De zesde ronde van ons Watertorentoernooi, dat zijn naam dankt aan de in 1873 gerealiseerde Watertoren De Esch, ver weg in de vorige eeuw de speellocatie van NRSG Wilhelm Steinitz. Sinds 1998 organiseert SV Erasmus dit toernooi ieder jaar.

Die zesde ronde telde 26 partijen. We begonnen uiteraard stipt op tijd, maar wel nadat onze voorzitter de deelnemers op de spektakelprijs had gewezen. Het was precies om die reden dat ik mijn partij uit ronde 5 had verloren. Mooi willen winnen in plaats van met beide benen op de grond gewoon berusten in remise. Maar wat is er niet mooier dan het genot der overwinning na een prachtige combinatie voorafgegaan door offers en spektakel. Die ronde is me dat helaas bespaard gebleven.

Arcadia met zijn eigenaardige entree: een voorportaaltje met zitbankje, een camera en intoetsdisplay, de schuifdeuren die niet openschuiven als blijkt dat er nog meer lieden naar binnen willen, de eenzaam verlaten receptie. Grappig is vooral de zoektocht naar de eerste trede van de metalen wenteltrap. Heb je die eenmaal bukkend gevonden klim dan zonder je kop tegen de
onderkant van de wenteltrap te stoten door naar boven.

Boven werd ik getroffen. Om zeven uur vijftien om precies te zijn. Een onvergetelijk tafereel, niet eerder aangetroffen in de Arcadiabieb. Een imposante man op leeftijd hield met een gevoel van trots een A4 in zijn handen.

Twee kinderen bezijden de oude schoolmeester volgen gespannen de blik van hun meester. Hebben ze hun best gedaan? Hebben ze de opgaven goed? Gegrepen sloeg ik het tafereeltje een ogenblik gade. In een soort van trance zie ik duidelijk het imposante hoofd van mijnheer Slot, hoofd van de Julianaschool in Oud Mathenesse eind jaren 50. Een geweldige kerel, maar altijd op gepaste afstand. De tijden van ‘zeg maar meester Kees’ lagen nog ver in het verschiet. We hadden ontzag en respect en luisterden als dat van ons werd verwacht.

We gooiden niet met schaakstukken, speelden tijdens de schaaklessen geen Ren-Je-Rot. Nee, dat verfoeilijke spel bestond natuurlijk nog niet, dat durfden we niet, dat hoorde niet. Het lijkt of er wezenlijk niet echt veel is veranderd, als ik het tafereeltje bekijk. Nog net op tijd schoot ik de foto. En toen pas, zag ik dat die tot de verbeelding sprekende man Wim Posthumus was. Geweldig! Kijk hem eens zitten. Prachtig toch? Wim apprecieerde de doorgestuurde foto. Maar ik geef het je te doen. Op de laatste lesdag even een snelschaaktoernooitje organiseren, en alle deelnemers enthousiast aan het schaken krijgen. Super toch? En tussendoor nog even de opgaven nakijken. “Meester Wim!” hoorde ik de jongen zeggen, “Heb ik ze goed?”

Vrijwillig aan de borrel

Daar zaten ze dan, met zijn dertienen opeen geschoven in café-restaurant de Peppel aan het Rododendronplein. Het plein waar schaakclub Erasmus recent acte de préséance gaf tijdens de feestelijke heropening van de centraal gelegen fraaie speelplaats in hartje Schiebroek. De gemeente had er twee fraaie natuurstenen schaaktafels met zitelementen neergezet. Dat was voor Erasmus voldoende reden op te treden.

Tijdens onze borrel – waarbij geen enkele borrel en zelfs geen kopstoot werd genuttigd, spraken we af dat we daar binnenkort wat potjes zouden gaan schaken. Er werd vooral bier, Pinot Gris besteld, al liep ik met “Geef mij maar een tonic” flink uit de pas. Bij binnenkomst zei de chef me dat ik hem veel snacks had laten bestellen. En dat die satéstokjes in lange spiesen werden opgediend en dat hij zich wat zorgen ging maken over een goede afloop. Lang verhaal kort: “Stop ze dan toch maar in de vriezer.” Zo geschiedde.

Onze inmiddels derde vrijwilligersborrel, zo memoreerde onze voorzitter, daar zijn we trots op. Trots op zoveel vrijwilligers, ongeveer een derde deel van onze leden steekt regelmatig de handen uit de mouwen. Zonder hen zou Erasmus op deze manier niet kunnen floreren. Dat niet alle bestuursleden, commissieleden, teamleiders, jeugdleiders aanwezig konden zijn, was geen reden om er geen gezellige sfeervolle avond van te maken. Ideetjes die tijdens de avond kwamen opborrelen: schaken aan de schaaktafels in de zon, onderwerpen bedenken voor onze huisschrijver Wim Westerveld van de rubriek verhalen op onze website zoals bijvoorbeeld: roken en schaken, een bijzondere ALV uit de oude doos, hoe lokken we heel sterke schakers naar onze club?

