Wriemelen en piemelen: winst!

De eerste winst van ons eerste viertal in de RSB-competitie is binnen, maar het was – om het onalledaags uit te drukken – een gewriemel en gepiemel van jewelste om dat te bereiken.

De 1½-2½ zege op Dordrecht 2 was het resultaat van een psychologisch interessant avondje: 200 ratingpunten méér en nóg was het kiele-kiele.

Er zijn hele volksstammen die het nooit leren. Uw verslaggever bekent dat hij er deel van uitmaakt. Onderschatting van je tegenstander is een basisfout. Bij het zien van de Dordtse opstelling werd vooraf gedroomd van een soepele 0-4 zege. Fout. Het is überhaupt verkeerd om kennis te nemen van de rating van je opponent, laat staan dat je daaraan al te veel conclusies verbindt.

Ruurd Ouwehand liet de ratinglijst rondgaan met de woorden: “Als je hier je partij verliest, kost dat heel veel ratingpunten…” Dat klopte als een bus natuurlijk. Leo de Jager reageerde wijs en wuifde de lijst weg: “Ik wil nooit de rating van mijn tegenstander weten…”

Ondergetekende, die langzamerhand geacht wordt gepokt en gemazeld te zijn binnen de schaakwereld, was wél geïnteresseerd en wilde het karwei prompt snel én mooi afmaken. Dus verschenen de zetten in hoog tempo op het bord en werd onmiddellijk op de aanval gespeeld, compleet met de nodige trucjes en valletjes. Zijn tegenstrever doorzag echter alles en na 25 zetten stond er een ‘potremise’ stelling op het bord. Zo’n stelling waarin een blind paard nog geen schade kon aanrichten. Getergd besloot ik te gaan wriemelen en piemelen tot er een weeffoutje in het denken van de zwartspeler zou ontstaan. En dat gebeurde. Met enkele slordigheden werd het ‘zekere’ halve punt weggegeven.

Stand daardoor om 22.00 uur: 0-1. Kort daarop wees Ruurd een remisevoorstel van de hand. “Er staat nog zoveel op het bord,” klonk het cliché-beleefd. Zijn stelling oogde, dankzij twee vijandelijke dubbelpionnen, op dat moment nog gezond. En toch… Het kwam er niet uit. In tegendeel zelfs. Een torenverdubbeling over de f-lijn en het verlies van een handjevol pionnen zou hem fataal worden.

Ondertussen (22.20 uur) consolideerde eerstebordspeler Leo Verhoeven de teamvoorsprong met een degelijke puntendeling met zijn (wél stevige) tegenstander.

Vanaf 23.20 uur, het moment waarop Ruurd zijn koning zuchtend omlegde, ging alle aandacht uit naar Leo de Jager. Fel geconcentreerd als altijd probeerde hij in een gecompliceerde stelling voordeel te bereiken, na aanvankelijk minder te hebben gestaan. “Ik speelde in het begin slecht en speelde voortdurend achteruit,” mopperde hij achteraf.

Zijn onverzettelijkheid werd zijn redding, maar aan een heftig (tijdnood)duel viel niet te ontkomen. Na winst van twee stukken tegen toren was de klus nog lang niet geklaard, waarna onze man besloot de zaak scherper aan te pakken. Daardoor belandde zijn koning in een tochtige stelling, maar zorgvuldig keepend werden alle gevaren bezworen. Een wild torenoffer van de Dordtenaar leverde niet het verwachte resultaat op en daarna was het gepiept: winst voor Erasmus.

De gedetailleerde uitslagen:

   Dordrecht V2           1626 - Erasmus V1            1829 1½ - 2½
1. Marcel den Boer        1814 - Leo Verhoeven         1916 ½  - ½
2. Theo Jiskoot           1717 - Leo de Jager          1867 0  - 1
3. Wim van Vliet          1423 - Henk de Kleijnen      1790 0  - 1
4. Anton de Maertelaere   1548 - Ruurd Ouwehand        1744 1  - 0

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand van het eerste viertal van Erasmus in de Divisie 1A van de RSB-viertallencompetitie.

Henk de Kleijnen