Ronde 2 had 31 partijen. We konden op tijd beginnen en waren einde avond prima op tijd klaar. Hulde. Zo gaat ie goed. Het opruimen deden we met elkaar en was in een handomdraai gefikst.

Ik was al rond middernacht thuis. Dat klinkt best laat maar is het niet als je weet dat de zaal tot middernacht is gehuurd. Altijd grijp ik naar een goed glas wijn. Dat slaapt beter in, houd ik me voor. Al voelde het wat kaal, nu schoof ik echter droog en wijnloos te bed, aangespoord door een neiging wat af te vallen. Als dat ooit zou lukken, val ik door het afvallen weer op en gaan lieden bezorgd informeren naar je gezondheid.

Een schaaktoernooi tijdens een vakantie. Uitsluitend schakers met een rare naam kunnen zich aanmelden. “Kom ik er in?” vroeg ik me af. Sinds de ontkerkelijking haar intrede deed zijn mijn kansen met meer kerk toegenomen. Ik ging het dus proberen en repte me naar de zaal nabij het strand. Was het de koelkast die me wekte? Ik moet me nog opgeven ging er doordromend – herkent u dat? – door me heen. Maar helaas, mijn naam was niet raar genoeg.

Half zes. Heette ik maar Connie Zetten, Connie Comen, Door Braak, of Gam Biet. Dan was ik ongetwijfeld toegelaten en had ik eindelijk weer eens een schaaktoernooi naar mijn naam kunnen zetten.

Hoe was die droom überhaupt bij mij binnengeslopen. Kwam het door de wijn die ik mezelf had ontzegd? Of door onze aftertalk gisterentegen middernacht? Ja, we hadden tijdens het verlaten van de speelzaal gelachen. Maar niet in eerste instantie over rare namen. Wel over de verrassende uitslag van de partij van Boer, waar de witspeler in een stelling met een klein plusje won van zijn niet verschenen tegenstander na zijn kloeke 1. e4. Altijd vreselijk als je tegenstander niet komt. Nog vreselijker trouwens als ie – zoals Fischer – op het allerlaatste moment toch komt! Deelnemers die zonder zich af te melden niet komen, kunnen we maar beter niet meer van tevoren indelen, ongeacht hun naam en faam. Volgende keer toch maar weer een slaapmutsje. Ik heb nog een goeie Amarone.

Mocht u geïnteresseerd zijn naar meer rare namen, zie de 10 Raarste Namen – Schaamnemen en Faamnamen.

Bizar

Bizarre uitslagen in ronde 2! Volgens onze webmaster Frank van Zutphen waren die er weer in ruime mate, maandag in ronde 2. Ik had ze ook al gespot. Je zoekt bij het maken van een rondeverslag toch in eerste instantie graag naar bijzondere gebeurtenissen, naar kleine wondertjes op het schaakbord, naar de krenten uit de schaakpap. En helaas – ik durf het nauwelijks te bekennen, want ik beschuldig de media er vaak van – zoek ik kennelijk ook naar … sensatie. Ondertussen blijven tal van stille partijen met wellicht zelfs onsterfelijke schone zetten onopgemerkt.

Hier dan toch de opvallendste, oftewel ‘bizarre’ gebeurtenissen:
– Marcel van der Linden laat zich mat zetten in een potremise stelling…
– Paul Wilhelm laat zich mat zetten in een gewonnen stelling…
– Martin Rensen geeft tegen Alik Tchavelachvili zijn dame weg in een goede/gewonnen stelling…

Oproep!

Uw verslaggevers Frank van Zutphen en Jaap van Meerkerk maken om beurten de rondeverslagen. Wij willen natuurlijk over uw avonturen op het schaakbord verslag kunnen doen. Echter, wij spelen zelf ook mee en zijn voor een groot deel dus afhankelijk van jullie inzendingen. Per ronde nodigen wij enkele deelnemers uit om wat over hun partij te vertellen. Meestal kiezen we opvallende winstpartijen uit.

Maar in elke ronde worden ruim 30 partijen gespeeld met een veelvoud aan boeiende stellingen! Bij het naspelen thuis ontdek je er nog meer, ik tenminste wel! Ik roep alle deelnemers graag op om ongevraagd zo’n stelling te kopiëren en op te sturen, liefst met wat commentaar. Zie bijvoorbeeld het verslag van Wim Posthumus (die zijn partij had ingezonden voor de spektakelprijs). Het toernooi wordt door je bijdrage voor alle deelnemers nog aantrekkelijker.

