Over een uitglijder in de Pijp, mazzel in de Tarrasch en de schaaktheorie ener Dubbelschaker

En nog veel meer … (zoals 40 jaar onthouding)

Maar allereerst een warm welkom voor Karel de Neef, nieuw lid van Erasmus.

Hoewel ik wist dat hij zou komen, stond hij toch een kwartier voor tijd plotseling voor me.

“Daar ben ik dan”, zei Karel de Neef, “lang niet gespeeld.” Heel lang zelfs. Gerard Kastelein had hem als oud-collega verteld over onze mooie club. Karel begon die oude schaakkriebels weer te voelen. En zo kwam hij tijdens ons vorige schaakseizoen mee met Gerard om kennis te maken. Hij had er echt zin in. Weer lid te worden van een schaakclub en wekelijks te gaan spelen. Welkom, Karel. En dank voor je bijdrage aan dit rondeverslag.

Pelpinda’s

Die maandag had ik hem toch weer eens verorberd. De vergiftigde pion op b2! U kent hem vast wel, de Vergiftigdepionvariant van de Siciliaanse Najdorf. Heerlijk. Het is alsof er een bom valt op het bord, te midden van compleet verraste schaakstukken. De stelling ontploft.

Wekelijks zie ik de Oud-Rotterdammer even in. Iets in me beweegt me verhalen van vroeger te lezen. En die over het oude Rotterdam zeker. Ik woon er tenslotte al een leven lang. De Oud-Rotterdammer weet er wel raad mee. Verhalen waar de nostalgie van afdruipt. Mijn oog viel op een foto van een café. Waar kende ik dat van? Ineens wist ik het weer. De Pijp! Ja natuurlijk! Als vanzelf steeg een weeïg gevoel in mij op. De foto riep een sluimerend iets diep in mij wakker.

Een afscheidsdineetje. Een lid van onze diaconie neemt afscheid. Een lekker wijntje vooraf. De pelpinda’s grijpklaar op tafel. Achteloos vegen gasten de schillen van tafel. Ik vind dat raar. Het café is inmiddels goed gevuld, alle tafels zijn bezet. Steeds meer gasten vegen erop los en niemand kijkt ervan op. Ik besluit het ook leuk te vinden, die schillen op de in schaakbordmotief betegelde vloer gooien. Even later lig ik gestrekt op het schaakbordmotief.

Na een halve zalmschotel was ik allengs stiller geworden. Onwel had ik me naar achteren gespoed, de deur bereikt die toegang gaf tot de kleinste ruimte van de stad. Het moest de WC zijn. De schaaktegels onder me zakten weg. De daarop volgende dreun van mijn neerzinkend lijf is me ontgaan, evenals de gezichten van de compleet verraste gasten tussen wie ik neerzeeg. Even later kwam ik bij. De gezichten boven me zijn duidelijk niet die van cafégangers, maar van ambulancepersoneel, die mij niet toestaan de vlucht te nemen.

In het ziekenhuis zou voedselvergiftiging geconstateerd worden. Ik moest in quarantaine. Niet daarom natuurlijk, maar voor iets anders, waarvan ik u de details zal besparen. Zeker door die zalm, ging er door me heen. Ja, dat moet het haast wel geweest zijn. Of was het die vergiftigde pion op b2 van afgelopen maandag de oorzaak geweest? Nee, een acute voedselvergiftiging krijg je per direct. Dus toch die zalm. Na 2 dagen was ik weer thuis en nam me voor die Pijp maar gauw vergeten.

Een paar jaar later zou ik er door een foto tegen mijn zin weer aan herinnerd worden.

Verrassende uitslagen

De verrassing van ronde 5 is Peter Aarnoudse. Hij haalde uit naar Alek Dabrowski. Met 300 ratingpunten verschil kwam hij toch tot winst. Waarachtig een prima prestatie van Peter.

Gerard Kastelein wint van de op papier 200 punten sterkere Martin Rensen. Martin wist natuurlijk niet dat Gerard ook voor de KNSB in Brabant voor Dubbelschaak speelt en daar ook regelmatig voor verrassingen zorgt. En dat Gerard zo zijn geheel eigen schaaktheorie heeft ontwikkeld. En vanaf zet 1 aanvalt.

