Spirituele dimensies?

Daar loop ik dan. Hongerig zoekend naar spirituele dimensies, tijdens een wekelijkse speurtocht naar een uniek moment van verstilling. Tijdens uw partij wellicht. Sta er altijd voor open. Laat het toe en koester dat ogenblik. Een stille zet of onverwacht schone combinatie die zich als uit het niets aan u openbaart. Onbetaalbaar genot.

Twee keer mocht ik van dichtbij daarvan getuige zijn, dacht even dat ik gilde, maar snelde in werkelijkheid naar de camera die dit moment verstilde.

Nu in plat Nederlands: Op welke borden viel er wat te beleven? Met die gedachte toog ik een paar keer langs de borden. En twee keer mocht ik een als boven beschreven moment ervaren.

A-finale

Ton Dulk – Wim Westerveld werd een spannende, positionele strijd. Ton kwam een pionnetje voor, maar Wim had actief stukkenspel. In plaats van te proberen de extra pion van wit terug te veroveren door Td8, koos Wim ervoor de stukken te ruilen en af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers. Dat lukte en het werd remise. Wim komt daarmee op 3 uit 4 en heeft de minste verliespunten in de A-groep.

Paul Wilhelm – Leo de Jager. Er kwam een wat aparte stelling op het bord, een open damevleugel met nog wel alle stukken op het bord. Lastig om te zien, wie er nu voordeel had. Er leek wel een soort wederzijdse zetdwang te zijn. Niet veel later bleken de stukken van Paul het toch wat gemakkelijker te hebben. Hij won een kwaliteit en dat voordeel schoof hij netjes uit. Met 3½ uit 5 gaat Paul heel knap aan de leiding in de A-groep!

Andrzej Pietrow – Leo Verhoeven. Andrzej kreeg een sterke koningsaanval en de stukken van Leo hadden een ernstig gebrek aan ruimte en mogelijkheden. Andrzej won een kwaliteit en nadat hij nog de laatste tegenkansen kon neutraliseren, was het punt binnen. Met 3 uit 5 is Andrzej nog één van de kanshebbers in de A-groep.

Kijk hier voor de uitslagen, de stand en het programma in de A-groep. Of kijk hier voor het overzicht inclusief de TPR’s.

B-finale

Jan Smit – Arno van Houten. Zo rond 20.45 uur had Jan ongeveer 1 minuut gebruikt, qua stelling zag het er wel aardig uit. Een klein plusje en kansen op een koningsaanval. Een half uur later. Nog steeds dezelfde stelling. Huh? Jan had de tijd gebruikt om de stelling goed te doorgronden en hij koos voor het handhaven van de spanning. Toen Van Houten niet de juiste voortzetting koos, was er geen houden meer aan. Een strakke aanval van Jan en een mooi en verdiend punt! Wel enigszins verrassend, want Arno was met 3½ uit 4 tot die tijd niet te stoppen. Met 3½ uit 5 blijft Arno nog wel aan de leiding gaan in groep B.

Gerard Kastelein – Wim Posthumus. Lange tijd had Wim een klein plusje met een ingesloten loper van Gerard. Wim won op de damevleugel een pionnetje, maar dat bleek net niet voldoende voor de winst. Remise dus!

Henk de Kleijnen – Davin Mostert. Dat zijn altijd leuke partijen. Twee spelers die er allebei vol voor gaan! Er ontstond een eindspel met T+P versus T+L en beiden nog een rits pionnen. Henk had het voordeel van de betere pionnenstructuur en een sterk paard tegen een zwakke loper. De torens werden geruild en dat droeg er aan bij dat de remisemarge een stuk groter werd. Davin bleef zich secuur verdedigen en zo kon de remise toch over de streep worden getrokken. Davin is met 3½ uit 5 samen met Arno koploper en op een half puntje gevolgd door Henk. Alles is hier nog mogelijk dus!

Kijk hier voor de uitslagen, de stand en het programma in de B-groep. Of kijk hier voor het overzicht inclusief de TPR’s.

C-finale

Topper van de C-groep was natuurlijk de wedstrijd Ruud Dröge tegen Leo Koster. Ruud greep na een dubbelfianchetto in het middenspel het initiatief en bouwde dat uit naar een heuse koningsaanval. Er waren echter geen lichte stukken bij betrokken en Leo kon goed keepen, maar meer ook niet. Hij werd gedwongen met zijn dame via h6 te stelling in balans te houden. Ik rekende op remise en liet me volkomen verrassen door de onverwachte uitslag. Ruud dacht na een schaakje van de zwarte dame, met zijn koning een veilig plekje op h4 te hebben en zo een actieve koning bij de aanval te kunnen betrekken (denk ik). Leo kreeg daarmee een buitenkans door dit helpmat van Ruud: Dh2 mat! Maar nee, poëtisch was het niet.

