Nipte nederlaag voor het tweede

Maandag stond de laatste wedstrijd voor het tweede team op het programma tegen het tweede van SO Rotterdam. Een ijzersterke tegenstander, dat qua rating zonder problemen in de promotieklasse mee zou kunnen spelen.

En toch was het Erasmus 2 dat nog speelde voor een laatste kans op promotie naar de promotieklasse! Een nipte nederlaag maakte aan die droom helaas een einde.

Vanwege afwezigheid in verband met feestelijke privégebeurtenissen van teamcaptain Wim Posthumus mocht ik de honneurs als teamcaptain waarnemen. En dat was al weer een tijdje geleden, maar je krijgt meteen weer heel diep respect voor de teamcaptains van Erasmus.

Qua stressbeleving tijdens zo’n avondje zijn er verschillende niveaus te onderscheiden. Als eerste natuurlijk de spelers. Stoïcijns, geconcentreerd, alles onder controle. Geen enkele teken van spanning. Soms, in diepe tijdnood, wil er nog wel eens een voetje gaan tikken, maar daar blijft het toch wel bij.

Als tweede de supporter. Hunkerend, alles ziend (waarom speelt hij nu niet gewoon die winnende zet?) en meelevend tot op het bot! Zullen we ooit nog het volksfeest in Rotterdam vergeten toen Feyenoord vorig jaar weer kampioen werd? De ontlading na 18 jaar afzien en pijn lijden? Ik vroeg het één van onze trouwste supporters, Gilles Donze: “Hoe ervaar je dit nou?” Zijn antwoord: “Gewoon genieten van alle mooie partijen.” Tja, dat is ook een oplossing.

Dan komt er – qua spanning – een tijdje niets. En nog een tijdje. En nog een tijdje. En dan de spanning die de teamcaptain ervaart. De taak van de teamcaptain is natuurlijk om alles in de gaten te houden en je schat de hele avond de kansen van de verschillende spelers in. Waar zitten de plusjes, wie heeft problemen? Dit ook om de teamleden te kunnen adviseren op het moment dat er een remiseaanbod aankomt.

Waar uit recent onderzoek komt dat je leven een half uur korter duurt per alcoholconsumptie, vroeg ik me ernstig af hoeveel een teamcaptain-leven korter duurt per RSB-competitiewedstrijd Erasmus 2 – SO Rotterdam 2. Je zou er als teamcaptain bijna van aan de drank gaan?!?

Terug naar de wedstrijd. Zo rond half tien kwam Davin Mostert (bord 6) langs om te vragen of hij remise aan kon nemen. Op dat moment zag het er goed uit. Arno van Houten (bord 2) stond 2 pionnetjes voor al moest hij nog wat probleempjes oplossen en Ruurd Ouwehand (bord 8) had ook een pionnetje gewonnen. Verder was er nog weinig tekening in de strijd. Davin stond daarnaast ook een klein beetje minder, dus vandaar dat er tot remise werd besloten.

Niet veel later haalde Leo de Jager (bord 5) het tweede halfje binnen tegen de sterke Marius Strijdhorst. Dat was een terechte uitslag, het evenwicht was in de partij eigenlijk nooit verbroken.

Een half uurtje later kwam Cander Flanders (bord 1) langs of hij remise aan mocht bieden. Cander speelde met zwart heel actief tegen Michiel Besseling (rating 2136!) en daardoor stond er een gelijkwaardige stelling op het bord. “Natuurlijk kan je remise aanbieden!”, antwoordde ik. Michiel nam het aanbod aan, een prachtige prestatie van Cander!

Inmiddels begon het totaalbeeld er wel iets anders uit te zien. Pieter Sturm (bord 4) had een pionnetje extra in een eindspel met T+L (voor Pieter) tegen T+P. Arno probeerde zich nog steeds onder de druk van zijn tegenstander uit te wurmen (dat zou toch moeten gaan lukken?), maar Ruurd was toch wel in de problemen gekomen. Zijn tegenstander was aan een levensgevaarlijke counter dwars door het centrum begonnen. En ook bij Paul Wilhelm (bord 7) begon het er vervelend uit te zien nadat hij een kwaliteit had verloren.

De volgende beslissing viel bij Pieter. Hij won nog een pionnetje en toen was de rest – zoals dat zo mooi heet – techniek. En dat kan je natuurlijk altijd prima aan Pieter overlaten. Een mooie en solide overwinning voor hem.

We konden de voorsprong echter niet lang vasthouden. Wim van Munster blies het centrum van Ruurd op en daar kon Ruurd – ondanks een kwaliteit extra – eigenlijk heel weinig aan doen. En zo was de stand weer gelijk.

Aan bord 3 speelde Leo Verhoeven een lastige partij tegen Henny Versteeg. Tegengestelde rokades, waarbij Henny de betere mogelijkheden had voor een koningsaanval. Gelukkig is Leo zo solide als een huis, waardoor de aanvalskansen met actief spel in de kiem werden gesmoord. Herhaling van zetten werd niet uit de weg gegaan en ook hier was remise het resultaat.

De meetellende lezer heeft inmiddels door dat er een 3-3 tussenstand op het bord stond. En als extra service voor de niet-meetellende lezer: de tussenstand was inmiddels 3-3! Maar Erasmus zou moeten winnen om nog kans te hebben op promotie!

Paul had ondertussen met actief spel en een pionoffer wat rommelkansen gekregen en zijn tegenstander moest het secuur spelen om niet mat te gaan. De mataanval bleek helaas net niet door te slaan, maar Paul wist toch in een stelling te komen, waar herhaling van zetten voor beide spelers eigenlijk niet te vermijden was. Tussenstand: 3½-3½!

Nog één partij te gaan, Arno op bord 2 tegen de niet misselijke Marc Schroeder. Marc had een stevige drukstelling en had een pion teruggewonnen. Marc had zijn eigen verdediging echter wat verwaarloosd. En net nadat Paul remise had, kreeg Arno de mogelijkheid om met een paar juiste zetten groot materiaal te winnen. “Dat moet hij zien, dat moet hij zien, dat moet … hij ziet het niet.” Au, de wedstrijd had meteen in ons voordeel beslist kunnen worden.

Nu zou het een lange strijd gaan worden met een D+T eindspel gelukkig nog wel met een extra pion voorsprong. Ik maakte duidelijk dat de tussenstand gelijk was en dat Arno dus zou moeten winnen. Aan zijn lichaamshouding zag ik dat hij er goed voor ging zitten om dit varkentje te gaan wassen. Maar wat er gebeurde, de druk, de spanning, geen idee. Zijn eerste zet daarna was direct verliezend. Wat kan schaken soms toch een gruwelijk pijnlijke sport zijn.

We verloren dus nipt met 3½-4½. Het bericht van het ‘geluk bij een ongeluk’ kwam een dag later. Zelfs als wij hadden gewonnen, was Shah Mata 1 kampioen geworden. Dus achteraf maakte onze nederlaag niet uit. In ieder geval felicitaties voor Shah Mata met hun kampioenschap!

Ons tweede is op een fraaie gedeeld tweede plek terecht gekomen en dat is in deze sterke klasse een mooie prestatie. De echte kracht van het tweede kwam vooral uit de breedte van het team, waarbij er slechts 2x met het kleinst mogelijke verschil werd verloren.

Kijk hier voor alle uitslagen en de eindstand in klasse 1B van de RSB-competitie.

Frank van Zutphen

Plaatsvervangend teamcaptain