Henk Ochtman wint van Gerrit Boer. Niet zo verrassend. Hoewel. Gerrit zorgt vaak voor verrassingen. Zo stond hij laatst op 1 zet na mat. Toch won hij van Peter R. (nee niet De Vries), die zijn klok verzuimde in te drukken en daarna rustigjes ‘door zijn vlag’ ging. Henk, onze clubkampioen, is ook kampioen schwindelen. Zo wist hij onlangs met 1 loper op het bord het met succes op te nemen tegen een toren en wat pionnen. En hij won! O ja, hij had er zelf ook nog eentje die tot dame werd bekroond. Nee, deze keer was het een regelmatige partij – de opening zal overigens ergens in een sprookjesboekje staan – die Henk op zijn naam schreef.

Jan Hoek van Dijke had een benauwde dame, verraste zijn tegenstander met een pionzetje, won een stuk tegen een pion en hield maar niet op gewonnen te staan. Tot de voorlaatste zet hem een toren kostte en hij kon opgeven. Dat voelt niet lekker. Ik kreeg voor deze schwindel zelfs een hand van onze schwindelkoning himself.

Fred de Wild wist 300 ratingpunten te overbruggen en Jan Smit op remise te houden! Lees zijn verhaal.

De schwindel van de avond …

is deze keer van de tegenstander van Jan Hoek van Dijke. Deze kreeg na een halve partij op verlies te hebben gestaan en zijn uiterste best deed wat tegenspel te ontwikkelen een mogelijkheid de partij in één zet te beslissen door met een röntgenaanval een toren te winnen. Henk Ochtman had dit natuurlijk meteen door en gaf mij een hand.

Einde sprookje eindspel ongelijke torens

Afgelopen maandag hebben we 8 dozen met identieke stukken voor onze externe competitie op orde gekregen. Vanaf 18.45 uur waren we hiermee gestart. Tegen het einde van de avond werden nog zoveel mogelijk ongelijke stukken en pionnen geruild.

Ben benieuwd of er aanstaande maandag nog ergens een eindspel met ongelijke torens is te zien. Vriendelijk verzoek aan u allen: controleer vooraf even of uw stukken op orden zijn. Zo niet, loop even naar de omwisseltafel en ga pas van start als uw stukken op orde zijn.

Partijverslagen van deze ronde

Deze week zijn er inzendingen van partijverslagen van Wim Posthumus, Murdoch Mac Lean, Eric Hoogenes, Cander Flanders, Marcel Tillemans, Karel de Neef en Fred de Wild.

Beleef hun impressies weer mee!

Eric Hoogenes – André Boon

Eric doet verslag en levert de gehele partij erbij in! Kunnen we dus mooi naspelen: De partij tegen André was een Konings-Indische Sämisch waarbij ik met de witte stukken speelde. We rokeerden tegengesteld, waarna mijn f4 eigenlijk een beetje overhaast was.

Met een stukoffer kon André naar een eindspel afwikkelen met 4 pionnen meer op het bord. Deze bleken echter wel kwetsbaar en de pionachterstand kon na een onorthodoxe torenruil teruggebracht worden tot één. Nog steeds waren er door het gereduceerde materiaal goede remisekansen voor André, maar na een onnauwkeurige zet ging er nog een stuk verloren: 1-0.

Eric Hoogenes – André Boon

Wim Posthumus - Murdoch MacLean

Murdoch vertelt: Ditmaal geen Frans maar Siciliaans. Een bekende theoretische stelling waarin wit op zet 14 afweek van gebaande wegen met Lf3 in plaats van het bekende Tb1. Ik vond in de databank acht partijen. Zwart had beter eerst b4 kunnen doen voor Ld7. Nu liet ik e5 toe. Helaas pindakaas.

Wim Posthumus stuurde de partij in (met commentaar) die hieronder na te spelen is.

Wim Posthumus - Murdoch Mac Lean

Cander Flanders – Leo de Jager

Cander zegt over zijn partij: Ik moest afgelopen maandagavond met wit tegen de sterke Leo de Jager spelen. De opening werd een Queens Gambit Declined: 1. d4-Pf6 2. c4-e6 3. Pc3-d5 4. Pf3-c6 5. Lg5-Le7. Ik kreeg niks uit de opening. Het ging gelijk op totdat zwart de stelling opende met 13. e5. Vanaf daar voelde ik al dat zwart ietsjes beter stond. Toen hij na 17. De2 Tad8 speelde, stond zwart zeker beter.