Inzendingen van onze deelnemers:

Met dank aan Gert Timmermans, Martin Rensen, Wim Posthumus, Jaap van Meerkerk, Paul Wilhelm, Leo Verhoeven en Anton van Bokhoven.

Arnout van Kempen – Gert Timmermans

Toen uw verslaggever langs liep om 10.00 uur leek de partij in evenwicht. Gert zag ik een klein plusje omtoveren in positionele druk en toen zijn toren eenmaal op rij 2 stond kwam hij heel goed te staan. Arnout had kennelijk toch die a-pion die Gert hem aanbood niet moeten slaan en zijn toren op de tweede rij moeten zetten. Denk ik. Meer heb ik niet van de partij gezien. Gert vult op mijn verzoek zelf aan:

Vanuit de opening had ik met zwart in mijn partij tegen Arnout van Kempen al snel het iets comfortabelere spel in de vorm van een licht ruimteoverwicht. Er was echter nog niets bijzonders aan de hand totdat Arnout na dameruil een zwarte toren op de tweede rij toeliet. Later kwamen daarop naast elkaar zelfs twee zwarte torens die de witte pion op g2, nog gedekt door de witte koning op g1 en een passief wit paard op e1, aanvielen. De technische klus bleek nog lastig, maar na het via een omweg omspelen van het zwarte paard op f6 naar f4 werd de druk op g2 de witspeler uiteindelijk te machtig. Hij werd daarbij in zijn verdediging ook nog gehinderd door steeds acutere tijdsdruk.

Een knappe prestatie, van onze FM Gert. vind ik. En ook van Arnout, die lang goed partij gaf. Gert Timmerman, die een licht voordeel (dat menig schaker geruisloos zou laten verdampen tot remise) uitbouwt naar voordeel, naar groter voordeel en tenslotte naar winst. Dat is een kwaliteit, een kunst apart.

Alik Tchavelachvili – Martin Rensen

Martin vertelde zelf: Ja, ik stond inderdaad heel erg gewonnen. Ik had een variant doorgerekend waarin Alik eeuwig schaak zou hebben, en toen dacht ik een verbetering te zien. Maar met nog anderhalve minuut op de klok vergat ik daarbij de hoofddreiging. Kostte me mijn dame en dus de partij. Was wel een boeiend geheel, want er heeft heel lang een toren op f3 gestaan die geslagen kon worden. Ik ga hem insturen voor de spektakelprijs, want dat was het toch wel enigszins.

Wim Posthumus – Mark Jolly

Wim mailde: Graag meld ik bijgevoegde partij aan voor de spektakelprijs. Spectaculair is het heroïsche verweer van zwart in verloren stelling. Vier kenmerkende aspecten spelen daarbij een rol.

– Het torenoffer dat wit niet durfde aan te nemen vanwege de vernietigende aanval die hij vreesde;
– De drie hangende stukken van wit: toren plus 2 lopers;
– De röntgendekking met Le5 van de inslag op h2, mogelijk gemaakt door de penning van Ld6;
– De blunder die de partij met de vlaggen op vallen besliste bij verloren stelling voor zwart. Is eigenlijk karakteristiek voor partijen op dit niveau.

Toen zwart ging aanvallen stond het loperpaar b7 en d6 gericht op de witte koningsvleugel. Mijn gedachten gingen terug naar de beroemde partij Lasker – Bauer met het dubbele loperoffer (Amsterdam, 1889).

Jaap van Meerkerk - Dick Straathof

Jaap doet verslag: Tegen Dick. Dat betekent een sterke taaie tegenstander die met mij nog iets te vereffenen heeft. Op mijn 1. d4 opende Dick met 1. .. c5. Een uitnodiging om geen Londen maar waarschijnlijk Benoni te spelen. Kom maar op dacht ik, daar heb ik nog wel een leuke variant tegen. En ik schoof in plaats van met 2. c3 richting Londen te schaken de pion door naar 2. d5. Het werd na 2. .. Pf6 3. c4 met 3. .. b5 een Benko ook wel Wolga-gambiet genoemd. Een volkomen gezond gambiet! Zwart offert (voorlopig) een pion en zoekt met dynamisch tegenspel en tactische wendingen op de damevleugel het initiatief. Zijn paarden krijgen de mooiste velden, en de geofferde pion verdien je in veel varianten gewoon weer terug.

