Met dank aan Wim Posthumus met zijn verhaal over correspondentieschaak kwamen bij mij ook de herinneringen boven.
Aan dezelfde landenwedstrijd uit 1973 tegen Joegoslavië waar hij in aantrad deed ik ook mee.
Omdat ik nooit iets weggooi heb ik er mijn stapeltje Schaakschakeringen bij gezocht. Elk exemplaar bevat acht pagina’s met hele kleine lettertjes en er staan vrijwel alleen uitslagen in. Bij een landenwedstrijd staat alleen vermeld dat hij begonnen is, en ook aan hoeveel borden, maar de opstelling ontbreekt. Het staat me vaag bij dat ik wel een deelnemerslijst via de post opgestuurd kreeg. In Schaakschakeringen stonden af en toe wat persoonlijke uitslagen en na afloop de eindstand zonder lijst met deelnemers en hun scores. In het geval van Joegoslavië: “Wij verloren deze wedstrijd met 31-49 hetgeen tegen een dergelijk sterk schaakland zeker geen slecht resultaat is.”
Aan mij heeft het niet gelegen. Met zwart speelde ik remise en met wit won ik. En hoe!
Ik speelde aan het vierde bord tegen Momcilo Despotovic. Alleen al de naam was indrukwekkend. Waarom ik aan zo’n hoog bord zat weet ik niet. In een Schach Informator vond ik destijds dat hij jeugdkampioen van Joegoslavië was geweest. Bordschaak. Maar ik zou mijn uiterste best doen om de eer van ons land te verdedigen.
Ik herinner mij een fraaie offerpartij en vraag me af wat Fritz er nu van zou vinden.
Dick Straathof – Memcilo Despotovic
Met Google kan ik nu vinden dat Despotovic in 1948 is geboren en dat hij een advocatenkantoor in Belgrado heeft. Zijn hoogste rating is 2355 geweest. Hij heeft in toernooien tegen bekende grootmeesters als Velimirovic en Ivkov (de echte) gespeeld. Toch mooi dat ik van hem gewonnen heb. Aan de andere kant. Je bent net zo sterk als de uren die je erin steekt. De uitslag en het ratingverschil doen vermoeden dat ik iets meer uren aan de partij besteed heb dan mijn tegenstander.
Net als vele anderen ben ik in de jaren negentig gestopt met correspondentieschaak, omdat ik niet tegen iemand zijn computer wilde schaken.
Dick Straathof
