Het verschil tussen theorie en praktijk

Is er een plek waar het verschil tussen theorie en praktijk zichtbaarder is dan op het schaakbord?

Hoe win je een theoretisch gewonnen eindspel of hoe hou je een theoretisch remise-eindspel ook remise? Dat blijkt soms toch lastig in de praktijk zo zagen wij in de tweede ronde van het Spindler Makelaars Watertorentoernooi!

Schreef ik vorige week nog dat er geen verrassingen waren in de eerste ronde van het Spindler Makelaars Watertorentoernooi. In de tweede ronde waren er verschillende gerenommeerde namen die niet verder kwamen dan remise of zelfs het onderspit moesten delven!

Voor de start van de tweede ronde waren er nog 5 extra schakers op ons toernooi afgekomen. Dat betekent dat er 89 schakers meedoen en dat er in de tweede ronde 39 partijen op het programma stonden! Gelukkig hebben we een mooie en ruime speelzaal, zodat iedereen even voor acht zijn plekje achter het schaakbord op kon zoeken!

Al vroeg op de avond konden we de eerste uitslagen noteren, maar het wordt altijd pas echt interessant vanaf ongeveer half elf. Voor de liefhebbers die zelf niet meespelen, kom vooral langs vanaf die tijd om zelf de ontknopingen mee te maken! Dankzij Monica, de koffiedame van Onésimus, konden wij rond die tijd ook van wat hartigheden genieten!

Opmerkelijk genoeg mogen wij om half elf al verschillende grote verrassingen noteren. Zo is op bord 9 Lucas Gortemaker te sterk voor Wim Posthumus. De partij start met d4 – d5, c4 – e5?! Meteen vanaf het begin spektakel!

En terecht natuurlijk, want we hebben natuurlijk de Spindler Makelaars Spektakelprijs (of sms-priijs), een prijs van € 50 voor de meest spectaculaire partij! Ook een spectaculaire partij gespeeld? Kijk hier hoe je hieraan mee kan doen!

Maar terug naar de partij. Posthumus speelt agressief met zwart met pionnen op h6 en g5, maar dat levert wel verschillende zwakke velden op. Gortemaker weet prima die te benutten en staat daardoor na twee ronden netjes tussen de toppers met een 100% score!

De tweede grote verrassing van de avond komt een paar bordjes lager.

Martin Schouten is te sterk voor Bram de Knegt. Hoe is het precies is gegaan is niet helemaal duidelijk, maar een hele knappe prestatie van Schouten!

En dan staan er ook al verschillende knappe remises op het scorebord.

Gedeeld oud-winnaar (2014) Johan van de Griend houdt één van de favorieten Henk van der Velde (nummer 6 van de plaatsingslijst) op remise. Kan hij het kunstje van 2 jaar geleden ook dit jaar weer herhalen?

En ook Martin Rensen speelt met zwart knap remise tegen Leo Verhoeven.

Victor Hooftman behaalt eveneens een mooi halfje tegen Ad Multem. Zo rond een uur of elf staat er een erg ingewikkeld toreneindspel op het bord, waarbij beide spelers met een pion dicht bij promotie zijn.

Lastig om snel in te kunnen schatten (oordeel zelf op de foto hiernaast). Er worden verschillende pionnen afgeruild en remise is het uiteindelijke resultaat. Een knappe prestatie van Hooftman!

Maar er zijn nog meer remises. Stephen Pinedo behaalt al vrij vroeg op de avond een fraaie remise tegen Ronald van Vleuten.

En ook Hans Koedam haalt een mooi halfje tegen Paul Wilhelm. Zij maken er een soort rollercoaster partij van, waarbij Wilhelm eerst een stuk wint en Koedam daarna. In het resterende eindspel moet Wilhelm nog wat keepen, maar remise is toch wel het terechte resultaat.

Ook Paul Dekker en Jaap van Meerkerk spelen remise tegen elkaar. Maar of dat nu een verrassing is?

