Erasmus 2 eindigt met overwinning op kampioen

Een door corona uitgestelde wedstrijd moest nog door ons worden gespeeld, daarvoor moesten we naar het verre Tilburg, naar de Kruikenzeikers!

Wij mochten tegen het tweede team van De Drie Torens en zij waren al kampioen. Er stond dus niets meer op het spel, alleen de eigen eer, maar wat is er mooier dan de kampioen beentje te lichten? Zelf kampioen worden… Dat ging dus niet meer, dan maar winnen! En dat is dus gelukt.

Hierboven de opstellingen en alle uitslagen en ernaast de eindstand in onze poule, een keurige tweede plaats. In bordvolgorde doen de verschillende spelers die wat wilden vertellen een eigen bijdrage:

Leo Verhoeven (bord 1). Ik had een vrij gemakkelijke middag. Met wit een rustige opening. Na de 13e zet van zwart (Pg4-e5) stond de volgende stelling op het bord. Ik speelde 14. f4 waarna zwart Pd7 had moeten doen. Wel beter voor wit, maar er is niet heel veel aan de hand. Zwart speelde echter op aanval en bereidde het daarvoor benodigde offer voor met Lg7-h6. Geen goede gedachte. Het daarop volgende e2-e3 vereenvoudigde de witte verdediging. Het ontbreken van een loper op g7 speelde zwart daarna nog parten bovendien. De witte loper op b2 kreeg zo een mooie toekomst.

Na het offer Lc8xh3 pakte wit het paard op e5. Een stuk meer tegen twee pionnen, zonder echte aanvalskansen voor zwart. Belangrijk om te zien dat de pion op e3 ook wordt gedekt door het paard op c2. Zwart stak bij vergissing vervolgens nog een stuk in de aanval. Maar gevaarlijk was het niet. Een kansloze missie verder voor zwart.

Wim Posthumus (bord 2). Met zwart kwam ik niet goed uit de opening en moest me tot verdedigen beperken. Eigenlijk kwam ik de gehele partij niet los. Toen de tijdnoodfase naderde stortte mijn stelling in. En moest ik genoegen nemen met een kansloze nederlaag.

Ruud Neumeijer (bord 3). Ik had een lastige middag, met wit kwam ik niet prettig uit de opening en daar trachtte mijn circa 200 punten hoger gerate tegenstander gebruik van te maken. Dat lukte niet helemaal zoals hij wilde, maar zwart kwam wel iets beter te staan. Er volgde een lange, spannende partij, zwart ruilde de stukken af, wat ik niet helemaal begreep, maar waar ik wel blij mee was, want ik had daardoor het idee dat ik het remise kon houden of misschien zelfs nog wel kon gaan winnen. Alle andere partijen waren allang klaar, ik denk al zeker 20 tot 25 minuten, en we hadden de 4½ (en daarmee de winst) inmiddels al bereikt. Dus zo sportief als ik ben bood ik remise aan met die mededeling van 4½ maar een snauwerige “Nou en??” liet me eigenlijk een beetje lachen. Hij weet het niet en komt er niet door!

En 10 zetten later staat het zo: Kijk naar de stelling na de 63e zet van zwart, dat was Pc8. Met het simpele Kg3 is het inderdaad remise, maar na een middag zwaar zwoegen ontstond ook in mijn bovenkamer blijkbaar weleens een kortsluiting en ik speelde 64. Lf6. Nadat zwart 64. Kd3 speelde heb ik direct opgegeven! Een 3-5 overwinning was natuurlijk nog mooier geweest, maar de teamwinst was in elk geval binnen. Na afloop kwam mijn tegenstander nog keurig zijn excuus aanbieden voor de snauw na mijn remiseaanbod, het was zo niet bedoeld, en daar had ik alle begrip voor!

Hans Brobbel (bord 6). We openden met een Siciliaan, waarbij wit al snel afweek en ik de theorie niet kende. Wit speelde wat twijfelachtig, zette stukken weer terug en deed een paar slappe zetten. Ik had, met zwart al snel gelijk spel. Na de bekende doorbraakzet d5 kwam ik zelfs beter te staan. Het werd ingewikkelder. Na grote afruil leek het erop dat ik minder kwam te staan. Zwart sloeg op h7 met zijn loper, maar ik kon de dreigingen pareren. Beide koningen stonden niet helemaal veilig en beiden hadden een actieve dame. In deze fase liet wit steken vallen. Uiteindelijk won ik een stuk in een toch al gewonnen stelling. Leuke pot.

Cor van As (bord 7). Ik speelde een partij, waar ik vanaf het begin – ondanks mijn beperkte begrip van het spel – het idee had, dat ik de stelling begreep, en wat de stelling nodig had. Ik kon steeds dreigingen in de stelling creëren, waardoor mijn tegenstander, als enige spel had de dreigingen te pareren. Met andere woorden: mijn tegenstander is niet over de middellijn geweest. Blijkbaar bleef ik gedurende de partij – gezien het resultaat – goede zetten doen. Ik won eerst een kwaliteit en daarna een stuk en dat was voor mijn tegenstander voldoende om mij te feliciteren.

Tot zover de terugblik van het tweede team in de KNSB competitie. Graag willen we volgend seizoen weer meedoen en er hebben zich al nieuwe spelers gemeld die ook graag willen meespelen. Wellicht kunnen we volgend seizoen dan zelf een gooi doen naar het kampioenschap, eens kijken hoever onze ambities reiken. Aan alle spelers mijn dank voor jullie inzet en flexibiliteit tijdens dit vervelende corona-seizoen.

Het was mij een genoegen om teamleider te zijn van dit team.

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 5F van de KNSB-competitie.

Ruud Neumeijer