De enige manier voor wit om wat tegenspel te krijgen was door f4 te spelen maar dat kon niet meteen want dan kwam Dd4+ met dubbele aanval op mijn loper op d3 en dan verliest wit een stuk. De loper eerst weghalen ging ook niet wegens Lc4 Met aanval op mijn dame op e2 en mijn toren op f1 en dan verlies ik een kwaliteit. Dus ik speelde 18. b3 om dat te voorkomen en om mijn loper weg te halen naar b1 en dan vervolgens f4 te spelen. Dat laatste kon ik uiteindelijk op de 22ste zet spelen. Leo ging met zijn dame naar a5 en toen viel ik zijn loper op e6 aan met 23. f5. Dit was het kritieke moment.

Hij dacht de pion te kunnen slaan omdat mijn dame gepend was en andere zetten zoals De3 of Dh5 allemaal niet goed voor wit waren maar hij had Df2!! helemaal gemist. Want nu val ik zijn toren op d4 en zijn loper op f5 aan. Dat kostte hem gewoon een stuk en ik kreeg ook meteen een dodelijke aanval op zijn koning. Ik bleef dan op zijn koning jagen totdat hij bijna mat ging en toen gaf Leo op.

Marcel Tillemans – Dick Straathof

Marcel meldt eerlijkheidshalve: Beetje mazzel overwinning hoor. In een Tarrasch kreeg ik een paard een op e5, versterkt met f4. Stond niet helemaal goed, zwart won uiteindelijk een pion in het centrum.

Als ik niks actiefs zou doen, zou ik er gewoon af gaan. Tegen beter weten in ging ik compliceren, door tijdsdruk vond Dick niet het juiste antwoord. Ik kon druk houden en mede door de tijdsdruk de partij naar mij toetrekken. Geen zuivere overwinning, maar legaal gewonnen…

Karel de Neef - Jan Bruinsma

Ik had Karel, kersvers nieuw lid van Erasmus, natuurlijk direct uitgenodigd iets voor dit rondeverslag in te leveren. En …. Of hij het een beetje naar zijn zin had bij ons? Karel vertelt:

Als nieuw lid wil ik Erasmus allereerst complimenteren met de echte onvervalste schaaksfeer die ik, na meer dan 40 jaar actieve onthouding van het wedstrijdschaak aantrof. Het gaf mij het prettige gevoel van het na zoveel tijd weer ontmoeten van een allereerste liefde; het was meteen raak!. Mijn verwachtingen na het lezen van de aanstekelijke verhalen op de aantrekkelijk vormgegeven website, zijn dan ook meer dan waargemaakt!

Mijn eerste partij in deze competitie tegen Jan Bruinsma leverde meteen een aardige introductie op. Na enige inleidende aanwijzingen van Jan over de bediening van de schaakklok en het feit dat er tegenwoordig geen tijdcontrole meer bestaat na 40 zetten, kon ik met de witte stukken aan de slag. Een aan het 'London system’ verwante opening, leidde direct tot wat verkennende schermutselingen op de koningsvleugel. Echte scherpe varianten kwamen door de originele verdediging van Jan helaas niet aan de orde.

Het gevolg was een gesloten middenspel en een compacte dichtgeschoven pionnenstructuur, waarbij wit in het eindspel een doorbraak kon forceren op de damevleugel middels een gepasseerde pion. Ondanks de relatief slechte loper van Jan en het in dit soort eindspelen - over het algemeen - waardevolle witte paard, leidde dit niet tot winst voor wit. Het resultaat was dus remise en een voldaan gevoel voor Jan en mij na een spannende en ontspannen partij.

Fred de Wild – Jan Smit

Een knappe remise van Fred de Wild, hij stuurde de partij in, die hieronder na te spelen is.

Fred de Wild - Jan Smit

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand na de vijfde ronde van de voorronde van de interne competitie.

Zo, dat was het weer. Met dank aan onze inzenders! Tot maandag bij ronde 6 en veel succes allemaal.

Jaap van Meerkerk