Top 10 van Robert Fischer (8): Wilhelm Steinitz

Door Andrzej Pietrow

Wij zijn gekomen bij de top 3 beste schakers aller tijden, zoals genoemd door R.J. Fischer in 1962 tijdens het interview afgenomen door Ralph Ginsberg. Op de derde plaats op zijn lijst staat Wilhel Steinitz.

Hij werd de eerste officiële wereldkampioen nadat hij in een tweekamp Johann Zukertort heeft verslagen. Deze tweekamp vond plaats in Verenigde Staten in 1886 en Steinitz won overtuigend; +10 =5 -5.

Steinitz verdedigde vervolgens zijn titel nog vier keer, twee keer met succes tegen Michail Tsjigorin, één keer tegen Isidor Gunsberg om vervolgens zijn titel in 1894 te verliezen aan Emanuel Lasker. Fischer zei het volgende over Steinitz:

“He is the so-called father of the modern school of chess; before him, the King was considered a weak piece and players set out to attack the King directly. Steinitz claimed that the King was well able to take care of itself, and ought not to be attacked until one had some other positional advantage. He understood more about the use of squares than Morphy and contributed a great deal more to chess theory.” En: “He always sought completely original lines and didn’t mind getting into cramped quarters if he thought that his position was essentially sound.”

Voor deze aflevering heb ik twee partijen uitgezocht. De eerste partij is tegen Curt von Bardeleben uit Hastings 1895, echt vuurwerk in de romantische stijl van de oude meesters. Ter vergelijking een partij in zeer streng positioneel jasje uit de tweekamp om het wereldkampioenschap uit 1894 tegen Emanuel Lasker.

Wilhelm Steinitz – Curt von Bardeleben

Emanuel Lasker - Wilhelm Steinitz