Topteam vloert zichzelf

Onbegrijpelijke miskleunen in tweede ronde RSB

Aan tegenslagen geen gebrek. Uw verslaggever koerste op weg naar het zuiden van Rotterdam verkeerd en moest bij de afgesloten Maastunnel rechtsomkeert maken.

Erger verging het Frank van Zutphen met drie spelers aan boord. Zijn vierwieler liet onderweg de koelvloeistof de vrije loop. De speellocatie kon op het nippertje worden gehaald.

Daar ontwikkelde zich een horrorscenario, waarbij de Erasmianen ook figuurlijk wel wat koelvloeistof hadden kunnen gebruiken. In een verhitte sfeer gingen hele of halve punten onnodig verloren, wat leidde tot een onthutsende 5-3 nederlaag tegen het vooraf zo zwak geachte vierde achttal van Charlois Europoort.

De ouverture van het duel in de tweede ronde van Promotieklassecompetitie was al een ongelukkige. Na twee vooruitgespeelde partijen keek Erasmus tegen een achterstand aan.

Andrzej Pietrow negeerde een remisevoorstel zonder overleg met de teamcaptain (een gele kaart zou in dit geval niet misstaan) en ging vervolgens gruwelijk in de fout. Hij wachtte (te) lang met overgave, maar kwam niet meer onder verlies uit. Eerder had Alek Dabrowski in een tam partijtje een half punt geboekt. Weliswaar kon hij met zwart bogen op een open g-lijn, maar dat was geen echte compensatie voor een dubbelpion.

Het tweede bedrijf zou de ommekeer moeten opleveren. Weliswaar had de opponent in de openingsronde van het ‘eigen derde’ team gewonnen (wat leidde tot de uitspraak “Met zo’n vierde heb je geen derde meer nodig”), maar algemeen werd aangenomen dat dat erg fortuinlijk was gegaan. Dat laatste leek in het tweede treffen te worden rechtgezet. Halverwege de avond stond Erasmus ‘dik op winst’. Teamleider Angelique Osinga oordeelde: “Jullie zijn beter. We zijn al blij dat we de eer hebben gered…”

Merkwaardige sfeer trouwens in buurthuis Wielewaal. In de kleine, mistroostige en deels slecht verlichte speelruimte bevonden zich meer leden van Erasmus dan van de thuisclub. Drie bezoekers waren daarvoor voldoende. En dat terwijl het de officiële clubavond van Charlois Europoort betrof… Gevraagd naar een verklaring klonk het verrassend: “Ons derde speelt vanavond ook, uit.” De rest deed er kennelijk niet meer toe. Wat hebben wij het dan, met steevast zo’n vijftig man op de maandagavond, goed getroffen.

Direct grenzend aan de speelruimte was het toilettenblok gesitueerd. Geen probleem op zichzelf, maar de deuren brachten bij gebruik een geluid voort dat door merg en been ging. De gedachte aan het Alphense shantykoor met de naam ‘De Kreunende Sluisdeuren’ drong zich onvermijdelijk op. Ook dit gegeven deed niet vermoeden dat onze mannen op verlies afstevenden, al leek een bezoek van Wim Westerveld aan het gehandicaptentoilet een slecht voorteken voor bijgelovigen.

Terug naar de wedstrijd zelf. Afgezien van de zich al vroeg aandienende tijdnood van Marvin Dekker en de positioneel verdachte stelling (met onder andere twee sterk teruggetrokken paarden) van onze snipverkouden voorzitter was er geen wolkje aan de lucht. Vooral de ‘staart’ beloofde veel goeds. Dat vond ook Murdoch Mac Lean, die triomfantelijk wandelend groot optimisme verwoordde: “Aan de laatste drie borden (in dit geval de borden 5 t/m 7, red.) pakken we drie punten, let maar op.” Een basisfout. Onderschatting en nonchalance, gepaard aan concentratiegebrek, krijgen dan te veel ruimte. ‘Big Mac’ verspeelde zelf op een onbewaakt ogenblik materiaal en moest de rug krommen om niet te verliezen. Ook Pieter Sturm, opgeroepen voor de zieke Olivier Vrolijk, verloor na een prachtig opgezette stelling de greep op de materie.

Het eerste resultaat was positief. Henk Ochtman streek tegen 22.30 uur de winst op. Na zonder rokade agressief met g4 en h4 uit de startblokken te zijn gekomen, had hij een paard op f5 geofferd. Leuk, maar niet overtuigend. Het kostte zijn opponent wel veel tijd, maar het rendement van diens denkwerk leek afdoende om zijn huid te redden. ‘Niet waar’, liet Henk zien. Tactisch toonde hij zich de meerdere, wat resulteerde in onvervalst mat.

Stand dus weer in evenwicht, ook na de uiteindelijk nog benauwde puntendeling van Murdoch (2-2). Pieter verloor echter. Weliswaar had hij in het eindspel drie pionnen voor een stuk, maar een vijandelijke ‘vrije boer’ trok onstuitbaar naar de overkant. Nog steeds was teamwinst binnen bereik, maar om 23.10 uur werd de grootste verrassing van de avond genoteerd.

Willem Westerveld, die zich na een moeizaam opgezette partij had bevrijd en aanzette voor de zege, vergreep zich op een manier die voor hem een primeur betekende. Dacht met zijn dame een (gedekt) stuk te kunnen slaan, raakte dat stuk ook aan, zag zijn vergissing en probeerde met een schaakje de zaak nog te redden. Zijn tegenstander wees echter op de aanraking en onze clubkampioen berustte onmiddellijk. Analyse achteraf leerde hij op het moment van de ‘Fingerfehler’ glad gewonnen had gestaan…

Nog twee worstelingen te gaan. Marvin en Frank stonden beiden voor de zware taak om beiden te winnen. Eerstgenoemde was ondanks tijdnood (ingeluid door de noodzaak om in 9 minuten 24 zetten in een gecompliceerde stelling te doen) overeind gebleven en won zowaar in de eindfase nog een pion ook. Steeds weer echter wees de klok slechts luttele resterende seconden aan. Zenuwslopend, ook voor de nagelbijtende toeschouwers. In een verwoede poging tot forceren ging de pluspion verloren en ook een relatief eenvoudige remise glipte door zijn handen.

Aldus 5-2 en een rood aangelopen Frank beet steeds feller van zich af en profiteerde elke zet meer van de beperkte tijd van zijn tegenstandster. Flitsend, dwingend en vlijmscherp voerde hij zijn stukken naar de overwinning. Een prachtige prestatie.

De 5-3 nederlaag maakt het absoluut noodzakelijk om over enkele weken (15 december, opnieuw uitspelend) te winnen van het sterke Charlois Europoort 3, dat in deze ronde van onze grootste concurrent Overschie won. Alleen bij winst blijven we in de race. We gaan ervoor!

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand van het eerste in promotieklasse.

Henk de Kleijnen