Inzendingen Spektakelprijs

Tot donderdag was het nog mogelijk om je partij in te zenden voor de spektakelprijs. Pieter Sturm stuurde zijn overwinning tegen Hans Hollander in voor de spektakelprijs.

Hans Hollander – Pieter Sturm

Pieter schreef: Door de afwezigheid van witte stukken op de koningsvleugel werd ik verleid tot het torenoffer op h4. Ook de problematische positie van de witte loper op g6 speelde mee. Mijn (over)moedige spel werd beloond met een mooi matbeeld. In ieder geval leuk om na te spelen.

Alle inzendingen voor de spektakelprijs zijn te vinden op onze website. De deskundige jury bestaande uit Arno van Houten, Jaap van Meerkerk en Frank van Zutphen zal voor de laatste ronde van het Watertorentoernooi de winnaar van de spektakelprijs bepalen en bij de prijsuitreiking na de laatste ronde de spektakelprijs van € 50 uitreiken.

Opmerkelijk

Remco Claessens speelde remise tegen de op papier sterkere Wim Posthumus. Maar het immens grote ratingverschil komt niet overeen met de werkelijkheid. Remco heeft een veel te lage rating achter zijn naam staan.

Harry Stroosma was te sterk voor Paul Wilhelm!

Jolly Mark remiseerde tegen Arnout van Kempen. Heel netjes Jolly.

Alik Tchavelachvili won knap van de op papier sterkere Lucian Mihailescu. Maar Alik is de man in vorm en echt verrassend was deze uitslag dus niet. Super, Alik!

Theo Huijzer speelde keurig remise tegen eerste teamspeler en wedstrijdleider Arno van Houten.

Peter Ruimschoot was op dreef en pakte Anton van Berkel een keurig halfje af.

De stand

Frank van Zutphen staat met zes uit zes!! een punt los van zijn concurrenten Gert Timmerman en Pieter Sturm. Frank heeft aan een remise genoeg om als winnaar van het toernooi de boeken in te gaan. Of is zijn SB-score al hoog genoeg?

Hij zal aantreden tegen de onpeilbare en sterke Pieter Sturm, die 5 uit 6 op zijn palmares heeft staan. De andere wedstrijd om eremetaal is die van Gert Timmerman tegen Marvin Dekker.

Digitale enquête

De gebruikelijke enquête komt er snel weer aan. U vult snel in aan welke schaakactiviteiten in het komend seizoen u (weer) wilt deelnemen. Daarna kunnen in augustus de teams worden ingedeeld, de interne worden voorbereid, de online rapid competitie worden ingedeeld, het beleid worden geëvalueerd en wellicht nieuwe plannen worden gesmeed.

Inzendingen deelnemers

En dan nu de bijdragen van onze deelnemers. Met dank aan: Marvin Dekker, Theo Huijzer, David Renger, Peter Ruimschoot, Harry Stroosma, Pieter Sturm en Frank van Zutphen.

Frank van Zutphen – Joey Brokaar

Frank mailde: Ik speelde met wit tegen Joey Brokaar. In de stelling hiernaast speelde ik 18. Lh6 (om de lopers te ruilen), waarna Joey dacht een doorbraak te kunnen forceren met 18. .. d5. Dat bleek echter niet goed te zijn want na 19. Lxg7 Kxg7 20. cxd5 exd5 had ik het sterke 21. e5!! waarna Joey noodgedwongen 21. .. Pg8 moest spelen en ik kon volgen met 22. d4! Pionverlies was niet meer te voorkomen, maar het belangrijkste was dat al mijn stukken actief stonden en goed meededen en er weinig samenhang was tussen de zwarte stukken. Joey speelde nog wel sterk tegen, maar op de 48e zet moest hij het toch opgeven.

Marvin Dekker - Arjen Zuurmond

Marvin vertelde: Arjen speelde vrij solide in de opening. Lxf6 gevolgd door e4 bleek een onnauwkeurigheid te zijn van mijn kant. Hierna ging het initiatief duidelijk naar Arjen. Ik loerde op een counter via tactische trucjes, maar na Arjens Dc5 en Pa4 zag het er zeer beroerd uit voor mij. Minimaal een kwaliteit ging verloren en de computerevaluatie gaf dit keer +8 in het voordeel van Arjen aan. Hoe zou je ooit terug kunnen komen vanuit zo’n kansloze situatie?

