Finales weer van start

En we zijn weer begonnen. Vanaf nu gaat het echte werk beginnen en worden de prijzen voor de interne competitie voor dit jaar verdeeld.

Ook dit jaar zijn er weer drie finalegroepen.

En toch werd op deze eerste avond van de finales al een trofee getoond! De jaarlijkse schaakstrijd tussen het Ministerie van Defensie en de Tweede Kamer werd gewonnen door Defensie. Een mooie prestatie van de trotse teamcaptain Jan Smit!

In de A-groep en B-groep worden twee halve competities met 8 spelers afgewerkt en in de C-groep wordt er ingedeeld volgens het Zwitsers systeem. En in de C-groep mogen wij een recordaantal deelnemers verwelkomen, maar liefst 52 spelers in het deelnemersveld. WOW! En meteen vanaf de start was duidelijk, dat iedereen er weer vol voor ging.

Finalegroep A

In finalegroep A stonden er in de eerste ronde meteen een aantal mooie affiches op het programma. Als eerste de partij tussen Andrzej Pietrow en Henk Ochtman. Ochtman begon met heel aanvallende intenties, hij offerde een pionnetje en dat zorgde ervoor dat Pietrow in het begin wat moeite had om zijn stukken te ontwikkelen.

Het zag er veelbelovend uit voor Ochtman, maar Pietrow leek het grootste gat gedicht te hebben na een lange rokade. Nee hoor, dacht Ochtman, en hij offerde een kwaliteit en even later kwam er nog een tweede achteraan. Wat een spektakel. Pietrow hield zijn hoofd echter koel in al het offergeweld en kon het punt netjes binnen halen.

De kersverse winterkampioen Zoltan Brindza nam het op tegen André Boon. Kon Zoltan zijn goede reeks ook in de finale voort blijven zetten. Maar Boon was natuurlijk niet de minste tegenstander.

Brindza kreeg een prettige stelling in het middenspel en een toren van Boon stond wat ongelukkig. “Volle vaart vooruit” dacht Boon (vermoedelijk, ik weet natuurlijk niet precies wat hij dacht…) en hij offerde een kwaliteit voor aanvalskansen. Die bleken echter goed te pareren door Brindza en daarmee was het pleit kort daarna ook beslecht. Het eerste punt voor Brindza.

Onze huidige clubkampioen Wim Westerveld nam het met de witte stukken op tegen Murdoch Mac Lean. Mac Lean stond weliswaar wat gedrukt, maar er waren eigenlijk niet echt zwakke plekken in zijn stelling.

Een opstoot van de h-pion van Westerveld naar h6 leek wat gevaar te stichten, maar het was niet voldoende om Mac Lean te verontrusten. Ondertussen tikte de tijd door, Mac Lean had nog ongeveer een half uur tegen vijf minuten voor Westerveld. Een goed getimed remiseaanbod van Mac Lean werd dan ook aanvaard door Westerveld!

De laatste partij ging tussen Henk de Kleijnen en Dick Straathof. Op papier de zwakkere broeders, maar vergis je niet. De Kleijnen heeft eerder dit jaar erkende kanonnen als Nathanaël Spaan verslagen en John Leer prima op remise te houden. En laten we de knappe prestaties van Straathof in de voorronde niet  vergeten (met onder meer een overwinning op Westerveld en een remise tegen Ochtman).

Voldoende reden om gewaarschuwd te zijn. Beide heren zetten hun stelling voorzichtig op en zo rond een uur of 10 zag ik een klein plusje voor De Kleijnen vanwege een slechte loper van Straathof. De Kleijnen dacht hetzelfde (dat weet ik, want dat had ik nagevraagd!) en ruilde zijn stukken af. Er gingen echter te veel stukken van het bord af, waardoor Straathof in het eindspel ook weer kansen kreeg. Daarom werd besloten tot remise.

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in finalegroep A.

Finalegroep B

In finalegroep B stond er slechts één partij op het programma, door de externe wedstrijd van ons eerste viertal en het Tata Steel Chess Tournament. Interessant om te zien is dat er niet echt een topfavoriet is voor de overwinning. Iedereen moet in staat zijn om – bij goede vorm – de B-groep te gaan winnen! Dat gaat dus spannend worden.

Het bal werd dit jaar geopend door Ruurd Ouwehand en Paul Wilhelm. Er kwam een prachtige dynamische stelling met beide een toren en twee lichte stukken op het bord, met kansen voor beiden.

