Ontsnapping blijft mogelijk

Kroonteam is ondanks nieuw verlies bijna veilig

Het klinkt paradoxaal: ondanks nieuw (fors) verlies ontsnapt het eerste achttal vrijwel zeker aan degradatie uit de Promotieklasse.

Het felle duel met koploper Overschie ging weliswaar verloren (2½-5½), maar De Willige Dame kwam niet verder dan 4-4 tegen Krimpen aan den IJssel 2 en lijkt met nog één ronde voor de boeg kansloos.

Vooraf was er optimisme. De portie ‘pech’ van dit seizoen zou immers wel op zijn? Halverwege de avond was er nog steeds uitzicht op een goed resultaat. Vervolgens ging het, zoals te vaak in deze competitie, alsnog grondig mis. De schakers van Overschie, vergezeld van veel supporters, stonden er zelf versteld van. Robbert Fokkink: “Het was heel spannend. Voor hetzelfde geld was het resultaat andersom geweest.” De bezoekers hadden er tegenop gezien.

Erasmus staat voor de buitenwacht te boek als een sterk achttal. Dat verwoordde ook Hans van Nieuwenhuizen, speler van Krimpen: “Hebben jullie wéér verloren? Ongelooflijk. Met zo’n verzameling spelers mochten jullie voor het kampioenschap gaan…”

En dat was ook zo. Erasmus was, gezien de hoogste gemiddelde rating, favoriet bij de competitiestart. Terugkijkend moet nu echter worden vastgesteld dat we onze faam geen enkele keer hebben waargemaakt. Keer op keer vielen de resultaten tegen. Steeds weer speelden onze mannen te veel tegen zichzelf. Er werd kennelijk onvoldoende van eigen – niet geringe – kracht uitgegaan en gek genoeg werd tegen elke tegenstander opgekeken.

Kenmerkend was afgelopen maandag een opmerking, die uit de monden van enkele teamspelers kon worden opgetekend: “Overschie is wel een heel erg sterk team, hoor…” Hoezo? Zelfs bij afwezigheid van clubkampioen Wim Westerveld lag de gemiddelde elorating van beide ploegen op vrijwel hetzelfde niveau. Het zou erop uitdraaien dat een bezoeker na afloop vaststelde: “We hebben dit seizoen erg veel geluk gehad. Ook vanavond weer…”

Enkele kanttekeningen vooraf. Frank van Zutphen, gebruind teruggekeerd uit warmere oorden (“48 uur geleden was het nog 30 graden”), blaakte van zelfvertrouwen. Een voorbeeld voor zijn teammaten. Zoltan Brindza was ‘hoestvrij’, maar meldde dat hij last van zijn ogen had, vermoedelijk als gevolg van te hoge bloeddruk. Henk Ochtman startte met gemengde gevoelens omdat hij een vriend tegenover zich zou treffen (hij is ook lid van Overschie namelijk), maar had zich sportief in zijn rol geschikt: “Ik ga gewoon tegen het bord spelen…”

De start van de wedstrijd was een moeizame. Al na een half uur zag Murdoch Mac Lean een voor de hand liggend loperoffer op h7 over het hoofd. Na lang nadenken besloot hij de loper niet te nemen, maar zijn stelling was meteen rijp voor de sloop.

Ook de positie van Zoltan Brindza gaf te denken. Met een dubbelpion op de h-lijn werd al snel het ergste gevreesd, hoewel enkele spelers vertrouwden op zijn vermogen tot improvisatie. Onze man leek gelijk te krijgen toen hij met aan leuke combinatie kwaliteitswinst kon boeken, maar na eindeloos gepieker besloot hij af te zien van materiaalwinst. Terecht waarschijnlijk, want wit zou over veel compensatie hebben beschikt. Wat resteerde was een moeilijk te houden stelling voor onze winterkampioen, die zich overigens als een echte kerel weerde.

Elders zag het er beter uit. Henk Ochtman manoeuvreerde zijn opposant via het Morragambiet richting denktank en keek er opgetogen bij. Frank van Zutphen stond overwegend en ook Alek (inclusief pionnenzetten g4 en h4) had het betere van het spel. Andrzej Pietrow, Marvin Dekker en Olivier Vrolijk hielden zo op het oog de zaken in balans.

Op het moment dat Frank een vol stuk veroverde, was Marvin in een lastig te hanteren eindspel beland. Alek zag zijn voordeel verdampen en moest berusten in remise (½-1½). Henk won zijn gambietpion terug en Olivier versterkte zijn stelling met kleine positioneel sterke zetjes. Toch zou juist hij voor een anticlimax zorgen. Het sterke verdedigen van zijn tegenstander kostte veel tijd. Té veel tijd, want iets na elf uur, ging onze bijna-topscorer voor de tweede keer dit seizoen door de vlag.

Kort daarop moest ook Zoltan het hoofd buigen en kon Marvin, knap spelend naar eeuwig schaak, een halfje laten noteren (1-4). Wég teamwinst dus. Frank haalde het volle punt binnen, nadat zijn opponent ‘onfatsoenlijk lang’ had doorgespeeld. Prima partij van onze voorzitter, die met een totaalscore van 4½ uit 6 de enige Erasmiaan is die deel uitmaakt van de individuele top-10 in de Promotieklasse.

Daarmee was het wel ongeveer bekeken. De remise op naam van Henk mocht geroemd worden, maar aan het kopbord liep het verkeerd af voor Andrzej. Lang slaagde hij erin te ‘keepen’, maar in de eindfase werd hij kundig van het bord gedrukt (2½-5½).

Stand van zaken na zes van de zeven ronden: onze voorsprong op De Willige Dame (bezetter van plaats zeven en dus voornaamste degradatiekandidaat) bedraagt twee matchpunten en tweeëneenhalf bordpunt. Dat zou voor ons voldoende moeten zijn in de gezamenlijke slotronde op 11 april, als wij aantreden tegen Moerkapelle 1 en De Willige Dame het moet opnemen tegen mede-kampioenskandidaat Charlois Europoort 3.

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand van het eerste van Erasmus in de promotieklasse van de RSB.

Henk de Kleijnen