Nadat Arjen mij na stukruil twee verbonden vrijpionnen bezorgde en zijn stelling verzwakte met f6 kreeg ik steeds meer hoop om het te gaan overleven.

Ik speelde nu 33.Pd6 en aan de reactie van Arjen was te merken dat hij de combinatie die nodig was om enig voordeel te behouden niet zag en dus besloot hij  zet 33. .. Txd6? Noodzakelijk was 33. .. Dxd5+ 34. cxd5 Txc1+ 35. Kg2 Txd6 met goede winstkansen voor zwart. Twee torens zijn sterker dan de dame en d5 valt ook spoedig. Na 34. Dxc8+ Kh7 35.  Tb1 Da7 36. Kg2 waren de rollen omgedraaid. Alhoewel er in vreselijke tijdnood nog van alles gebeurde miste ik de makkelijkste weg naar de winst en ruilde torens af waardoor Arjen alsnog een  soort eeuwigschaak kon forceren. Even later liet hij echter zijn dame en prise tijdens het schaakgeven en daarmee was mijn vierde ‘swindle’ in dit toernooi een feit. En dit gebeurde allemaal niet  lang nadat ik het boek ‘The Complete Chess Swindler’ heb gelezen. Toeval of niet wie zal het zeggen?

Arno van Houten – Theo Huijzer

Theo schreef: Mijn partij tegen Arno van Houten was een vorm van spektakel. Vooral door wat er aan de partij voorafging. Nog nagenietend van mijn winst in ronde 5 kreeg ik de vrijdag voor ronde 6 langdurig heftige buikpijn. Zaterdagochtend nog niet verdwenen en dus de huisartsenpost Gouda maar gebeld voor overleg. Vervolgens op de SEH terecht gekomen. Het aanbrengen van een maaghevel bracht verlichting en de probleemoplossing.

Ik werd ter observatie opgenomen in het Groene Hart Ziekenhuis te Gouda tot minstens de dinsdag na ronde 6 van het Watertorentoernooi. Na vurig overleg met de artsen hen ervan te weten overtuigen, dat het schaken voor mij de grootste genezende factor zou zijn. Drie uur voor aanvang van mijn partij werd ik uit het ziekenhuis ontslagen.

Tegen Arno kwam ik geriefelijk uit de opening en na zijn tempoverlies gevende zet Ph4 mocht ik enkele zetten later dromen van stukwinst. Na zijn juiste verdediging bood ik op een psychologisch juist moment na Txa1 remise aan. Een kwartier nadenken later werd mijn voorstel aanvaard. Analyse achteraf wees uit dat het een juist besluit was.

Ik stond iets beter, maar  indachtig mijn medische capriolen koos ik voor het halve ei om niet na een mogelijke blunder door vermoeidheid met een lege dop te blijven zitten. Onkundig van dit alles tijdens de partij begreep Arno na afloop mijn beweegredenen. De partij is ter illustratie bijgevoegd. Ik was van plan na torenruil en daarmee afwijzing van het remisevoorstel Df2 te spelen.

Peter Ruimschoot - Anton van Berkel

Peter schreef: Anton van Berkel kwam wat laat binnenlopen. Hij had een drukke dag gehad. Hij ging zitten en zei: “Moet ik nou tegen jou spelen?” Ik antwoorde zoiets als: “Ja, het is zo gelopen.” Afijn, ik heb wel vaker tegen hem gespeeld en het is vrij gewoon dat we wat opmerkingen tegen elkaar maken tijdens de partij.

Ik speelde met wit. Zijn zet 2. .. f5 had ik nog niet eerder gezien en ik  dacht maar gewoon voorzichtig mijn stukken te gaan ontwikkelen. Na pionruil op de tiende zet kwamen onze dames tegenover elkaar te staan. Anton ruilde niet af en speelde zijn dame bij zet 11 naar c8. Ik mijn dame bij 12 naar e8 met de geachte mijn toren van a1 naar d1 te gaan spelen. Anton speelde echter 12. .. Pb4 wat mogelijk maakte dat hij daarna Pd3 zou gaan spelen. Had ik kunnen verwachten natuurlijk maar goed een tweede zet achter elkaar met mijn dame naar b1 leek nodig om dit voorlopig niet toe te staan. Anton zei tegen me: “Nou ja, je had die dame beter gelijk naar b1 kunnen zetten.” “Was nodig gezien jouw paardzet” zei ik tegen hem. Uit zijn gezichtsuitdrukking bleek dat hij vond dat ik dat had kunnen verwachten.

Daarna blunderde ik een pion door mijn zet 15. b4. Tsjonge, wat onhandig. Ik dacht maar gebruik te gaan maken van de extra ruimte die hierdoor gecreëerd was en hield me voor dat hij vast ten koste van alles zijn voorsprong van een pion wilde behouden. Bij zet 18 speelde ik mijn loper naar c1. Anton liet merken dat hij die zet van mij echt niet begreep. Natuurlijk had ik er een bedoeling mee maar die ging ik hem niet vertellen.

