Koffiehuisschaak, vier op een rij en vrouwen op de club?
En daar was ze dan. Maandag 25 september om 21.30 uur betrad ze de speelzaal, schuifelend met haar stok, likkebaardend als een poes in een vogelkooi of als een jihadist die zijn 72 maagden zag: de eerste dame.
Bleek het dan toch wel mee te vallen met de man-vrouw verhouding bij Erasmus?
Weliswaar 81 jaar en na een vriendelijk goeienavond tegen eenieder en een rondje door de zaal weer af via de schuifdeuren, maar toch ze was er! Wie volgt?
Anderhalf uur eerder was de bel gegaan voor de vierde ronde, zij het niet voor het vierde team van Erasmus, want die speelden een externe match tegen het tweede van Barendrecht / IJsselmonde (4½ – 3½ winst!).
Even goed werd er op 24 borden intern gespeeld! Het moet niet gekker worden bij Erasmus!
De eerste klap viel al snel, het bijltje kliefde Henry Pijpers zijn nek, die het Koningsgambiet van Davin Mostert op de achtste zet verkeerd inschatte en zijn paard verloor. Ook Murdoch Mac Lean en Andrzej Pietrow hadden er in een Spaanse partij gauw genoeg van: 20 zetten uit het boekje en een grootmeesterremise.
Bij Peter Aarnoudse – Ruud Dröge werd er fors gepend, maar het pluspionnetje van wit sloeg niet door. Eenzelfde pionnetje leverde Zoltan Brindza wel de volle winst tegen onze Cander Flanders. Die Zoltan is on fire, hij gaat stijf aan kop 4 uit 4. Wie stopt die man??
Anton van Berkel, onze dammende schaker, was weer lekker bezig tegen Wim Posthumus. Deze keer speelde hij VIER op een RIJ, lachte hij, maar verder dan een triple pion op de c-lijn en een dubbelpion op de f-lijn kwam hij niet. Wim kon het geheel maar matig waarderen, zeker niet toen Anton na een loperoffer toch nog een mannetje vrij kreeg op de c-vleugel, maar uiteindelijk won Wim wel.
Een waar spektakel en partij van de avond was volgens co-commentator Gilles Donze en mij de partij tussen Alek Dabrowski en Henk Ochtman, koffiehuisschaak op niveau. Na een uit de hand gelopen Caro-Kann had wit na 14 zetten een vrijpion op h6 (?!) en stond ongeveer elk stuk op het bord en prise. Ondertussen was de hele damevleugel van wit nog onder toezicht van ontwikkelingshulp. Chaos alom, Trump tegen Kim Jong-un zou je zeggen, maar dan in stilte. Uiteindelijk zagen de heren hetzelf ook niet meer en zij vluchtten in eeuwig schaak en zo werd de wereldvrede gered.
Henk Ochtman vertrouwde hierover het volgende relaas aan de mail toe:
“Mijn partij tegen Alek Dabrowski werd door omstanders omschreven als het betere koffiehuisschaak. Het was een prettige chaos waarin Alek in gewonnen stelling mijn remiseaanbod accepteerde. In de opening koos ik voor de Caro-Kann verdediging. Mijn koningsvleugel werd onder vuur genomen met g4, f3, h4 en Pf4. Volgens de theorieboekjes koerste ik richting een remisevariant. Na ongeveer een half uur nadenken besloot ik een pion te offeren. Dat is toch leuker dan een snelle zetherhaling.”
“Een zet of tien later was de stelling alweer redelijk in evenwicht. Met mijn koning nog in het centrum kon ik het niet laten om een stuk te offeren. De bedoeling was om hiervoor snel drie pionnen te incasseren en een vervelend schaakje uit te delen. @Henk de Kleijnen: in teamwedstrijden zal ik proberen wat subtieler te spelen!”
“Helaas, Alek was me voor met een vervelend schaakje. Mijn koning stond toch te onveilig in het centrum en het was op twee manieren verloren. In de analyse achteraf vonden we al een geforceerde stukwinst. Dat de slotstelling nog gewonnen was bleek pas in de analyse thuis met Fritz. Hoewel sommige toeschouwers ook wel zoiets in de gaten hadden. De beste stuurlui…”
Anton van Bokhoven en Coen van Vlijmen speelden om de rode lantaarn. Wit won dus Coen krijgt deze week het rode rugnummer: wie maakt hem los? De partij zag er op zich niet verkeerd uit Coen!
Henk de Kleijnen tegen Arie de Jong was zo’n mastodontenstrijd. Beiden weken geen duimbreed tot Arie uiteindelijk bezweek.
Bij André Boon tegen Ruurd Ouwehand leek eerder sprake van de bootrace Oxford-Cambridge. De pionnen voeren als schepen langs elkaar en zo had wit twee vrijpionnen op e4 en d5 en zwart twee op c4 en b5. De boot van Oxford kwam een heel eind maar ging uiteindelijk op de zevende rij ten onder.
Peter Hurkmans tegen Vincent Smol was een partij vol gemiste kansen, die Vincent uiteindelijk won toen Peter zijn paard teveel gas gaf.
Carel Keller en Paul Wilhelm stuurden beide hun dame het verre veld in. Die van Paul was iets gehaaider: 0-1.
Jan Smit kreeg tegen Wim Westerveld een hele pionnenfalanx van a4 tot d4 over zich heen, rekende zich suf aan varianten en kwam tijd tekort. Hans Brobbel bezweek voor de listen van Frank van Zutphen, die al snel een kleine kwaliteit won, maar hield nog lang stand.
Jan Hoek van Dijke kwam een officiertje tekort tegen Peter Weeda en Harry Nefkens versloeg Rens Hesselmans.
Dick Straathof had nog moeite om het af te maken tegen de heftig spartelende Kees van Toor. Kees weigerde de strijd te staken en bleef op zoek naar eeuwig schaak al kwam hij een toren en loper tekort.
Marcel Tillemans verloor van Pim Kleinjan en dat belooft wat volgende week als die twee het tijdens Onésimus2 – Erasmus 3 weer tegen elkaar op mogen nemen.
Leo de Jager – John Berkers eindigde in een klassiek paardvorkje waarbij de zwarte dame sneefde en Alik Tchavelachvili speelde een rustige remise tegen Rogier Verkaik.
Bij Leo Verhoeven tegen Pieter Sturm kreeg ik de neiging Pieter wakker te schudden, maar het bleek een pose. De Denker van Rodin is er niets bij, maar toen ik hem vroeg hoe het afgelopen was zei hij letterlijk: “Ïk gaf een paard weg, ik zat gewoon te slapen.” Dus toch??
Van de overige partijen heb ik geen beeld gekregen. Over mijn eigen partij kan ik kort zijn, die werd niet gespeeld, anders zou dit hele verhaal u bespaard gebleven zijn.
Maar de eindconclusie van weer zo’n volle zaal moet toch luiden: Erasmus is DE club van Rotterdam!
Kijk hier om alle uitslagen en de stand van de voorronde van de interne competitie bij Erasmus te bekijken.
Emil Verhoef
