Een onverdiende overwinning, verdienstelijk debuut en geslaagd experiment
Ronde 2 van de finales. Ook deze week mochten wij weer een nieuw aspirant-lid verwelkomen: Tommie Rosendaal kwam voor het eerst kijken.
Hoe het hem verging? Hij speelde een hele goede partij, maar wat kan het schaakspel gruwelijk zijn (lees het verslag van Gerrit Boer). Het goede nieuws: vanaf nu kan het alleen maar beter!
En er was meer goed nieuws: na een wat langere afwezigheid mochten wij Lucian Mihailescu weer op de club verwelkomen. Fijn om hem weer te zien en hij begon meteen met een overwinning tegen Jonathan van Es.
Uiteraard was er ook weer veel moois te zien op het schaakbord. Lees hieronder de verschillende verslagen in de drie finalegroepen.
Finalegroep A
In de A-groep stond er in deze ronde 1 partij op het programma: Wim Westerveld nam het met wit op tegen Paul Wilhelm.
Wilhelm speelde vrij vroeg in de opening het twijfelachtige b5, om Westerveld uit zijn openingsrepertoire te halen. Dat lukte weliswaar, maar tegelijk kreeg zwart daardoor weinig ruimte en had hij moeite om goede velden voor zijn stukken te vinden.
Zwart kwam er eigenlijk niet goed uit en ook twee (!) kwaliteitsoffers konden het tij niet keren. Westerveld bleef het secuur spelen en behaalde zo zijn eerste overwinning.
Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in finalegroep A.
Finalegroep B
In de B-groep waren er in deze ronde drie partijen. Het werd een zwarte dag in de B-groep, alle punten gingen naar de zwartspeler!
Jan Hoek van Dijke nam het op tegen Aad Jan Roos, Aad Jan deed hierover verslag. Hans Brobbel nam het met wit op tegen Cander Flanders. Flanders won de kleine kwaliteit (twee paarden tegen een toren) en had ondertussen het centrum stevig in handen. In het eindspel bleken de twee lichte stukken van Flanders te sterk voor de toren van Brobbel. Daardoor heeft Flanders met 2 uit 2 een uitstekende start in de B-groep.
Ruud Neumeijer en Anton van Berkel maakten er ook een waar spektakelstuk van. Beide spelers trokken ten aanval met tegengestelde rokades. Van Berkel sloot één van de torens van Neumeijer in en won deze toren tegen een licht stuk. In ruil daarvoor kreeg Neumeijer wel actief spel. De partij duurde tot het einde van de avond en toen de rookwolken op waren getrokken had Van Berkel het punt over de streep getrokken.
Jan Hoek van Dijke – Aad Jan Roos
Aad Jan mailde: In het kort kan ik erover zeggen dat Jan krachtig uit de opening kwam en uit was op een aanval op mijn koningsstelling. Hij rokeerde lang, maar slaagde er niet in om het daarna heel gevaarlijk voor mij te maken. Ik kon de dames afruilen en daarna kreeg Jan in het eindspel aanvankelijk een betere stelling, maar uiteindelijk raakte hij toch door slordigheden twee pionnen achter.
In de slotfase, met voor mij koning en pion tegen koning, dacht Jan op remise af te stevenen. Hij vergat echter de oppositieregel, waarbij de speler die de oppositie neemt de winst kan opstrijken. En zo gebeurde het…
Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in finalegroep B.
Finalegroep C
In de C-groep stonden er 12 partij op het programma. En mister Elo was een goede voorspeller voor alle uitslagen in de tweede ronde van de finales. In alle partijen was het de speler met de hoogste rating, die het punt mee naar huis mocht nemen. Alleen Emil Verhoef en John Helstone speelden remise, maar daar was het ratingverschil ook wel erg bekend.
Na twee ronden gaan Ton Dulk, Joop van ’t Hoenderdaal en Gerrit Boer met de volle 100% score aan de leiding. Soms met meer geluk dan wijsheid, zoals Gerrit verderop in het verslag uit de doeken zal doen. En ook Leo deed verslag van zijn partij!
Herman Beerling – Leo de Rooij
Leo schreef over zijn partij: Na een opmerking in een verslag van Jan Hoek van Dijke besloot ik me eens te verdiepen in het Boedapest Gambiet. Afgelopen maandag heb ik dat voor het eerst gespeeld, tegen Herman Beerling, en ik moet zeggen: viel niet tegen! Voor de niet-kenners: 1. d4 Pf6, 2. c4 e5.
Er kwam vervolgens een leuke stelling op het bord, die erg lang gelijkwaardig bleef. Niet verkeerd als je de Elo-rating van 1668 ten 1221 in ogenschouw neemt! Mede om die reden speelde ik nadrukkelijk op een gelijkspel, ruilde waar mogelijk, dwong een dameruil af en bood met 1 pion voorsprong remise aan. Herman zag nog kansen, positioneerde zijn stukken beter. Zijn loperpaar bleek (te) sterk en zijn tijd royaal in de plus. Met minder dan 10 minuten op de klok verslikte ik me in een ingewikkelde aanvalsopzet, waardoor hij een stuk kon winnen. Na nog enig tegensputteren (en oefenen in het eindspel) moest ik me dan toch gewonnen geven. Maar dat Boedapest Gambiet krijgt wat mij betreft een vervolg.
Tommie Rosendaal – Gerrit Boer
Door omstandigheden werd ik gekoppeld aan een nieuwkomer op de club, Tommie Rosendaal. Het werd een aardige partij, waarbij Tommie vaak het initiatief had en zijn kansen goed waarnam.
Toen ik op zet 27 onnadenkend mijn h-pion weggaf, wist hij de druk op mijn koningsstelling op te voeren, en werd ik weggespeeld. Tommie had nog zeeën van tijd, terwijl mijn tijdvijvertje steeds meer opdroogde. Ik wachtte op de genadeklap, die hij zomaar had kunnen geven. Toen mijn tijd teruggelopen was tot 1 à 2 minuten had ik een vaag plan om me te redden, een plan dat begon met een kwaliteitsoffer. De materiële verhoudingen waren daarna: dame en loper voor mij, dame en toren en een aantal pluspionnen voor mijn tegenstander.
Door het kwaliteitsoffer kreeg mijn loper speelruimte, terwijl ik met mijn dame zijn koning schaak bleef geven. Hoe kritiek mijn stelling was, bleek wel uit het feit dat hij me mat zette toen hij even niet zag dat hij zelf schaak stond. En het mirakel gebeurde: met loper en dame kreeg ik Tommies koning te pakken, hij werd mat gezet. Zelden heb ik zo onverdiend gewonnen. Een factor die een rol speelde was mijn tijdnood: van de weeromstuit ging wit ook snel spelen. Misschien had hij met rustig nadenken het debacle kunnen voorkomen. Maar, zoals een clubgenoot opmerkte had Jan Hein Donner al gezegd, dat niets zoveel voldoening gaf als een onverdiende overwinning.
Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in finalegroep C.
Frank van Zutphen