Echt zo’n stelling waarvan het lastig was om een goed stellingsoordeel van te maken. Ik ging er eens goed voor zitten, want ik was erg benieuwd hoe dit gevecht af zou gaan lopen. We zullen het nooit weten. Beide heren kwamen op dat moment remise overeen.

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in finalegroep B.

Finalegroep C

In de finalegroep C gaat het dit jaar ook een mooie strijd worden met maar liefst 52 deelnemers. De eerste punten kwamen al snel binnen met overwinningen van Alek Dabrowski op Alik Tchavalachvili en winst van Ruud Dröge op Harry Nefkens. De andere deden er wat langer over.

Al waren de partijen van Marcel Tillemans en Fred de Wild (winst voor Tillemans), Anton van Bokhoven en Pim Kleinjan (winst voor Kleinjan) en Arie de Jong tegen Coen van Vlijmen (winst voor De Jong) al klaar voordat uw verslaggever zijn rondje langs de borden maakten.

Maar wat vooral interessant was om te zien, is de ontwikkeling die verschillende van onze leden doormaken. In bepaalde gevallen leidde dat al in deze ronde tot resultaat, maar in andere gevallen gaat het niet lang meer duren voordat er harde punten binnen komen.

Zo keek ik rond een uur of tien bij Jan Bruinsma tegen Hans Brobbel en daar stond een prima stelling op het bord voor Bruinsma. Helaas ging het na tienen wel mis voor Bruinsma, waardoor Brobbel toch won.

Peter Ruimschoot hield het nog langer stand tegen Emil Verhoef. Er is te zien dat onze nieuwe jeugdleider zelf ook het nodige meepikt van de schaaklessen voor de jeugd. Tot iets na 23 uur stond er nog een hele gezonde stelling op het bord (met zelfs een klein plusje). Pas in de tijdnoodfase kon Verhoef het punt binnen halen!

En nog beter verging het Vincent Smol tegen Anton van Berkel. Smol boekt de laatste tijd hele mooie resultaten met vorige week een duidelijke plusremise tegen Pim Kleinjan en eerder dit seizoen een overwinning tegen Dabrowski.

En ook tegen Van Berkel kreeg Smol een mooie stelling op het bord. De stelling van Van Berkel was wat luchtig en zijn stukken werkten ook niet echt goed samen. Smol maakte daar prachtig gebruik van, hij won eerst een kwaliteit en vervolgens gingen zijn stukken als een mes door de boter met een geweldig mooie koningsaanval als resultaat. Een hele goede partij van Smol tegen niet de eerste de beste tegenstander! Zie de foto hiernaast voor de eindstelling.

Of wat te denken van Jeroen Landsheer. Zijn partij tegen Henry Pijpers duurde lang en was erg spannend. Zo rond een uur of half elf had Landsheer een toren tegen een loper en twee pionnen. Met nog voldoende andere stukken op het bord bood dat wel perspectief voor Pijpers. Maar toen alle stukken geruild werden kon Landsheer de overwinning naar zich toe trekken. Een hele knappe overwinning voor Landsheer, wiens rating natuurlijk eigenlijk veel te laag is!

Cor van As en Gerard Kastelein deden iets heel bijzonders. Zij haalden maar liefst 1½ punt op 1 avond. Huh, dat kan toch helemaal niet?, zullen jullie denken. Of wellicht ook niet. In ieder geval: Eerst haalden zij een vol punt binnen voor het vierde van Erasmus (hun tegenstander kwam niet opdagen) en daarna speelden ze voor de interne remise tegen elkaar.

Bernhard Ruimschoot speelde tegen – weer terug van weggeweest (Welkom!) – Amon Alemyar. Er kwam een dynamische stelling op het bord, waarbij Ruimschoot een ruimteoverwicht had en de stukken van Alemyar niet heel gelukkig stonden. Ruimschoot kon de partij netjes naar zich toe trekken.

Rogier Verkaik begon de finales ook goed met een overwinning tegen Harry Jansen. Hij won een stuk in het middenspel en toen was het in het eindspel niet lastig meer om het punt binnen te halen.

Kijk hier voor alle uitslagen en de standen in finalegroep C. Volgende week weer veel meer mooie ontwikkelingen!

Frank van Zutphen