stuurde zijn partij met commentaar in. Een heerlijke aanvalspartij met verschillende opeenvolgende offers, of zoals Henk het zelf omschreef “een leuk potje.”
Henk Ochtman – Murdoch Mac Lean
Martin Rensen - Jeroen Landsheer
Martin doet verslag: Als nieuw lid van Erasmus zijn veel tegenstanders mij nog onbekend. Opponent van deze ronde, Jeroen Landsheer, was me echter al positief opgevallen door een mooie overwinning op Henk Ochtman een aantal ronden terug. Voor mij reden genoeg om goed op te passen dus.
De partij was een Benoni waarin Jeroen met zwart iets te snel Pe5 speelde, met als gevolg dat na ruilen zijn c-pion wat hulpbehoevend werd. Deze verdween dan ook niet veel later van het bord. Vlak hierna gaf zwart vrijwillig een kwaliteit, waarna wit de zwarte stelling kon binnenvallen met desastreuze gevolgen. Met een witte d-pion op het punt van promoveren, hield Jeroen het voor gezien.
Martin Rensen - Jeroen Landsheer
Arie de Jong - Hans Brobbel
Tussen Arie de Jong en Hans Brobbel kwam er een Gesloten Siciliaan op het bord. Zwart had in de opening g6 en Lg7 'moeten' spelen, nu werd Hans door Arie positioneel afgestraft. De koningsaanval van Arie sloeg echter niet door en met een tegenaanval van Hans kwam er abrupt een einde aan de partij.
Arie de Jong - Hans Brobbel
Anton van Bokhoven - Coen van Vlijmen
Anton schrijft: “Op verzoek een korte impressie van een spannende schaakpartijtje waarin de kansen gelijk opgingen maar met een schokkend eind. Aan het einde van de partij dan wel gewonnen, maar dan wel met een rot gevoel.” Hieronder is de partij na te spelen.
Anton van Bokhoven - Coen van Vlijmen
Kijk hier voor alle uitslagen en de stand na de zevende ronde van de interne competitie.
Jaap van Meerkerk
