Nipte 3½-4½ nederlaag voor het vierde

Op donderdag 28 april speelden wij onze tweede thuiswedstrijd tegen Onésimus 2.

Een gelijkwaardige tegenstander waartegen wij een mooi resultaat hoopten te bereiken. Naast onze immer voorbeeldige wedstrijdmentaliteit stond ook nu weer het spelplezier frontaal daarnaast.

Omdat Mischa van Vlaardingen die donderdagnacht ergens in Londen probeerde zijn nachtrust te vinden, werd Remco Claessens bereid gevonden om ons team die avond te versterken.

Aan het eerste bord slaagde Cor van As er bijna traditiegetrouw weer in, om met zijn partij als laatste overlevende van het team te eindigen. Het werd uiteraard een, met dikke rijen toeschouwers, voor de einduitslag beslissende partij. Cor stond net voor een tijdnoodfase een kwaliteit voor en weigerde terecht een remiseaanbod. Echter luttele zetten later verspeelde hij dit voordeel, en na het missen van een grote kans om onverbiddelijk de overwinning naar zichzelf en ons team toe te brengen, pakte hij mis en verloor helaas met een diepe zucht en moedeloze armgebaren.

Bram de Knegt die de laatste tijd – behalve afgelopen maandag tegen onze ridder Jaap – een glorieuze periode doorleeft, won rimpelloos van zijn tegenstrever en deed daarmee recht aan zijn onverzettelijkheid die je altijd van hem kan verwachten.

Gerrit Boer deed ons het volgende commentaar toekomen: In mijn benadering van mijn tegenstander Jacques Goud, speelde een rol dat we beiden in groep 2 van het Rapid Seniorenkampioenschap van de RSB speelden. Ik herinner me dat hij de enige tegenstander was van wie ik regelmatig verloor, naast de nodige andere partijen waarbij geluk meer een rol speelde. Uiteindelijk eindigden drie spelers met vijf punten bovenaan, Jacques op plaats 3, ik op plaats 2.

Kortom, in onze remise zat voor mij een behoorlijke portie emotie uit het verleden. Wat jammer dat we door fouten een overwinning misliepen. Aan de andere kant bleek dus dat we een goed potentieel hebben. Zelf had ik een moeizame opening en een moeizaam vervolg erop. Met de nodige creativiteit wist ik me een ongeveer gelijkwaardige stelling te verwerven. We hadden allebei een toren en een loper (van ongelijke kleur) en een rits pionnen. Degene die de tamelijk stabiele stand zou proberen te forceren liep kans op zowel winst als verlies. We namen het zekere voor het onzekere en maakten er al vroeg op de avond remise van.

Karel de Neef had die avond een constant licht overwicht dat uiteindelijk culmineerde in twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Zijn tegenstander wist echter dankzij compensatie anderzijds, de opmars zodanig te vertragen dat de forse tijdnood mijnerzijds, mij dwong een zeker half punt te aanvaarden in het belang van het teamresultaat.

Daan Gijsbertse memoreerde als volgt: Het had de avond moeten worden waarop ons team de leiding pakte in de competitie en ik een schandalige weggever in mijn laatste competitiewedstrijd zou rechtzetten. Helaas liep het anders.

Mijn partij begon voortvarend. Met zwart kon ik tactisch een pion slaan op f2, wat mij snel het voordeel gaf. Daarna verdedigde mijn tegenstander goed, maar wist ik steeds de druk erop te houden en zwakke velden te creëren die ik na lang manoeuvreren om kon zetten in een gepasseerde pion en sterkere posities voor mijn overgebleven stukken. Tot dan toe speelde ik één van mijn betere partijen van het jaar.

Onder tijdsdruk koos ik echter een buitengewoon onfortuinlijk moment om dames af te ruilen. Daarmee kon wit niet alleen zijn paard naar een sterk veld brengen, maar gaf ik ook de open d-lijn weg. Dat paard dwong mij om verschillende vorken te voorkomen door mijn koning te verzetten. Nadat wit daarop schaak gaf met zijn toren op d7, maakte ik misschien wel mijn grootste blunder tot nu toe: gepreoccupeerd met het verdedigen van mijn h-pion zette ik (onder verdere tijdsdruk) mijn koning geheel onnodig op het enige veld waar wit dankzij zijn sterk-geworden paard mat in 1 kon geven met zijn toren.

Wanneer je denkt dat je de bodem qua blunders wel hebt bereikt, zak je altijd nog een keer iets dieper. Nou ja, iets… In dit geval een stuk dieper. Want met 3½-4½ als teamuitslag lijkt dit ook de blunder te zijn die ons mogelijk het kampioenschap zou kunnen kosten. Mijn nederige excuses aan alle teamgenoten.

Alik Tchavelachvili kwam zoals altijd behoedzaam, goedgemutst en geconcentreerd de speelzaal binnen, nam plaats achter zijn witte strijdmakkers en overspeelde geluidloos en onverstoorbaar het zwarte machteloze strijdvolk. Een mooie overwinning van een teamlid waar je altijd op kan rekenen.

Remco Claessens, die ons regelmatig positief verrast in de interne competitie, beleefde zijn debuut in de externe strijd tegen andere RSB-liefhebbers. Remco wilde het volgende over zijn partij zeggen:

In mijn eerste officiële wedstrijd had ik de zwarte stukken. Ik kwam goed uit de opening, liet het na om een heel stuk te winnen, maar nam vervolgens genoegen met het verorberen van een pion. Door tijdnood kon ik echter niet de juiste zetten vinden en doordrukken tot winst. Ik ruilde te makkelijk alle torens af en daardoor had ik nog een paard, mijn tegenstander een loper, en allebei nog een rits aan pionnen. De stelling stond echter muurvast en er zat niks anders op dan tot remise te besluiten

En last but not least wist Anton van Bokhoven, zoals hem wel meer overkomt, de concentratie niet vast te houden in de eindfase en verloor helaas een puntje dat wij goed hadden kunnen gebruiken. Anton blijft overigens altijd een faire verliezer die nooit opgeeft en altijd de wereld weer optimistisch tegemoet treed. Complimenten Anton, je bent een ware clubman.

Met nog twee wedstrijden te gaan is een kampioenschap gelukkig nog geheel niet uit zicht..

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand van Erasmus 4 in de RSB-competitie.

Karel de Neef