Een impressie van de wedstrijdleider

Rapid: net geen snelschaken, ook geen lange zit, nee zo’n beetje er tussenin. Schakers die moeten doorpakken, geen getreuzel. Veel tactisch vernuft, onbedoelde dame-offers.

Groots: Ja, inderdaad. Dat slaat dus op dat geweldige spektakel. En ook een deelnemersveld van flink niveau, nog sterker dan vorig jaar, met een top-tien van gemiddeld een dikke 2300.

Een feest om van te genieten. Mooi dat schaken, 7 wedstrijden met zinderende spanning, van ontgoocheling, ongeloof, vertwijfeling, overwinningsroes en ontwaken. Van geluk en pech, vooral veel pech. Van wederzijds respect, en van alles-ruilen-en-na-10 zetten-gapen.

En kwamen schakers bedrogen uit? We gaan het zien.

Hieronder enkele mooie anekdotes:

Erasmus Rapid als reünie

Een feestje van een aantal oud-Schiebroekers. Allereerst waren daar Victor Hooftman, Peter Weeda en Henk Ochtman die zelf heerlijk mee schaakten. Henk Ochtman, die bij Overschie speelt, vierde zijn hoge klassering net een ronde te vroeg, ging aan het bier en leverde prompt in de opening zijn dame in bij Mark Timmermans.

Victor Hooftman moest heel erg wennen. Logisch als je zo lang niet hebt geschaakt. Ja, hij speelt al weer een tijdje mee bij Erasmus voor de interne, maar rapid is wel een ander verhaal. Leuke partijen, veel plezier, dat straalde hij wel uit.

En Peter had ook heel veel pret en kan met zijn 50%-score terugzien op een geslaagd toernooi en weer meer. Veel meer. Dat heet schaakhonger en die zal voorlopig niet te stillen zijn. Op naar het Watertorentoernooi!

En dan de overige ex-Schiebroekers die zelf niet mee schaakten maar wel heel graag het feestje mee wilden vieren! Hans Gijswijt, Daniëlle Talmon, Rick van Camthout, Willem van de Wel. Zij hadden gehoor gegeven aan Victor Hooftmans oproep via Facebook!

De 17 Erasmianen

Werden zo’n beetje weggedrukt in het zeer sterke deelnemersveld. Met 83 deelnemers legden zij met slechts een 20% van dat aantal een niet al te groot gewicht in de schaal. Stel dat ook onze clubleden zich wat meer onder de deelnemers gaan wagen. Dan hadden we zo maar aan 100 deelnemers onderdak moeten geven.

De eerste Erasmiaan vinden wij op de ratinglijst terug op plek 18: Marvin Dekker (rating 2001). Dat zegt wel wat over het sterke deelnemersveld, met een toptien gemiddelde van een dikke 2300.

Wim van de Kraats speelde een bijzonder verdienstelijk toernooi en bezette in de laatste ronde bord 9, het hoogste – zeg maar – Erasmusbord op dat moment.

René van Es, veel geleerd, veel plezier beleefd en … dat was niet de afspraak …wist op de valreep uit zijn zevende partij 100% te scoren. Daarmee verspeelde hij wèl de pris de poedèl.

Heel leuk dat Ron Ansem, onze oud-voorzitter zich ook voor het toernooi kon vrijmaken. Ron speelt namelijk alleen nog als teamcaptain mee voor het vierde team. Hij zal zijn geliefde Blackmar-Diemer hebben ingezet!

Cor van As wachtte als reuzendoder zijn kansje weer af. Nu was Leo Verhoeven de sigaar. Maar een echt waanzinnige score zat er toch niet in.

Frank van Zutphen had het in zijn dubbelrol – zowel deelnemer als lid van de organisatie – niet gemakkelijk. Maar Frank speelt handig en heeft geen enkele moeite in minieme bedenktijd krachtzetten uit te voeren. Hij kwam zelfs tijdens zijn partij kijken of hij dat geklooi met de printer kon oplossen. Geklooi ja, anders kan ik het niet noemen. De wet van Murphy in optima forma! Uitgetest was ie. Wekelijks gebruikt was ie. En evenals vorig jaar zei die “zoek het maar uit na ronde 1.” Dus moesten wij spitsroeden lopen, improviseren en ondanks dat liepen we al ras een half uur uit op de wedstrijdplanning.

