In deze woelige tijden werden wij enige tijd geleden als Rotterdammers geconfronteerd met het feit dat wij in ons midden een kunstenaarscollectief hadden dat zich gevestigd had in een kunstcentrum met de naam Witte De With.
Deze Witte bleek een hele foute man uit de Gouden Eeuw die geen zeeheld was maar iets met slaven deed en ook nog vriendjes was met Piet Hein, van die overval op dat geldtransport. Nou, dan weet je het wel.
Dus laten we de hand eens in eigen boezem steken en ons afvragen: “Zijn wij als schakers dan wel politiek correct en van vreemde smetten vrij?”
Nu kunnen we ons met de naam Erasmus geen buil vallen, dat was een Gutmensch. Zulks in tegenstelling tot bijvoorbeeld de (RSR) Ivoren Toren (olifantenstropers!), maar aan het spel zelf kleven toch wel wat mindere puntjes.
Neem nou die Fischer klok. Het was duidelijk dat we van de oude analoge van tropisch hardhout gemaakte klokken af moesten, maar om dat nieuwe digitale ding dan naar Fischer te noemen. Dat was best een aardig schakertje, maar verder toch vooral een rabiate antisemiet. Dit kan zeker problemen geven met het Palestina comité. Een alternatief zou beter zijn. Wat te denken van bijvoorbeeld de Giri-klok? Dat is een multicultureel verantwoorde naam. En met een Giri-klok kun je tenminste schaamtevrij steeds remise aanbieden.
En dan die eeuwige strijd op het bord tussen wit en zwart. Je schaamt je toch rot als je een witspeler hoort vertellen dat hij zijn opponent alle hoeken van de kamer liet zien of erger nog zijn tegenstander opgeknoopt heeft. Kan dat niet anders? Dit zijn zaken die het Anti Zwarte Pietcomité zeker niet zou appreciëren.
Een alternatief zou zijn de zwarte stukken door roze exemplaren te vervangen. Dit zou gelijk een mooi gebaar zijn naar al onze LHGBT leden en misschien zelfs een wervende kracht kunnen zijn voor deze zo achtergestelde gemeenschap.
Als laatste punt moeten wij ons ook nog eens bezinnen op de man-vrouw verhouding op het bord. Het is toch niet meer van deze tijd dat de koning zijn dame al het vuile werk laat opknappen, terwijl hij zelf rustig in een hoekje het spel aankijkt. Ja, hij blijkt zelf rücksichtsloos zo nodig zijn dame te offeren voor de goede afloop. Het is niet voor niets dat onze club geen vrouwelijke leden heeft: de emancipatiegedachte is heel ver te zoeken.
Eigenlijk is dat schaken een hele foute sport. Laten we ons maar opheffen en aansluiten bij de jeu de boules vereniging ‘Oud Borchsaete’. Dan kunnen we vanwege de herfststormen gelijk aan de winterstop beginnen en op maandagavonden iets nuttigs voor onszelf doen. Er valt tegenwoordig zat actie te voeren!
Emil Verhoef
