Weer een ontmoeting met Waddinxveen
Was enkele weken geleden ons tweede in winterse omstandigheden op bezoek bij het eerste van de Waddinxveners, ditmaal kwamen hun reserves onder bijna gelijke omstandigheden op bezoek bij ons derde. De uitslag was gelijk, ook ditmaal werd ons team een 4½ – 3½ zege gegund. Ook ditmaal volop spanning en een bijna identiek wedstrijdverloop.
Er werd begonnen met een nul voor ons en wel aan bord 8. Een Réti kwam er op het bord bij Emiel Verhoef. Het ging lang gelijk op, totdat onze man een pion inboette, later nog een kwaliteit moest geven en uiteindelijk verlies onafwendbaar werd. De achterstand werd onmiddellijk ongedaan gemaakt aan bord 6, waar Rutger Cogenbach een Koningsgambiet opvoerde, waarvan de tegenstander een weigering in gedachte had. Daarna waren beiden het spoor even bijster hoe dan verder, maar dat verhinderde niet dat Rutger toch voordeel wist te krijgen. Zwart gaf een stuk in benarde toestand. De twee pionnen hiervoor in ruil bleken onvoldoende en zo was het weer gelijk (1 – 1). Aan bord 6 ontspon zich tussen Nico Dannis en Henry Pijpers de voorspelbare rituele vuurdans! Toen het vuurtje was geblust was het potentieel aardig uitgedund en na nog vele wederwaardigheden werd remise als een goed besluit gezien.
Daarna kwam de leiding van de wedstrijd in onze handen. Jan de Korte ging aan de slag met de apendans, maar zag de tegenstander overeind blijven en zelfs in het gevorderde middenspel een pion voor komen. Daarna was de beurt aan Jan en via een tussenschaakje kwam een snel einde. Gilles Donze wist de voorsprong in stand te houden via een gelijkopgaande strijd met Van Woudenberg (3 – 2).
Lang duurde de voorsprong niet want steller van dit verhaal vergistte zich tegen het einde van de partij en moest dat met mat bekopen. Overigens verliep deze partij nadat zwart een torenoffer (misschien terecht, misschien onterecht) had geweigerd, langs de weg van het betrachten van eindeloos geduld. Dat werd wel beloond, een pion extra was het loon, maar de blunder aan het einde bedierf de pret.
Patrick van de Velde bracht ons weer op voorsprong. Hij bouwde een klein voordeeltje in een eindspel van een mooi paard tegen een minder fraaie loper uit tot winst. Hoe dat tot stand kwam is voor het nageslacht verborgen gebleven. Alleen de omstanders bij het bord, zagen de winst tot stand komen en dat is voldoende om er geloof aan te hechten!
Het wachten was nu op Frits Steenbergen, die aan bord 1 de honneurs waarnam. Het werd aan het einde van de avond remise. De getuigenis op papier daarvan is niet in mijn bezit gekomen. Maar ik heb het wel zien gebeuren!
De kleine zege brengt ons team nu op 6 punten uit 4 ronden, dat is genoeg om niet te degraderen en afgewacht moet worden of de twee ploegen die boven ons staan op de ranglijst zo vriendelijk willen zijn een glijpartij te beginnen. De weersomstandigheden zijn er goed voor!
Kijk hier voor alle uitslagen en standen in klasse 2C van de RSB competitie.
Arie de Jong