Dat had ook zo zijn gevolgen. De lunchtijd werd met een kwartier ingekort en vervolgens zat er ergens aan bord 25 iemand die dat kennelijk niet kon geloven. Die had een complete friet-saté speciaal of zo besteld en zag bij terugkomst van de Peppelweg – toch een flinke tippel – zijn klok al tikken. Dan rest mij niets anders meer dan mijn warme hap maar tijdens de partij te verorberen, zal hij gedacht hebben. Nou, erger dan die broodjes haring die mijn tegenstander systematisch zat weg te werken tijdens de partijen van de Tata-tienkamp kan dat nooit geweest zijn.

De favorieten

Titelkandidaat nummer 1 was natuurlijk IM Mark van der Werf van het Leids Schaak Genootschap (LSG) die met 2418 de hoogste rating had. Deze topfavoriet werd door een verrassend verlies in ronde 4 tegen Julian van Overdam (Charlois Europoort. 2347) – ook een topper zeg, wat kan hij schaken, en wat een rust en inzicht – teruggeworpen in het klassement. Van der Werf herstelde zich naar verwachting en vocht zich weer vlot terug in de top van het klassement. “Ik dacht dat het ongeveer gelijk stond, je had zelfs wat aanval,” zei ik na de partij. “Nee,” antwoordde Mark, “hij stond de hele tijd beter en hij heeft het knap uitgespeeld.” Hetgeen zowel wat zegt over respect en sportiviteit van Mark als over mijn geweldige inzicht. Maar goed dat ik me alleen met het bijhouden van de scores heb beziggehouden (hmm).

FM Mark Timmermans (SC Dordrecht 2368), nog zo’n kanshebber. Als deze Mark meedoet wint hij, tenminste dat was mijn ervaring bij 2 of 3 toernooien waaraan ik als deelnemer meedeed tot nu toe. Timmermans schijnt zich verschrikkelijk te vervelen tijdens zijn partij, althans zo kijkt hij een beetje. Schijnt dus. Maar schijn bedriegt. Mark zit natuurlijk wel degelijk hard na te denken over zijn stelling. Er was nog was discussie over een spelregeltje. In zijn partij tegen de Griek George Ketzetzis (ronde 4) had Marks tegenstander zijn stuk losgelaten, maar de klok nog niet ingedrukt. Ik gaf Mark gelijk en legde dat aan zijn tegenstander uit, die er aanvankelijk niks van wilde begrijpen. Het Engels gaf uitkomst (denk ik) en Mark won enkele zetten later. Ook verschalkte Mark in zijn partij tegen Henk Ochtman een dame, waardoor Henk een heel fraaie eindklassering werd bespaard.

FM Lars Vereggen (Pathena Rotterdam, 2352): wist vrij snel de topborden te bereiken, speelde tegen Mark Timmermans een meesterremise (snel stukken geruild en gapend naar remise) en vocht met 5½ uit 6 een topduel uit in de slotronde. Hing Ting Lai (Zukertort Amstelveen, 2340) was zijn tegenstander, tot dan – op de een of andere manier toch geruisloos – met 6 uit 6 de absolute top. Er kwam een toren + paard + pionnen eindspel uit. Bloedspannend. Lars kreeg 2 verbonden pionnen tegen het paard, maar toen Hing Ting een boertje kon verorberen ging hij door zijn vlag en mocht Lars Vereggen zich even later als de nieuwe Erasmus-rapidkampioen laten huldigen!

De overige kanshebbers op eremetaal waren de voor mij nog onbekende George Ketzetzis (2336), Frank van der Put (SV Utrecht, 2266), FM Anna-Maja Kazarian (Pathena Rotterdam, 2243) en Marijn Otte (Paul Keres 2200). Anna-Maja had uiteraard haar moeder als trouwe supporter meegebracht en wist zich voortdurend net achter de topborden te handhaven, maar kon de hoogste plaatsen net niet bereiken.

