Sterk Erasmus 3 grijpt kampioenschap tegen De IJssel 1

Terugblik op een mooi jaar

Ongeslagen met vier zeges op zak zochten we onze eigen kansen in de slotwedstrijd. Het aan de topborden sterker bezette IJsselteam kon met een eclatante zege ook nog kampioen worden!

Mooier kon het natuurlijk niet, de beslissing in de laatste ronde en in een onderling treffen.

Natuurlijk liet dat onze gemoederen in de voorafgaande twee weken bepaald niet ongemoeid. Moesten we onze opstelling aanpassen? Overigens, een echt vaste opstelling heeft ons derde team niet. Ik kon elke wedstrijd wat schuiven, aangezien de speelsterkte aan de borden 3 tot en met 8 niet groot is. Ik baseerde mijn opstellingen op de vorm van de dag.

Op zijn Hollands polste ik enkele teamgenoten of ze de borden 1 en 2 voor een keertje zagen zitten. Het was trouwens een idee van onze Jan Hoek van Dijke die al had aangegeven best aan bord 1 te willen spelen, waarschijnlijk tegen de zeer sterke en zo later bleek afwezige Jan Evengroen. Jeroen Landsheer achtte ik in staat aan bord 2 voor een stunt te zorgen. Hij had daar zeker oren naar! Wim Posthumus en Ruurd Ouwehand zouden aan 3 en 4 gaan zitten. Zij wisselden onderling om Ruurd in staat te stellen met de witte stukken een resultaat neer te zetten.

De opdracht aan het team was helder: Remise aan de borden 1 tot en met 4, winst aan de borden 5 tot en met 8. Geen gekke dingen doen, ook niet te voorzichtig, maar je eigen spel en dus in je eigen kracht spelen. We hadden genoeg aan drie bordpunten. Onze tegenstander moest er zes halen om kampioen te worden.

Na afloop stuurde ik per omgaande een feestmail aan mijn team, die ik hier met aanvullingen weergeef:

WIJ HEBBEN HET MEER DAN WAARGEMAAKT

Woorden schieten al gauw te kort. Er was veel teamgeest mede daardoor gingen we er elke wedstrijd weer gemotiveerd tegenaan. Er was veel strijdlust, remises pakten we alleen als het team erom vroeg. Jullie konden dat altijd zelf bepalen. Dat ging fantastisch.

En dan die laatste wedstrijd! Onze breed gedeelde en voorbesproken tactiek werkte voor 100%. Hogere borden remise lagere borden volle punten pakken. Wat ben ik trots op Jan Hoek van Dijke en Jeroen Landsheer, die toch maar aan de topborden wilden spelen en dan nog remises pakken ook. Super hoor. Jan, die toch al niet zo heel erg tevreden was over zijn 50%-score, kwam zelf op het idee aan bord 1 te gaan zitten. Het was het zoveelste voorbeeld van teamgeest en strijdlust.

Jeroen aan bord 2 had zelfs op meer strijd gehoopt maar accepteerde volgens afspraken het halfje en eiste daarmee met een totaal van 4½ uit 5 ook even de hoogste teamscore op. En wat te denken van onze Ruurd Ouwehand, die het hele jaar al als puntenkanon heeft gediend in ons Erasmusleger. Ook hij had een stevig halfje. Zo stevig dat hij in een vrijwel gewonnen stelling remise aanbood. Een aanbod dat zijn opponent niet kon weigeren. Daarmee stelde Ruurd ons kampioenschap veilig, want de vereiste drie punten waren binnen. Meer teamgeest kun je niet tonen. Ruurd je rating gaat flink omhoog vrees ik.

Naast mij zat Emil Verhoef aan 5, een zekerheid, hij wint altijd, maar opscheppen is hem vreemd en zijn bescheidenheid siert hem. Hij gaf na afloop nog even een demo van zijn combinatietalent. Zijn tegenstander gaf hem terecht een diepe buiging en brede glimlach. Lucian Mihailescu aan 8 kwam niet zo best te staan maar maakte gebruik van zijn ervaring en vernuftigheid, knokte zich terug in de wedstrijd en won. Hij kijkt terug op een mooi seizoen met een score van 3½ uit 4.

Wim Posthumus die aan het hoogste bord ongeslagen bleef, zat nu aan bord 3. Wim had met wat meer tijd zeker ook kunnen winnen maar nam in vrijwel gewonnen stand met tegenzin toch remise, in belang van het team. Want doorspelen in krappe tijd kán immers ook misgaan. Wim scoorde 3½ uit 5 en haalde een fraaie TPR van 1923.

Dank ook aan de inzet van onze drie invallers! De in blakende vorm stekende Bram de Knegt aan 7 verving Hans – 3 uit 4 – Brobbel. Bram slaagde met zwart vlot in zijn plan en pakte snel een punt. Cor van As en Karel de Neef waren in voorgaande wedstrijden ingevallen.

