Gelijkspel voor vierde van Erasmus
Op een donkere regenachtige en mistroostige herfstavond, waarop culinaire adepten zich te goed plegen te doen aan goed gevulde, van varkenspoten en oren getrokken, erwtensoep, dan wel stevige geurige stamppotten, togen een achttal Erasmianen van het vierde sterrenteam naar een grote donkere en verlaten eetzaal van een verzorgingshuis in Ridderkerk.
Slechts de wedstrijdleider was de enige persoon van het ontvangende team die omstreeks 19.45 uur aanwezig was in deze min of meer mistroostige omgeving, hetgeen ons de gelegenheid verschafte onderling nog wat overdenkingen uit te wisselen over de algehele economische, culturele en politieke situatie van ons land onder de ‘vloek van Corona’ en de schendingen van onze rechtsstaat door diens hoeders, dan wel ander gespuis.
Naarmate er af en toe wat spelers van het Ridderkerkse team binnendruppelden, realiseerden wij ons dat we, overigens zonder enthousiast schaakpubliek, toch langzamerhand de rechtvaardigheid aan het bord moesten zien te vinden en bewerkstelligen. Uiteindelijk wisten vier van ons dit gelukzalige doel te bereiken.
De overige vier wisten zich, na het manmoedig wegslikken van de tegenspoed, uiteindelijk toch gesterkt door vier stralende gezichten die glorieus een aantal ratingpunten konden bijschrijven.
Aan het eerste bord wist Cor van As, ondanks zijn gebruikelijke pionnen-stoottroepen-tactiek, de ratingovermacht van 218 punten van zijn opposant niet het hoofd te bieden en vertrok deemoedig en berustend naar huis.
Bram de Knegt, daarentegen, de zwarte-stukken-voerder van bord 2, had vanaf de eerste acht zetten het overwicht en het initiatief dat standvastig bij hem bleef tot aan het zoet van de zege, waarmee hij uiteindelijk het gelijkspel van ons team bewerkstelligde. Hiermee komt hij deze keer in aanmerking voor de rubriek ‘Partij van de avond’.
Peter Luijendijk – Bram de Knegt
Gerrit Boer zat vanaf het prille begin met een uitermate hinderlijke zwarte pluspion in het centrum van zijn witte stelling opgescheept, die zijn ontwikkeling behoorlijk stagneerde. Ook hij kon het 215 ratingpuntenverschil met zijn tegenstander niet overbruggen en streek uiteindelijk de vlag.
Karel de Neef mocht, als volgende in de rij borden, na 11 zetten twee pionnen inruilen tegen een prachtige loper, om vervolgens na een serie klinkende manoeuvres op de 22e beurt een meedogenloze mataanval af te ronden.
Het verhaal van Daan Gijsbertse wordt in de rubriek ‘Leerzaam voor iedereen die toevallig, maar zelden, wel eens een blunder produceert’ geplaatst, met commentaar van het slachtoffer zelf. Zie hieronder:
"Na een zet of 20 had ik mijn tegenstander in de houdgreep: veel ruimtevoordeel, al zijn stukken min of meer klem en weinig zetten (buiten wat heen en weer geschuif) die zijn stelling niet zouden verzwakken. Ik stond zo comfortabel dat ik in alle rust een aanvalsplan kon trekken, zonder me zorgen te hoeven maken over reële tegendreigingen of een gebrek aan aanvalskansen.
In dit soort gevallen blijk ik helaas vaak zelf mijn grootste vijand te zijn. Bij het herpositioneren van mijn stukken voor een beslissende doorbraak vergat ik dat mijn loper op dat moment als enige mijn sleutelpion op e5 dekte. Ik viel er een toren mee aan, die werd verplaatst en daarna verzuimde ik het om mijn pion opnieuw te verdedigen. Zwart kon met een paard schoon op e5 slaan en ontsnapte daarmee niet alleen opgelucht uit mijn houdgreep, maar stond in één klap ook veel beter en won een zet of tien later. Om je kapot schamen, te meer omdat het ons als team een tweede matchpunt kostte.
In het vervolg neem ik denk ik maar gebedskralen mee naar al mijn schaakpartijen, waarbij ik voor elke zet die ik doe eerst een aantal kraaltjes door mijn handen laat passeren, terwijl ik checkvragen stel als "verdedigt het stuk dat ik wil verplaatsen op dit moment geen stuk, pion of veld dat in deze stelling absoluut niet mag worden prijsgegeven?” Tot zover Daan.
Alik Tchavelachvili wist geruisloos, stilletjes en zonder veel kabaal, maar zeer overtuigend en met een glunderende glimlach in het eindspel een punt aan ons conto toe te voegen, nadat Mischa van Vlaardingen als eerste zijn partij won door achtereenvolgens en wel binnen 22 zetten, 2 pionnen en een hele toren geheel belangeloos en om niet in de knip kon steken.
En tja..., onze 'good old’ Anton van Bokhoven kon ook deze keer niet het zoet van de overwinning of de remise proeven.
Het resultaat werd dus 4-4 waardoor we na twee ronden als lijstaanvoerder onze klasse aanvoeren. Het was weer een leerzame avond. Gaat het weer een beetje clubgenoten?
Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 3B van de RSB-competitie.
Karel de Neef
