Na de toespraak van onze intern wedstrijdleider Arno “jongens succes!!” betraden alle parate troepen het slagveld. Ineens voelt dit wat ik nu schrijf heel ongemakkelijk.

Sterker, het komt mij nu over als een ongepaste metafoor, gezien de spanningen en het geweld in Oost-Europa. Ik kan niet anders dan er in het verslag van de tweede finaleronde iets over te zeggen. Wat er in Oost-Europa gebeurt beangstigt en beroert.

Schaken, als metafoor voor oorlogsvoering. Lees het interessante verhaal ‘Metafoor‘ van Wim Westerveld er nog eens op na. Onverwacht wordt hier een beangstigende dimensie aan toegevoegd. Wat we nauwelijks voor mogelijk hielden gebeurt toch. Plots vragen we om iets wat ooit een leger voorstelde. De krijgsmacht blijkt plotseling een bittere noodzaak, we zoeken veiligheid in een onveilig geworden Europa. Schakers weten maar al te goed wat het betekent als we de verdediging rond onze koningsveste in verval laten raken. En plots is het dan toch ernst.

Zij in Oekraïne zitten in de grootst denkbare nood, zien geen uitkomst. En wij kunnen niets anders doen dan onze hand uitsteken, in de hoop dat escalatie kan worden afgewend. Hulp bieden aan hen die moeten vluchten.

37 clubleden aanwezig

Zagen we in ronde 1 nog 31 leden in onze speelzaal, in ronde 2 waren we met 37 aanwezigen. Weer een beetje meer normaal. 18 partijen konden de wedstrijdleiders in deze tweede finaleronde indelen, met één deelnemer als oneven. Dat was Arno van Houten, die zichzelf daarom maar een reguliere bye gaf.

A finale

Beide zwartspelers tekenden voor de winst. Pieter Sturm herstelde zich van zijn tegen Leo Verhoeven opgelopen blauwe oog uit de eerste ronde. Cander Flanders en Eric Hoogenes kwamen voor het eerst in actie. Pieter Sturm en Eric Hoogenes konden een vol punt bijschrijven.

B finale

Peter Weeda mailde zijn oud strijdmakkers enthousiast dat na ronde 2 vier oud SWR-makkers de eerste vijf plaatsen van de ranglijst bezetten. En dat was me niet verrassend ook al opgevallen.

Verrassingen

Bram de Knegt kan trots zijn. Had hij in ronde 1 al een mooie winstpartij geproduceerd, in ronde 2 moest hij aan bord 1 aantreden tegen niemand minder dan +300 Leo de Jager. Die echt wel uit was op een koppositie. “Als Bram het dame-offer, waarmee hij had kunnen winnen ook had gezien, was zijn roem onsterfelijk geweest”, aldus een nog montere Leo na zijn verrassende puntverlies. Wacht maar, Leo komt echt wel terug aan of in de buurt van de top. Maar voorlopig even niet dus.

Zelf was ik heel tevreden met mijn overwinning op +200 Dick Straathof, dat ging zover dat ik zelfs na afloop bij Jan Hoek van Dijke kwam informeren of hij het uitslagenbriefje wel had ontvangen. “Je hebt zeker gewonnen?” voegde hij me droogjes glimlachend toe. Thuis had ik al een vermoeden tegen Dick de degens te moeten kruisen en had me afgevraagd hoe te openen. Ik had de vorige twee partijen van hem verloren.

Ton +660!! Dulk was zo’n beetje als laatste klaar. Pas toen kon hij opgelucht het punt tegen Rens – te bescheiden – Hesselmans bijschrijven. Nog wat nat van het angstzweet stamelde Ton: “Hoezo heeft Rens 1300 rating?? Ik zie dat niet. Hij doet alleen maar geweldige zetten!! En ik maar wachten op dat foutje dat altijd wel komt.” Rens keek zoals alleen Hesselmans kan kijken. En ik dacht terug aan die blik van mijn zusje van 4, dik 60 jaar geleden, terwijl ze werd betrapt bij het zich storten op de suikervoorraad, en met haar gezicht onder de kristallen beweerde er niet van gesnoept te hebben. Kortom Rens heeft geweldig gespeeld en daarbij de doorgewinterde Dulk een onvergetelijke avond bezorgd. Rens toog met een onverdiende nul huiswaarts. Dat ene foutje kwam pas ver na elven! Rens, dit smaakt naar meer! Inderdaad, ratings zeggen niet zo veel.

