Ruime 6-2 overwinning in Waddinxveen

Wat is het elke keer weer een mooi moment, het ondertekenen van het wedstijdformulier.

Voor de tweede keer in mijn leven mocht ik mijn handtekening onder een overwinning op het wedstrijdformulier zetten.

Vlak voor de wedstijd kreeg ik van Alek Dabrowski een bericht dat hij niet kon spelen, griep onder de leden. Snel op zoek naar een invaller.

Gelukkig kon Leo de Jager de vrijgekomen plek invullen. En wat een vechter! Leo informeerde mij dat hij een remiseaanbod had gekregen. Ook vertelde hij dat er meer in zat! Leo speelde door en behaalde op bord 5 het punt.

Ton Dulk won op bord 4 door een tactische wending met zwart van Hans van Woudenberg. Ton schrijft over zijn partij: Nadat ik in de 1e ronde met zwart 1. Pf3 tegen kreeg, was het nu de beurt aan 1. Pc3… Een volgende keer gewoon 1. e4 of 1. d4? De dames gingen snel van het bord en de partij ging lang ongeveer gelijk op met een klein plusje voor mij. Nadat er nog drie paar lichte stukken overbleven leken er nog twee paar af te gaan met een vrijwel gelijke stelling als gevolg. Het verwachtte remiseaanbod van mijn tegenstander bleef nog even uit, hij bood eerst de stukkenruil aan.

Door de intuïtief meest logische volgorde van de ruil om te draaien, gaf ik mijn tegenstander de kans om zelf ‘verkeerd om’ te ruilen. Zo geschiedde en ik kon in plaats van het tweede paar te ruilen een dekkend stuk van mijn tegenstander met een pion aanvallen en aldus een stuk winnen. Toen mijn tegenstander direct daarop weer de fout inging door 1 in plaats van 2 pionnen voor het stuk terug te krijgen, hield hij het voor gezien.

Op het eerste bord speelde Frank van Zutphen. Mijn inschatting was dat de tegenstander van Frank, Ronald Dannis de ontwikkeling van zijn stukken niet kon voltooien. Frank schrijft over zijn partij:

Ik speelde met wit aan bord 1 tegen Ronald Dannis. Optisch leek zwart goed uit de opening te komen, maar na de ruil van zijn actieve stukken kreeg ik een prachtige stelling met waar al mijn stukken op de goede velden stonden en zwart steeds verder terug moest. In een overweldigende stelling offerde ik een loper. Achteraf was dat objectief niet goed, maar toen Ronald niet de beste voortzetting vond, had ik vrij snel het punt binnen.

Op bord twee Marvin Dekker. Marvin staat er op de momenten als dat nodig is. Een speler waarvan je weet: dat komt wel goed, het verloop van de partij maakt niet uit, aan het eind van de avond staat er een punt op het scorebord.

En dan bord 3. Wat gebeurde daar allemaal? We speelden op donderdag, nog niet wetende wat de tegenstander op maandag allemaal zou veroorzaken. Hoe vaak mag je tijdens een partij remise aanbieden? Een vraag waarop ze in Waddinxveen het antwoord inmiddels hebben. Over je tegenstander uit zijn concentratie halen. Maar Pieter Sturm hield stand, liet zich niet afleiden van zijn taak. Uiteindelijk bleek dat er niet meer dan remise inzat.

En dan bord 7. Ook zo’n trouwe kracht. Ook bij Cander Flanders weet je dat het aan het eind van de avond allemaal goed komt. Volgens de klassieke wetten: centrum, stukken ontwikkelen, koning een veilig plekje. Tegen Cander haal je het eindspel meestal niet.

Op bord 8 speelde Davin Mostert met de zwarte stukken. Davin schrijft over zijn partij: Ik speelde met zwart tegen Nico Dannis. Nu kwam ik goed uit de opening, met een pion voor en een bewogen koning voor wit. Helaas koos ik met e5 voor de verkeerde voortzetting, waardoor wit weer druk kon zetten op f7. Gelukkig kon ik de dreigingen net pareren, maar meer dan een remise zat er voor mij niet meer in.

En dan bord 6, wie speelde daar? Ik weet het gelukkig niet meer. Wat een ellende. En in de slotfase van de partij waarin ik in een dame eindspel eeuwig schaak binnen handbereik had ging de bord 3 speler van WSV zich met de partij bemoeien. En nogmaals, we wisten nog steeds niet wat hij de maandag daarop ging veroorzaken.

Uiteindelijk dus een 6-2 overwinning voor het eerste team! Kijk hier voor alle uitslagen in klasse 1A van de RSB-competitie. Of lees hier het verslag hoe het de maandag daarop zou gaan!

Arno van Houten