Tegen die variant heb ik al weer enkele jaren geleden een mooi tegenspel klaarliggen, uit de tweedelige serie van Lars Schandorff. Het betreft een compleet en ambitieus openingsrepertoire voor 1. d4. Helaas ken ik dat boek niet uit het hoofd, maar gebruik in mijn partijen wel veel van zijn aanbevelingen. In de Benko beveelt hij 5. f3 aan in plaats van het gambiet aan te nemen 5. bxa6. Wit krijgt dan na 5. .. g6 met 6. e4 een stevig centrum. Ik ontkrachtte echter dat centrum met 12. f4 en beging tegen beter weten in een doodzonde. Dick greep zijn kans en won gedecideerd. “Zo”, zei hij na afloop, “ik kan gelukkig nog van je winnen.” Heel netjes gespeeld, Dick! Had ik toch maar eerst 12 die pion op a6 nog maar even meegepikt. Maar leve de Benko! Echt de moeite waard om daar (weer) eens goed naar te kijken. Echter vooral voor degenen die het avontuur niet schuwen.

Leo Verhoeven - Daan Gijsbertse

Aan het eind van de opening speelde zwart het minder nauwkeurig. Na de 17e zet van wit (Le3-c5) stond de volgende stelling op het bord. Werkelijk heel plezierig voor wit. Zwart zit met een definitief achtergebleven pion op c6. Een serieus aanvalsdoel. Zwart verdedigde zich met Ld7. Gewoon een goede zet, maar zonder perspectief op tegenspel (wat ook niet te vinden was).

Wit kon zijn stelling gaandeweg versterken met zetten als Dc2 (uit het schootsveld van een toren op b8); e3 (elk tegenspel op de koningsvleugel eruit), Ld4 (om de sterkste zwarte loper te ruilen); torens verdubbelen op de c-lijn (de voorste op c5) en het paard uiteindelijk naar e5 (met nog meer druk op de c-pion). Ook de a-pion werd een aanvalsdoel. Nadat zwart zijn koning weer op g8 had gezet, kwamen er ook nog dreigende combinaties bij vanwege de toren op a8 die gebonden was aan de verdediging van de pion op a7.

Dat was bijna niet te verdedigen. Zwart weerde zich wel goed. Het risico op een rekenfout aan de witte kant werd zichtbaar. In tijdnood ging zwart toch kopje onder: materiaalverlies en tijdsoverschrijding, vrijwel tegelijk.

Paul Wilhelm - Robbert Ritsma

Paul Wilhelm zag ik een stuk winnen en ik viel van mijn stoel na het lezen van de uitslagen. Paul had een nul gescoord. Ik vroeg hem of hij goed geslapen had. Hij stelde me gelukkig als volgt gerust: Ik had een +8 stelling, en in plaats van het winnende Df3 speelde ik Df6 met als gevolg een ondekbaar mat op g2 voor Robbert Ritsma!

En wat leren wij hiervan? Juist, ook in gewonnen stand, blijven we wakker en alles goed checken!!

Emil Verhoef - Anton van Bokhoven

Hier alsnog een stukje ik heb grote moeite om een partij aan te bieden zoals het hoort mijn PC kennis schiet te kort. Maar kom op met de geit. Mijn partij met Emil Verhoef (die wit had) begon door een kleine vergissing wat later. Bij binnenkomst in de zaal werd ik begroet door Jonathan die enthousiast liet weten dat hij mijn tegenstander was op bord 12.

Plaatsgenomen achter bord 12 elkaar de hand geschud en enkele sterke openingszetten gedaan, tot Arno aan ons bord verscheen en duidelijk maakte dat er twee Antons op de club zijn. Jonathan moest tegen Anton van Berkel en ik tegen Emil Verhoef. Wij speelde een leuke pot schaak die ik met mijn notities en die van Emil (die ik uit voorzorg mee had gevraagd) kon reconstrueren tot en met zet 29 (dokters handschrift).

Na deze stelling en nog een hand vol zetten besloot ik het er op te wagen om remise aan te bieden, wat door Emil werd geaccepteerd.

Zo, dat was het weer voor deze keer, het relaas van al weer een mooie schaakavond. Op naar ronde 3 van het Watertorentoernooi. Kom maar lekker op tijd, dat is gezellig. En vanaf deze plaats nog bedankt voor je felicitaties en je interessante boek, Theo! Ik ben er al in gedoken.

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand van de Watertorentoernooi 2022.

Jaap van Meerkerk