Ook Lucian en Emil zorgden al snel voor een punt. Met de vlotte drie punten voorsprong waren we al kampioen en kon de rest ontspannen spelen. Ik kon daardoor met een gerust hart aan bord 6 de herhaalde remisevoorstellen weigeren en ook een puntje pakken.

Uiteraard gaan we dit feestje vieren met een gezamenlijke feestmaaltijd in een nader te bepalen restaurant of eetcafé.

Wim Posthumus blikte ook uitgebreid terug. Aan de ene kant naast me zag ik Jeroen snel met ongelijke lopers op remise afstevenen. Aan de ander kant kwam Ruurd snel in een gewonnen stelling. Emil stond fantastisch en ook Bram ging het voor de wind. Bij Jaap was het onduidelijk, maar Lucian stond erg slecht. De stelling van Jan aan bord 1 was ook in evenwicht. Zelf kwam ik na de opening steeds beter te staan.

Toen liepen de punten binnen. Bram en Emil wonnen en Jeroen kwam remise overeen. Ruurd wist dat de drie punten genoeg waren voor promotie en bood remise aan. Dat kan onmogelijk worden geweigerd. Verder doorspelen had de tegenpartij onherroepelijk verlies opgeleverd. De promotie was binnen! Stand 3-1.

De jonge tegenstander van Lucian vergaloppeerde zich en Lucian was er als de kippen bij om de volle winst te pakken. Op dat moment had ik een beter staand eindspel bereikt. En bood remise aan. Dat zou de winst in de match hebben binnengebracht. Maar mijn tegenstander weigerde. Toen maakte Jan het maar af. Stand 4½-1½. Jaap bracht een eindspel met paard tegen loper met pluspion met vaste hand tot winst. Als laatste had ik mijn voordeel intussen tot een winnende stand uitgebouwd. Toen bood mijn tegenstander op zijn beurt remise aan!? Niets meer op het spel zijnde accepteerde ik dat maar. De analyse toonde duidelijk de winst aan, maar ter verdediging van de tegenpartij moet worden gezegd dat er nog een paar valkuilen voor die winst hadden moeten worden omzeild bij 5 minuten bedenktijd. Eindstand 6-2.

Een mooi kampioenschap: Ondubbelzinnige overwinningen tegen de sterker geachte eerste teams van Maassluis en De IJssel. Een monsteroverwinning tegen Overschie 2. En een moeizame overwinning in en tegen Moerkapelle 2. Alles onder de bezielende leiding van teamcaptain Jaap van Meerkerk.

Ruurd Ouwehand mailde: Ik speelde op bord 4 met de witte stukken en kreeg tegen Crelis Molenaar een Aangenomen Damegambiet tegen. Crelis besloot om de pion te verdedigen, waardoor ik me concentreerde op de ontwikkeling van mijn stukken, het centrum en de halfopen torenlijnen. Hierdoor ontstonden kansen, waardoor ik mijn gambietpion weer terug veroverde.

Ik had daarna mooie aanvalskansen op de damevleugel, terwijl Crelis dreigend werd op de koningsvleugel naar een open f-lijn. Ik besloot om eerst eventuele tegendreigingen te elimineren en maakte mij daarna gereed voor een mooie aanval. Inmiddels had ons team 2½ bordpunt bereikt, waardoor ik ondanks mijn betere stelling remise aan bood, zodat we verzekerd waren van het kampioenschap (3 bordpunten waren voldoende). Mijn remiseaanbod werd direct aangenomen, waardoor ons kampioenschap definitief werd!

Uit de nabespreking bleek dat ik zeer goede winstkansen had, zodat ik hierdoor het beste teamresultaat misgelopen ben. Maar met 4 uit 5 en een kampioenschap ben ik ook heel tevreden!

Emil Verhoef vertelde: In de feestvreugde van het kampioenschap raakte ik helaas gescheiden van mijn notitieboekje, zodat ik je de partij niet voor kan schotelen. Het betrof mijnerzijds een Oud-Indische opening, die door mijn Moordrechtse opponent bestreden werd met een driedubbele centrumbezetting op d4, e4 en f4. Na afruil op e5, schoof zijn d-pion door naar d5, waardoor mijn makkertje op e5 in leven bleef en in het vervolg een heldenrol kon spelen bij een ‘petite combination’. Na zo’n 15 zetten leverde die de Witte IJsselman stukverlies op, waarvan hij dermate schrok dat hij terstond opgaf. Dit sportieve gebaar leverde hem behalve nul punten ook een biertje op dat in gepaste verbroedering soldaat gemaakt werd.

Zelf had ik een langzame en moeizame partij waarbij wit pas op de 26 zet een pionnetje won. Ik speelde achteraf gezien wat te rustig. Na 56. Kd5 gaf zwart het in deze stelling op.

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 2A van de RSB-competitie.

Jaap van Meerkerk