Belangrijke overwinning voor het eerste!

Zaterdag 2 april speelde het eerste van Erasmus de belangrijke degradatiekraker tegen het derde team van DSC uit Delft. Een belangrijke wedstrijd, op papier waren wij de sterkste. Maar dan moet je het altijd nog wel waar maken.

Op het eerste bord speelde Frank van Zutphen. Hij schreef: Ik speelde met zwart op bord 1. Mijn tegenstander speelde de opening niet helemaal goed met zetten 6. g3, 7. a3, 8. e3, 9. b4 en 10. f3 (een biertje voor wie raadt wat de witte zetten 1 tot en met 5 waren). Ik kreeg groot voordeel en kon mijn stelling steeds wat verbeteren met kleine dreigingen. Wit kon daar weinig tegenover stellen en eerst won ik een pion op de damevleugel, die ik daarna ook helemaal over kon nemen. Van daaruit was de stap naar de witte koning ook snel gemaakt. Het einde was fraai met een mooi dameoffer, waarna wit op gaf. Een erg leuke partij!

Op het tweede bord speelde Olivier Vrolijk. Naar eigen zeggen was dat een moeizame partij die hij ondanks alles op remise wist te houden.

Na bijna twee jaar niet in de arena te zijn geweest schreef Wim Westerveld over zijn partij op het derde bord: Onwennig. Na ruim twee jaar weer achter echte stukken, de mooie stukken van Erasmus. Ondanks die onwennigheid kreeg ik een overwegende stelling, nog niet iets beslissends maar het zou een kolfje naar mijn hand moeten zijn. Maar ja, ik begon te aarzelen en dat geaarzel rondde ik af met een onvervalste bok. Pionverlies. Op het oog had ik daarvoor voldoende compensatie en dat verleidde mijn tegenstander ertoe de eerste de beste gelegenheid aan te grijpen om eeuwig schaak te geven. Als ik hem geweest zou zijn, had ik nog even verder gekeken, want het zag er toch wel bedenkelijk voor me uit.

De nazit in La Salute, de Italiaan in Hillegersberg, was geanimeerd en de geboorteplaats van een mooi plan. Maar daar kan ik verder niets over zeggen, want ik wil Frank niet in verlegenheid brengen.

Op het vierde bord speelde Pieter Sturm. Recht toe recht aan, een vol punt voor Erasmus.

Op het vijfde bord Leo Verhoeven. Anderhalf uur voor de wedstrijd een verrassing in de app. Teamleider Arno van Houten had opeens een invaller nodig. Tien minuten later was dat geregeld. Na contact met Ruud Neumeijer, teamleider van het tweede. Met voor mij een invalbeurt aan bord 5 van het eerste.

Ik vond het jammer mijn eigen team in de steek te laten. Maar het kwam zo uit. De manier waarop is een extra reden om blij te zijn met onze teamleiders. Over de partij ben ik minder tevreden. Daar heb ik niets van gemaakt. Het begon wel goed. Ik kwam met zwart met voordeel uit de opening. Meer ruimte en wit zat met een achtergebleven pion op d3. Dat voordeel hield ik de hele tijd vast. Maar meer werd het ook niet.

Na de 25e zet ging het wat stroef. Op de 32e zet vond ik het nodig te kiezen tussen het aanbieden van remise of een poging het voordeel alsnog uit te bouwen. Objectief was dat laatste verantwoord geweest maar ook niet zonder risico. Met de remise was een matchpunt binnen en kon het tweede matchpunt eigenlijk niet uitblijven. Daarom bood ik remise aan en dat werd geaccepteerd.

Op het zesde speelde bord Leo de Jager. Hij mailde: De witte pion op e5 was reddeloos verloren. Maar wit liet natuurlijk niet slaan op e5 maar kon met het standaard pionoffer 11. e5-e6 zorgen voor een behoorlijke verwarring in het vijandelijke kamp.

Een tijdlang wist zwart de boel gesloten te houden en we bereikten na de nodige omzwervingen de volgende stelling.

Zwart vertelde na de partij dat hij hier heel content was. Zijn lelijke dubbelpion was getransformeerd in een imposant paar verbonden vrijpionnen en het door hem verwachte 27. Pe4-g5 is er niets aan de hand en zouden we waarschijnlijk met een eeuwig schaak eindigen. En bovendien dreigde zwart met .. Df7 of .. Dc6 in groot voordeel te komen. Maar op e7 vervulde het zwarte pionnetje een wel heel belangrijke taak door aldaar de witte stukken wat invalsvelden te ontnemen.

Er volgde echter: 27. Pe4-d6 dreigde mat in heel weinig 27. .. Tf8-f6 er was niets anders 28. Dg6-h7 Kg8-f8 en nu de coup de grace aan de andere kant met 29. Pd6xb7 en wit won minimaal een volle kwaliteit, want nu was de zwarte pion op e5 ook reddeloos. Een paar zetten later staakte zwart zijn nutteloze verzet.

Op het zevende bord speelde Cander Flanders. Aan het begin van de partij een misverstand over het speeltempo. Cander kreeg een koningsaanval en toverde alle goede zetten uit zijn mouw.

Tot slot op bord 8, Arno van Houten. Of ik er iets over kwijt wil? Absoluut! Kommer en kwel.

En zo stond er aan het einde van de middag een fraaie 5½-2½ overwinning op het scorebord. Erasmus staat nu op een veilige zevende plaats, de volgende ronde spelen we de belangrijke wedstrijd tegen LSG 4. Dan kunnen we ons definitief veilig spelen!

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 3F van de KNSB-competitie.

Arno van Houten