Tweede nederlaag voor eerste team

In de tweede ronde van de KNSB-competitie verliep de wedstrijd op een mooie zonnige dag stormachtig. Vrij snel in de wedstrijd was er een incident met een mobiele telefoon. De tegenstander van Martin Rensen verliet de speelzaal met zijn mobiele telefoon.

Frank blikte terug: Ik zag op een gegeven moment Roel Trimp (spelend tegen Martin Rensen) met zijn mobiele telefoon de speelzaal uitlopen naar de bar. Dat is vreemd? Is hun partij al klaar? Nee. Toch maar even de wedstrijdleider erop wijzen dat dit in strijd is met de richtlijn mobiele telefoon in de speelzaal.

De wedstrijdleider constateerde de overtreding ook. Maar in plaats van direct te handelen (artikel 20.5: ‘Als geconstateerd wordt dat een speler zo’n apparaat bij zich draagt, dan verliest die speler de partij’) ontstond er een soort van surrealistische ervaring. Waarbij enig fatsoen bij de heren van Capelle aan den IJssel heel erg ver te zoeken was. Maffiapraktijken is misschien een beter woord om het vervolg te omschrijven.

Er werd vanuit het Capelse kamp grote druk op mij uitgeoefend om niets te doen met deze constatering. En nu ben ik bekend met de stijlvorm overdrijving, maar de volgende argumenten kreeg ik echt allemaal naar mijn hoofd geslingerd.

“Wil je echt zo winnen? Je bent nu wel heel erg onsportief.” Huh? Het is toch juist onsportief om in strijd met de spelregels te handelen?

“Maar hij gebruikt zijn telefoon toch niet om schaakstellingen op te bekijken?” Nee, dat had er nog eens bij moeten komen, dan was een schorsing van drie jaar gepast geweest.

“Maar je moet het zien in de geest van het artikel.” ??? Ja, wat zou nu eigenlijk de bedoeling zijn van de Fide en de KNSB met dit artikel. Waar is die toelichting op de regelgeving eigenlijk? Zou het niet juist precies de bedoeling van de Fide en KNSB zijn om dit soort discussies te voorkomen door juist een duidelijke regel te hanteren?

En als klap op de vuurpijl kwam nog het volgende argument naar voren (echt niet verzonnen, dit stond in de officiële toelichting van de wedstrijdleider. ‘… werd geconstateerd dat Dhr. Trimp met een mapje met geld bij de kassa stond af te rekenen’). Een mobiel omschrijven als een mapje met geld?? Fantasie is ook een deugd. Aldus Frank.

Na protest liet de wedstrijdleider doorspelen. De spelers zelf besloten tot remise. Er loopt een protest, de einduitslag kan dus nog 4½-3½ worden. Nog steeds in het nadeel van Erasmus. Het had zo anders kunnen gaan:

Cander Flanders stond gewonnen, materiaal voor. Op dit bord had het punt aan onze kant moeten vallen. En nog meer drama: Marvin Dekker moest lang doorspelen in een moeilijk dame-eindspel. Ik zag meerdere keren drie keer dezelfde stelling voorbij komen. Maar ook daarvoor had er voor Marvin meer ingezeten.

Om nog maar te zwijgen van mijn eigen ondeskundigheid. In de hoofdvariant van het Frans zag ik (Arno van Houten) in het middenspel een prachtig veld voor mijn paard. Het veld c5, daar moest ‘ie naar toe. Maar niet via het veld a4, daar staat je paard ongedekt …

Een rondje langs de velden: Andrzej Pietrow speelde een snelle remise. De stelling was evenwichtig, voor geen van beide spelers winstkansen. Frank van Zutphen kreeg te maken met de Chatard-Alekhine Attack. Ik zag in de partij iets xf7 en durfde daarna niet meer te kijken.

Olivier Vrolijk kwam in voor hem bekend vaarwater. Kort voor de wedstrijd had Olivier de variant nog bekeken. Een punt in ons voordeel. Op bord 8 speelde Marcel Tillemans. Hij ging er rustig voor zitten. Kalm en bekwaam vervulde hij de rol van invaller. Voor nu staat er 5-3 op het scorebord, we zijn in afwachting van de uitspraak van de competitieleider. Ondanks deze nederlaag was het toch gezellig in Capelle.

Frank verhaalde: Het volgende noemenswaardige moment. Met een allervriendelijkste glimlach werden wij (Marvin, Arno en ik) door een gastvrije jongedame welkom geheten. “Heeft u nog een tafeltje voor drie?” was de wat gekke vraag om het ijs te breken in een verder leeg restaurantje. De glimlach werd nog groter en vriendelijker. Wat een verschil met de norse barman eerder die middag die bij iedere bestelling klaagde over alles wat los en vast zat.

“Zijn jullie bekend met de Afghaanse keuken?” “Nee, maar u kunt vast wat lekkers op tafel zetten, dan delen we dat en kunnen we alles een beetje proeven.” Dit was een nog wat nieuw concept (voor dit restaurant), maar enige tijd later stond de tafel vol met de lekkerste gerechten. Restaurant Roya, ze bleken nog maar een klein jaartje te bestaan, maar een aanrader om eens een hapje te gaan eten!

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 3F van de KNSB-competitie.

Arno van Houten