Een tweede beschouwing van ronde 3

In de Middeleeuwen hielden nijvere monniken zich bezig met het illustreren van bijbelvertalingen. Deze miniatuurtjes kostten de heren menig uurtje geconcentreerd penselen.

Met schaken is een miniatuurtje echter slechts een mini-uurtje. Is dat leuk?

Nee, want je komt om een avond lekker te schaken.

Ja, want het punt is binnen en je kunt eens om je heen naar andere partijen kijken.

Vanwaar nu deze inleiding?

Welnu afgelopen maandag had ik zo’n miniatuurtje tegen Arie de Jong. Arie is inmiddels 91, verzorgde jarenlang het clubblad van Steinitz en komt nog met de auto naar de vereniging. Arie weet van elke bizarre opening de naam en de fijne finesses en was in de oudheid clubkampioen van de PTT. Voor de jongeren onder ons: dat was destijds een organisatie die voor een billijk tarief 6 dagen per week de post bezorgde.

Arie remiseerde nog tegen Euwe, maar nu hebben we het wel over de prehistorie, de jaren 50 van de vorige eeuw. Kortom, Arie is mijn grote voorbeeld, maar in onze onderlinge partij verwisselde hij de volgorde van twee zetten gaf een toren weg en op. Het was nog geen negen uur.

Mijn gedachten gingen terug naar afgelopen woensdag in de Kuip, waar het er voor Feyenoord na een kwartiertje ook al op zat en ik de rest van de avond naar het galaplay van die Engelse gastarbeiders moest kijken.

Dus met een biertje in de hand kon ik eens een avondje squinten of squichen (van die opgetrokken wenkbrauw… weet u wel) en mijn collega-schakers zien ploeteren en worstelen met klok en tegenstander.

Zo zag ik Karel Keller pionnetjes opsnoepen van Harry Nefkens, Paul Wilhelm een zet te laat rokeren tegen Alek Dabrowski met fatale gevolgen, Andrzej Pietrow (de uitvinder van het squichen!) een spartelende Andre Boon op het droge trekken, Leo Verhoeven snelschaken tegen Peter Hurkmans na ook al een miniatuurtje en Jan Smit na een loperoffer een gewonnen stelling krijgen tegen een profuus zwetende Zoltan Brindza. Jan moet toch eens uitleggen waar het fout ging want bij de uitslagen zag ik een 0-1?!

Maar bovenal zag ik strijd op 28 borden waar 56 heren hun ding deden in de Man Cave die Erasmus heet. Het lijkt kapper Schorem op de Binnenweg wel, daar zijn vrouwen ook niet welkom al hebben trouwens de meeste van onze kalende leden – mijzelf incluis – daar ook niets te zoeken.

Dus wie bezorgt ons een dames-lid? Ze hoeft niet eens te kunnen schaken: een beetje rondlopen en wat squinten is voldoende! En als ze er dan toch is misschien ook voor wat betere koffie zorgen!

Emil Verhoef