De heren kennen elkaar en elkaars schaaksterktes en -zwaktes natuurlijk van haver tot gort door hun gezamenlijke reisjes naar het Tata Steel Chesss Tournament in Wijk aan Zee ieder jaar. Dan de partij, Jaap van Meerkerk schrijft hierover het volgende:

“Zwart heeft druk, daarom gooit wit (Paul) de beuk erin met een stukoffer. Zwart countert en wit offert vervolgens een kwaliteit en staat een toren achter met als compensatie een pionnenduo op weg naar zesde rij. Fritz geeft zwart 3 punten meer, maar zwart moet een toren geven na promotie van wit. Er resteert een dame-eindspel. Ook Fritz berustte in remise.”

Maar misschien wel de mooiste remise kwam van de hand van Arno Luinenburg tegen Marvin Dekker. Luinenburg wint een kwaliteit tegen twee pionnen. In het eindspel ontstaat een esthetisch prachtige stelling (zie foto hiernaast) met een fantastisch blok van lopers en pionnen op e4 en f4 en lopers op e3 en f3.

Dekker verliest op een goed moment echter allebei deze pionnen en dan ligt het voordeel bij Luinenburg (met mogelijk zelfs winstkansen). Luinenburg wikkelt echter af naar een theoretische remise-eindspel. Al met al een prima prestatie van Luinenburg!

Maar winnen de overige toppers dan zonder slag of stoot? Ricardo Klepke (nummer 2 op rating) wel, hij speelt een fraaie partij tegen Daniël van Loenen. Klepke benut een klein voordeeltje uit de opening op de damevleugel optimaal en geeft Van Loenen heel weinig kans. Een mooie partij om te zien!

En ook FM Hing Ting Lai speelt een mooie partij tegen Loek Veenendaal. Er ontstaat een wat bijzondere stelling, waarbij beide spelers kort hebben gerokeerd en allebei een koningsaanval hebben. Ik wist ook niet dat dit kon, maar het blijkt te kunnen.

Het is lastig om de stelling in te schatten, beide spelers lijken kansen te hebben. Vanaf dat moment laat Lai zien dat hij erg goed kan schaken, met iedere zet verbetert hij zijn stelling en neemt hij de aanval volledig over. Deze slaat door en zo wint Lai.

Op bord 3 is het echter zweten voor een andere topfavoriet, Marijn den Hartog. Cander Flanders speelt een heerlijke partij en in het middenspel overloopt hij de zwarte stelling van Den Hartog en krijgt een ijzersterke koningsaanval. Op verschillende momenten kan Flanders winnen, maar hij vindt de winnende voortzetting niet.

Er ontstaat een eindspel van een T voor Flanders tegen L + 2 pi voor Den Hartog. Een theoretische remise-eindspel, maar ja. Theorie en praktijk. Daar zit nog wel eens een gat tussen. En dat blijkt, Tb8 in plaats van Tc8 kost een half punt en levert winst voor Den Hartog op!

Een paar borden lager is Rens Hesselmans dan nog bezig tegen René Geuskens. Er staat een remise-achtig toreneindspel op het bord. Dat zou volgens de theorieboekjes toch remise moeten zijn? Maar in de praktijk blijkt Geuskens de partij toch naar zich toe trekken!

René van Es nam het op tegen Wilco Dado en hij schreef hierover:

“Wilco Dado was mijn tegenstander en wij waren aan elkaar gewaagd. Totdat ik nog meer initiatief wilde nemen door een torenlift, die niet helemaal goed uit de verf kwam. En dan die vervelende lopers… Vooral voor lopers met een lange diagonaal is het oppassen geblazen, wanneer ze als een krokodil op de loer liggen, terwijl jij je stukken verplaatst. En ja hoor, daar ging mijn paard. Ik zag het totaal niet aankomen en was het pannenkoek. Gefeliciteerd Wilco.”

Alle uitslagen en de stand zijn te vinden op de uitslagenpagina van het Spindler Makelaars Watertorentoernooi.

Frank van Zutphen