Door Pim Kleinjan
Kijk, daar kan ik nou niet tegen, he?
Dan loop je langs een etalage van van zo’n trendy meubelverkoper, staat daar een prachtig meubelstuk met als sieraad een schaakbord met schaakspel er op. Maar dan hebben ze het bord verkeerd neergezet en iedere schaker begrijpt dat ik bedoel, dat er dan weer een zwart veld rechts onder staat in plaats van een een wit veld.
Dan stap ik naar binnen en vraag ik eerst of ik een foto mag maken, wat altijd goed gevonden wordt, omdat ze denken dat ik iets wil kopen maar het eerst nog even aan mijn vrouw moet laten zien.
Hetzelfde gebeurt ook bij souvenirwinkeltjes, zie het onderstaande voorbeeld.
Daarna wijs ik ze er fijntjes op dat het bord verkeerd staat, waarna de volgende dialoog ontstaat:
“Hoe bedoelt u, verkeerd?”
“Nou, dit vakje rechts moet wit zijn en niet zwart.”
“Wat maakt dat dan uit, dat is toch hetzelfde?”
“Nee, dat is niet hetzelfde, je zet toch op een voetbalveld toch ook niet de doelen op de middellijn?” (deze heb ik van Frans Maas geleerd).
Daar zijn ze wel even stil van en ik maak van de gelegenheid gebruik aan te bieden om het bord goed te zetten. Je blijft toch een beetje padvinder nietwaar?
Nu was dit nog een onschuldig voorbeeld.
Erger wordt het als je er niets meer aan kunt doen. Een gemeenteambtenaar leek het een leuk idee om ergens een vaste schaaktafel met stoeltjes neer te zetten, langs het water nog wel. Wat jammer nou dat hij geen verstand van schaakborden. Hier gaan ze niet zitten spelen zoals u ziet.
Het pijnlijkst vind ik nog de schaaktafel in Falling Water, het mooiste woonhuis ooit gebouwd door Frank Lloyd Wright. Ook de schaaktafel die er staat heeft hij zelf ontworpen, maar ik denk niet dat hij met zijn oog voor detail, de stukken zo heeft neergezet.
Nog twee voorbeelden uit de kunstwereld.
Het Bauhaus-museum staat in Berlijn en daar trof ik het volgende ontwerp aan:
Of het beroemde New York Museum of Modern Art:
Schaaktafel 18e eeuw. Misschien waren de spelregels toen nog anders?
Mijn vriend (wijlen) Dick Liefhebber (oud-voorzitter van Overschie) vertelde eens de volgende mop:
“Loop ik gisteren over de Baumannlaan zit daar in de tuin een man met zijn hond te schaken.”
“Ik vraag hem, dat moet toch wel een heel intelligent beest zijn?”
“Nou, dat valt wel mee zegt hij, hij heeft al 4 spelletjes verloren…”
Die hond had een voorloper in de vorm van het paard van Lucky Luke.
Alleen zet hij het bord nog verkeerd neer en heeft Lucky Luke het bord maar wat kleiner gemaakt omdat het spel toch te moeilijk voor het beest was.
Tenslotte, als u dacht, dat daar tegenwoordig toch wel op gelet wordt wil ik u nog wel even de grootste blunder laten zien.
Stel je bent ondernemer en denkt het briljante idee te hebben om ter gelegenheid van het grote Tata-steel toernooi T-shirts met een schaakbord te laten bedrukken.
Doet u maar gelijk 500 of zo, die raak ik overal wel kwijt. Zo gezegd, zo gedaan en daar hangen ze dan…
Ze hangen er nog steeds vrees ik, misschien kan hij er Brabants bont van maken.
Pim Kleinjan