Nog meer kanshebbers op een ereplaats waren Henk Ochtman (SG Overschie 2095) (bijzonder sterk in de (schwindel) combinaties) en Nathanaël Spaan (valt sowieso vaak in de prijzen en kan onverwachts toeslaan en meester in tijdnood).

Maar zoals wij weten kan ook Marvin Dekker (Erasmus, 2001), op zijn best in eenminuut-partijtjes) voor een verrassing zorgen. Simon Algera (Voorschoten. 2057) was met rustig en gedegen spel heel goed op dreef zoals bleek. En WIM (staat voor Woman International Master) Esther de Kleuver hadden het door de onderlinge concurrentie bepaald niet gemakkelijk. In een Zwitsers toernooi van zeven ronden betekent één misstap een vrijwel hopeloze achterstand. Vooral als zoiets gebeurt als we over de helft van het toernooi zijn.

Na drie rondjes werden de definitieve ratinggroepen 2 (tot 1900) en 3 (tot 1650) bekend gemaakt.

Ratinggroep 2 (tot 1900)

Met drie spelers op 4½ punt werd duidelijk dat een halfje meer of minder nogal wat uitmaakte op welke plek je eindigde. Clement van Eijsden, Adri Timmermans (juist ja, de vader van) en Ruben Hoogwerf kregen respectievelijk 40, 30 en 20 euro. Ruud Dröge viel zelfs met 4½ punt toch net buiten de prijzen. Stel dat hij dat aan zijn echtgenote had moeten uitleggen. Gelukkig was zij in de zaal om hem aan te moedigen!

Ratinggroep 3 (tot 1650)

Die groep werd gewonnen door de ratingloze (!) Anton Lammers. Op de tweede plek gevolgd door Hans Schreuder, van wie ik alleen heb ervaren dat er voortdurend “iets” was met uitslagenbriefjes (ik trof zelfs een keertje een briefje met alleen maar handtekeningen erop, of was die grap niet van jou, Hans?). De derde prijs ging vanzelfsprekend naar Dominique Taapken (Onésimus, 1523). Hij slofte bij de prijsuitreiking routinematig naar voren. Tja, hij valt namelijk altijd in de prijzen.

Beste jeugdspeler

Dat zou een mooie traditie kunnen worden! Er gebeurt altijd wel iets moois en onverwachts. Is het geen printer (die komt evenals vorig jaar in aanmerking voor de verrassingsprijs) dan laten we ons gewoon verrassen door een speler die zijn prijs beschikbaar stelt! Anton Lammers zie zoiets van “Ik wil mijn trein halen, geef mijn prijs maar aan de beste jeugdspeler!” En een nieuw idee werd geboren. Maar wat is jeugd? Na rijp beraad werd snel besloten dat de basisschoolleeftijd als richtlijn zou worden gebuikt. En zo gebeurde het dat Daniel Kudlicka als beste jeugdtalentje uit de kwam en dus mooi 40 euro mee naar huis mocht nemen! Het begin van een mooie traditie zou ik willen zeggen.

Met dank aan

Jan Hoek van Dijke die toch maar zijn printertje wilde halen zodat we na ronde 3 probleemloos konden draaien en zijn inzet voor het hele toernooi…

Ruud Dröge, Wim Posthumus en Frits Steenbergen voor alle hulp (’s ochtends een vent, ’s avonds een vent).

Wens ik Arie de Jong veel beterschap: helaas vanwege zijn gezondheid moest hij zeer tegen zijn zin passen

Mijn verlanglijstje voor de volgende keer

• gaan we voor minimaal 90 inschrijvers
• krijgen alle deelnemers weer een persoonlijke uitnodiging
• is er een prijs voor de beste jeugdspeler
• zijn er reuzeschaakstukken om ons te verwelkomen en de zaal op te sieren
• is er een nieuwe printer
• en … is er misschien wel een verrassingsprijs (Anton Lammers), pechprijs (de nieuwe printer?), prijs voor de grootste blunder (had Henk Ochtman zeker gewonnen), beste fotoprijs (die krijg ik want met 51 foto’s moet dat lukken) of aanmoedigingsprijs (waarvoor René hoge ogen gooit)

Beste schakers Het was een geweldig mooi schaakfeest. Dank daarvoor!!

Groeten van

Jaap van Meerkerk