De tweede topper van de avond was Kees van Toor die tegen Wim Verkerk het volle punt mocht incasseren. “Het blijft geen feest, hè,” zei ik tegen Wim na afloop. “Ja, helaas zag ik iets niet wat ik eerst wel zag. … Volgende week weer een kans”, zei Wim. En zo is het natuurlijk ook. Ik dacht dat alleen zestigplussers daar last van hadden, iets eerst zien en enkele zetten later datzelfde toch weer niet. Hmm.

Pim Kleinjan speelde een positionele pot tegen Anton van Bokhoven, die zich een soort van Philidor had gekozen (ik heb het niet goed kunnen zien). Lang bleef de stelling in evenwicht, met een licht initiatief voor Pim. Hij drukte lekker over de witte diagonaal met zijn loper op g2, ondersteund door de opgeschoven pion op d5. Er bleef spanning in de stelling zitten, zolang de centrumpionnen geen verklaring hadden gezocht. Pim wist langzaam maar zeker zijn voordeeltjes uit te bouwen en uiteindelijk de winst op te eisen.

Cor van As was benieuwd naar welke kant Henry Pijpers dan wel zou gaan rokeren. Maar Henry wilde dat lang geheim houden. Ja, hoe en waar zet je de As-aanval dan in? Even later zag ik een hevige aanval van Cor aan de lange rokadekant, die niet meer te houden bleek.

Jan Hoek van Dijke had halverwege de avond tegen Marcel Tillemans een gelijke stelling. Marcel had een isolani op d5, met daardoor actieve stukken. De heren hielden het evenwicht in stand en Jan zag zijn remiseaanbod geaccepteerd worden.

Bram de Knegt kwam tegen René Geuskens een pion achter in een dubbeltoreneindspel en daarna ook nog een stuk. Dat was te veel en Bram gaf op.

Carel Keller speelde tegen de verschrikkelijke (lees: in vorm zijnde) Peter een prachtige partij. Na een mij onbekende opening (e4, d3, Pc3 van wit met d6 e5 en c6 van zwart) ontwikkelt Carel zich naar een prima actieve stelling, hoewel hij waarschijnlijk geheel tegen zijn zin dacht te moeten opboksen tegen een pionnenopmars op de koningsvleugel. Op zet 17 kondigt zich een boven omschreven moment van verstilling aan.

Carel moet dit hebben ervaren toen hij plots die schone combi ontwaarde. Met een geweldig mooi (tijdelijk) dame-offer! Hij slaat een paard op f2: 17. .. – Dxf2! Na Kxf2 slaat Carel met zijn paard de gepende pion op e4 met schaak, waarna zijn loper met röntgenschaak de witte dame op d2 kan terugwinnen. Carel neemt niet direct terug maar geeft eerst nog een schaak met zijn andere loper. Na deze combinaties staat hij een vol stuk en een paar pionnen voor, waarna hij het knap uitmaakt. Ik stuur de partij naar de webmaster op.

Alik Tchavelachvili komt tegen Peter Weeda in een Grünfeld terecht. Peter ziet dat Alik die met e3 tegenspeelt. Wat passief denkt Peter. Ja echte Grünfelders denken dat. E3 is immers voor angsthazen? Maar in recente grootmeesterpartijen vonden Peter en ik in Chessbase diverse actuele voorbeelden. Kortom, Alik koos voor een degelijke opzet met wit. Peter speelde heel actief en kreeg druk in het centrum. Hij koos ervoor het paard op c3 tegen zijn actieve loper van g7 te ruilen en kreeg daar natuurlijk een flinke zwakte in de witte stelling voor terug: een zwakke pion op c3.

Hoewel, Peter had even een mooie combinatiemogelijkheid niet zo snel in de gaten. Alik wilde met een profilactisch g3 een later eventueel mat achter de paaltjes vóór zijn, maar zorgde tegelijk voor een lelijke zwakte op f3. En daar kondigt een tweede moment van verstilling zich aan. Met een zwart paard op e5 maakt wit een oogstrelende combinatie mogelijk, waarna er na wat slagwerk een stuk verloren gaat. Peter zette volgens plan voort met Dxb2, won een saaie pion en later de partij.

Aan bord 11 zat 185 jaar achter de borden! Een unicum! Wim Witvliet met zwart is 97. Hoe oud is Arie dus? Lang bleven hun stukken zich thuis voelen op een vol bord. Hoge leeftijden dus, maar ook een hoog niveau? Eens kijken. Snelle Arie combineert. Hij geeft een stuk voor enkele pionnen. Die moeten richting promotievelden gaan opstomen. Wim trekt en trekt, maar vindt geen noodrem. Arie zal zich al in gedachten met een nederlaag hebben verzoend, als Wim plots een toren cadeau geeft en alsnog verliest. Geen poëtische droom, maar hard wakker gekegeld worden in een helse realiteit.

Foek Tsai had tegen René van Es best actief spel, zo halverwege. René wist de partij in zijn voordeel te beslissen en speelt zich omhoog naar een gedeeld 24ste plek.

Kijk hier voor de uitslagen en de stand in de C-groep.

Dat was het weer!

Jaap van Meerkerk