Eervolle nederlaag eerste viertal
Op vrijdagavond toog ons eerste viertal richting Rotterdam Zuidwijk om de strijd aan te gaan tegen het eerste viertal van Charlois Europoort.
Het viertal van De Oude Dame uit Zuid was huizenhoog favoriet en vooraf dachten we dat een half en misschien een heel punt een mooi resultaat zou zijn.
Om kwart voor acht rondde meester Pietrow zijn les af aan twee kinderen. Er waren nog vijf andere leden van de thuisvereniging aanwezig, waarvan er twee achter de bar stonden. Later meldden zich nog drie andere leden die drie partijen voor de interne competitie gingen spelen. Inmiddels waren er ook drie spelers van het viertal van Charlois Europoort aanwezig, toen klokslag acht uur Cor de Wit, voorzitter en teamcaptain binnen stormde. Hij veranderde nog even de opstelling van Charlois Europoort door de borden 3 en 4 om te wisselen en de strijd kon beginnen. Een schrale opkomst bij deze roemruchte Rotterdams club, drie maal kampioen van Nederland!
En een schril contrast met onze eigen laatste clubavond. Eerst de jeugd met 20 spelers, toen met 16 man thuisspelend voor de RSB, 16 gasten ontvangend. En ook nog 38 spelers voor de interne competitie. Een gezellige volle zaal met 90 schaakliefhebbers!
Aan bord 3 zetten Leo Verhoeven en Andrzej Pietrow een partij op met de Caro-Kann opening, de klassieke variant. Tot de 12e zet volgden ze de 13e partij uit het wereldkampioenschap 1966 tussen Boris Spasski en Tigran Petrosian. De opening is ook erg goed beschreven in het beroemde boek van Bobby Fischer My 60 Memorable Games: Fischer – Petrosian, Bled 1961 en Fisher – Steinmeyer, USA Championship 1963-4.
Beide spelers bleken goed op de hoogte van de finesses van deze opening. Het leek of Andrzej met zwart iets beter kwam te staan. Maar het evenwicht werd niet verbroken (½-½).
Ook bij Arno van Houten met wit kwam de Caro-Kann op het bord. Arno moest het initiatief al snel aan zijn tegenstander laten, die de witte stelling steeds onder druk wist te houden. Niet veel later gaf Arno pardoes een stuk weg. Ook in andere varianten was de witte stelling bedenkelijk gebleven (1½-½).
Aan bord 4 nam Martin Rensen het met zwart op tegen Cor de Wit. Martin speelde een prima partij. Hij bereikte een overwegende stelling door de pionnenstelling van Cor te verzwakken. Ook had hij een machtige loper op de diagonaal h7-b1, waardoor Cor de b-lijn niet met torens kon bezetten. Net toen we aan winstkansen dachten, drong Cor met dame en paard de zwarte stelling binnen. Met geforceerd eeuwig schaak als gevolg. Toch nog maar even wachten op het resultaat aan het laatste bord.
Daar nam ik het met zwart op tegen Henk van der Velde. In een manoeuvreerpartij ontstond er in het middenspel wat zo mooi heet een dynamisch evenwicht. Het draaide uit op zetherhaling. Geen van beide spelers had zin in een tombola in tijdnood.
Zo eindigden de laatste twee partijen in remise. Uitslag 2½-1½. Iedereen ging tevreden naar huis: Erasmus omdat het resultaat veel beter was dan tevoren gedacht. Charlois Europoort omdat ze de overwinning hadden veiliggesteld. Hoewel, of Arno tevreden was, heb ik niet nagevraagd…
Kijk hier voor alle uitslagen en standen in divisie 1A van de viertallencompetitie.
Wim Posthumus