Rinus van der Linde verraste niet eens door zijn remise tegen +300 Jan de Korte. Rinus heeft een te lage rating en is in vorm. De grote jongens zijn gewaarschuwd. Knap resultaat weer, Rinus!

Dominique Taapken won van +300 Jan Hoek van Dijke. Een fraaie prestatie van Dominique. (Nu kan ik Jans opmerking “Je hebt zeker gewonnen” nog beter plaatsen. Ik meende al een soort van winstnijdige ondertoon te bespeuren, Jan).

Inzendingen van de leden

En dan volgen nu de bijdragen van enkele leden, met dank aan Pieter Sturm, Eric Hoogenes, Jaap van Meerkerk, Rinus van der Linde en Daan Gijsbertse.

Helaas had uw verslaggever geen oog voor foto’s. Volgende week uiteraard wel weer!

Paul Wilhelm – Pieter Sturm

Pieter Sturm vond zijn partij niet interessant genoeg voor publicatie en veronderstelde dat zijn tegenstander Paul de remise zocht door stukkenruil. Door een foutje in het eindspel kon Pieter een pion winnen met allebei een loper op dezelfde kleur. Dat was ook hier genoeg voor winst.

Cander Flanders – Eric Hoogenes

Eric heeft op verzoek zijn partij ingeleverd.

Jaap van Meerkerk - Dick Straathof

Jaap vertelt: Na een positionele opening zijn de echte schermutselingen begonnen. Zie hieronder de partij vanaf de 20e zet van zwart.

Rinus van der Linde - Jan de Korte

Rinus doet verslag. In mijn partij tegen Jan moest ik opboksen tegen een Zwarte Leeuw. Of het nu een Leeuwenkuil, - klauw of - kop was weet ik niet. Blijkbaar is De Leeuw een geliefde opening bij Erasmus spelers, gelet op diverse andere partijen in de rondeverslagen. De uitgebreide gezamenlijke analyse was erg leuk en zeer leerzaam voor mij.

Met name de stand na 18. Pf3-d2? is onderzocht. Jan speelde 18. .. Pe6-d4, maar de opties 18. .. Pe6-f4 en 18. .. Pe6-g5 bleken een zeer levendig spel op te leveren met kansen voor beide partijen.

Remise was uiteindelijk het resultaat.

Daan Gijsbertse - Andrzej Pietrow

Daan blikte terug op de partij. Het leuke aan de eerste twee ronden Zwitsers is dat je (met mijn rating) veel sterkere tegenstanders treft dan in de rest van de competitie. In dat soort partijen valt er weinig te verliezen en veel te leren. Zo ook in mijn partij tegen Andrzej.

Ik speelde met wit mijn vertrouwde openingsrepertoir. Dat ging goed tot Andrzej mij verraste door een loper tegen een paard af te ruilen. Daarvan wist ik dat dit beter zou moeten zijn voor wit, maar kon ik de juiste voortzetting achter het bord herinneren noch vinden. Gevolg was dat ik passief mijn d-pion (die door deze onverwachte ruil op e5 was beland) begon te verdedigen. En daarmee, zonder compensatie, het centrum weggaf - zoals Andrzej achteraf haarfijn de vinger op de zere plek legde.

Dat verdedigen ging me overigens niet heel slecht af. Maar sluipend verbeterde Andrzej (met een geniepige damewandel via c7, b6 en b5 naar c4) zijn positie en kwamen er nieuwe dreigingen bij die ik alleen kon pareren door stukken op plekken te zetten waar ze elkaar uiteindelijk in de weg gingen staan. Toen volgde op enig moment, in een al slechtere positie, nog een fout. In the The Sun also Rises beantwoordt een van Hemingway’s personages de vraag hoe hij failliet is gegaan met: “Two ways. Gradually, then suddenly.” Zo verlies je in het schaken - ook als je aardig speelt - vaak van sterkere spelers je partij. En daar was dit geen uitzondering op.

Maar daar leer je van. Zeker als je tegenstander op sympathieke wijze de partij nog eens met je doorneemt en een paar goede adviezen meegeeft. Waarvoor dank, Andrzej!

Rens Hesselmans - Ton Dulk

Ton schreef: Ik heb het fragment van Rens zijn laatste kans op een eventuele remise kort geanalyseerd. Ik heb nergens in de partij slechter gestaan, maar wel meermaals de winst verspeeld.

Dat was het weer voor deze keer, op naar finaleronde nummer 3. Kijk hier voor de stand en uitslagen van Finalegroep A en van Finalegroep B.

Jaap van Meerkerk