Na zijn zetten 22. .. Dc4 en 23. .. Dg4 leek het me tijd voor een opmerking van mijn kant. Ik zei tegen hem dat ik nu blij was dat hij zijn dame twee keer achter elkaar gezet had. Ik had namelijk het idee dat het echt niet zo’n beste zet was. Hij had naar mijn idee beter met zijn dame terug kunnen zakken op de c-lijn in plaats van deze voor zijn pionnen te zetten.

Later speelde hij 25. .. e4. Dit gaf mij de mogelijkheid tot een stevige en lastige buitenpost voor mijn paard op f4 die gelijk ook nog minder bewegingsruimte aan zijn dame, nog steeds op g4 gaf. De o, o, o’s en het gezucht kwamen al een tijdje geregeld van de overkant. Dat vond ik een goede aanleiding om er nog wat druk achter zetten door 27. Lh3 te spelen. Ik wist wel dat dit niet de beste zet was maar zoals gebruikelijk begon mijn speeltijd al op te raken.

Na pionwinst met 29. Txd5 kwamen we weer gelijk te staan. Het begon er steeds beter uit te zien voor mij. Na Anton zijn zet 32. .. Dh5 zei ik tegen hem: “Ha, je wilt voor eeuwig schaak gaan?” “Dat wil ik wel gaan proberen”, zei Anton. Ik stond op iets meer dan 2 minuten en deed naar mijn idee weer niet de beste zet maar nu ik mijn loper f1 niet zomaar meer voor de verdere aanval kon gaan gebruiken verdedigde ik het veld op d1 met 33. Td5 en bood remise aan. Ik zag niet hoe ik snel mijn betere stelling ten gelde kon maken. Anton keek naar mijn tijd en zei dat ik er wel veel beter voor stond en accepteerde het remise aanbod ½-½.

Maar hij wilde wel weten wat nou mijn idee achter 18. Ld1 was. Daar is het niet meer van gekomen. Ik kijk al uit naar de volgende partij met Anton waarbij ik niet even 8-10 minuten rookpauze ga houden en geen zetten ga doen als 27. Lh3.

Harry Stroosma – Paul Wilhelm

Harry schreef: Weliswaar een overwinning voor mij , maar met een slechte smaak. De enige troost, ik heb het Paul lastig gemaakt en hij moest zoveel tijd investeren. Hieronder is de hele partij met commentaar na te spelen.

Gaya Hogenelst - David Renger

David mailde: Sinds kort speel ik de Grünfeld. In deze partij pakte dat niet goed uit. Na 6. .. Ph5 had ik 7. Lg5 totaal over het hoofd gezien. 9. .. g5 was een beginnersfout, waar ik me van bewust was. Maar om de een of andere reden voelde ik me verplicht om op de loper te blijven jagen. Dat was uiteindelijk alleen maar in het voordeel van Gaya, wiens toren op de koningsvleugel een belangrijke rol begon te spelen na 11. hxg3.

Op zet 15 offerde Gaya haar paard op. Dit was een sterke zet geweest als ik geen ruimte had gehad voor mijn koning. In wat volgde miste ik voortdurend Pf6, wat kon verdedigen tegen Qh7. Na 17. Qh5 en 19. d5 zag ik deze zet wel (hier was het de beste zet), maar berekende ik verkeerd door.

Na 20. .. f6 gaf de computer mat in 11 of +14 en +8 voor wit. Dat karakteriseerde het overgrote deel van de rest van de partij. Gaya vond het moeilijk om het af te maken. Na de partij zei ze dat ze het te graag met een mooie schaakmat af wou maken, maar het niet kon vinden. Toen de klok onder de tien minuten kwam (en van frustratie dat ik niet had opgegeven; begrijpelijk,) deed ze een paar minder sterke zetten. Daardoor kreeg ik de kans om me te herpakken. Het belangrijkste idee hierin, mijns inziens, was vanaf zet 26 de verhuizing van mijn koning naar de hoek om mijn toren op de damevleugel in het spel te brengen. Die toren bezorgde me uiteindelijk mede mijn winst: schaakmat met beiden ongeveer vijf minuten op de klok.

Ziezo, dat was ronde 6, op naar de slotronde! Succes wens ik u graag allen toe, maar dat gaat nu eenmaal nooit lukken. Wel kan het u lukken enig schaakplezier aan de volgende partij te beleven. Mag ik u dat dan allen toewensen?

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand van de Watertorentoernooi 2022.

Jaap van Meerkerk