Ieder jaar ben ik in januari een paar dagen in Wijk aan Zee te vinden. Het Hoogovenschaaktoernooi, dat tegenwoordig het Tata Steel Chess Tournament heet, vindt daar plaats.
Het dorpje, dat het van de zomer en de badgasten moet hebben, komt dan even uit zijn winterslaap om schakers uit de hele wereld, professionals en amateurs, gastvrij te onthalen.
Het is ieder jaar een groot feest. Naast de harde strijd op de schaakborden is het een reünie, een hartelijk weerzien van oude bekenden.
En soms gebeurt er iets dat je voor altijd bij blijft. Eén zo’n gebeurtenis vond vijf jaar geleden plaats. Ik stond op het toilet te plassen toen een absoluut fenomeen zich naast me vervoegde. Het was niemand minder dan Ton Sijbrands, die net als veel andere dammers ook schaakt. Sijbrands had het jaar daarvoor het wereldrecord blindsimultaan dammen op 66-jarige leeftijd scherper gesteld.
Van 19 tot 21 december 2014 speelde hij blindsimultaan tegen 32 tegenstanders en behaalde een score van 72 procent. Hij won 14 keer, speelde 18 keer remise en verloor geen partij. De simultaan duurde ongeveer 48 uur en vond plaats in het raadhuis van Hilversum.
Bij het handenwassen kwam een wat oudere man naderbij die Ton beschroomd aansprak. “Ik heb nog tegen u gespeeld”, zei hij eerbiedig. “Mag ik vragen hoe u heet?”, vroeg Sijbrands vriendelijk. De man noemde zijn naam. “Ah ja, u was één van mijn tegenstanders in 1987 toen ik in IJmuiden mijn tweede wereldrecord poging ondernam.”
De mond van de man zakte open en de mijne ook toen Sijbrands helemaal uit zijn hoofd verder ging met het reproduceren van de bewuste partij en hier en daar aangaf waar de man beter had kunnen spelen.
Wim Westerveld