Op het schaakmenu van Erasmus werden op maandag 26 september 24 partijen als hoofdgerecht uitgeserveerd. We mochten bij monde van onze voorzitter Frank van Zutphen voor aanvang van onze partijen enkele (aspirant) nieuwe leden begroeten. Welkom aan Menno van Eerden en Sundara Cholan!

Onze speelzaal, restaurant met ster

Het was de vierde ronde van onze interne competitie. De kwaliteit en van alle gerechten liet hier en daar te wensen over. Maar daarover verderop in dit ronde verslag. Er was weer volop schaakgenot en hier en daar werden pareltjes van partijen afgeleverd en heerlijke gerechten opgediend.

Ja wij hebben het genoegen te mogen spelen is een exceptioneel schaakrestaurant, daar in die fraaie speelzaal van het mooiste huis van de wijk. De 24 gerechten werden ook nu weer aan elke tafel door de 48 gasten van een eigen smaak voorzien, hoewel met grote diversiteit.

Enkele agressieve gasten vingen vanaf het startsein aan hun tafelgenoten met mes en vork aan te vallen. Er was zelfs een gast die aan tafel 5 het bestelde Siciliaanse gerecht toch stiekem omtoverde tot een visgerecht, u kent het vast niet. Maar de Löwenfish smaakt echt, telde Jan de Korte met een vileine glimlach vast tijdens het bestellen van zijn kopjes koffie na zet 8.

Aan tafel 15 werd kennelijk een totaal ander gerecht uitgeserveerd dan er was besteld. Menno van der Eerden vond het echter heel lekker en liet zich het voor hem onbekende gerecht zeer goed smaken. De 1704 punten sterkere Harry Stroosma, was te aardig om zijn tafelgenoot dit smaakgenot te  misgunnen en at met tegenzin verder. Na (zich) te hebben overgegeven hield hij er ook nog eens een bittere nasmaak aan over.

Aan tafel 12 maakte gast Jaap van Meerkerk het wat te bont. Zijn nagerecht, een Dame Blanche, at hij te snel en plaatste zijn dame op een verkeerde plek! Zijn tafelgenoot Peter Aarnoudse begreep hier niets van, wilde de ober erbij halen, maar Jaap zette de tafelklok stil en loste het zelf wel op. Dacht hij. Hij greep zijn witte dame en zette haar nu op een juiste plaats, at na excuus verder en vergat in alle consternatie de tafelklok weer in werking te stellen. Een hiervan smullende gast naast hem riep: “Dit lijkt net een Böhm-gerecht, Jaap!” “Leuk voor je verslag straks!” Wat Karel (tafel 11) hiermee bedoelde moet u zelf – mocht u in et ongewisse blijven steken – maar aan hem vragen.

Aan tafel 4 bleef de ober kennelijk wat te lang weg en de man met het witte eetgerei belde tot twee keer toe met zijn mobiele telefoon, maar tevergeefs. Ik zag onze Pieter Sturm zelfs met zijn mobiele telefoon geïrriteerd richting uitgang benen, kennelijk om zijn woede te koelen op de nalatige ober of het luidruchtige apparaat. Maar iedereen heeft tijdens dit tafereeltje zijn eten even onderbroken om volop mee te kunnen genieten.

Over mobieltjes gesproken…

De afgelopen week raakte ik getriggerd door de thema’s waarop het onlangs door de FIDE in het leven geroepen ACT (Anti Cheating Team) zich placht bezig te houden. Al snel zat ik, sensatiebeluste, helaas toch te smullen van anekdotes over valsspelende schakers. Maar al doorlezende wisselden gevoelens van ongeloof, ergernis en boosheid zich af. Valsspelen. En dan tijdens officiële toernooien. Iedereen weet het. Ze spelen zich voornamelijk zich af in toiletruimtes, waar valsspelers zich onaantastbaar weten.

Zo kon één van die naargeestige knapen in dit verhaal maar niet worden betrapt, terwijl hij toernooi na toernooi minstens 20 keer per wedstrijd naar het toilet liep (lees: ‘Belevenissen van een arbiter: de ontmaskering’).

Een diep treurig verhaal waar je moedeloos van zou worden. Loek van Wely heeft eens beweerd dat wie wil leren schaken zich vooral tijdens een schaakevenement naar de toiletten moest begeven waar partijstellingen volop werden besproken. Dat was nog in de jaren ver voor de pandemie en voordat de vermaledijde mobiele telefonie zijn intrede deed. Die kans hebben we nu niet meer, maar de plaats waar alle ellende zich afspeelt is dezelfde gebleven. Het is wellicht te overwegen voor onze vereniging ook tot het aanschaffen van het / in de anekdote genoemde – scanapparaat over te gaan. Want dat bleek het enige middel om de valsspeler te ontmaskeren. Gelukkig, tijdens onze interne doen zich dergelijke uitwassen niet voor. Maar tijdens onze grote toernooien zou een scanapparaat wellicht een aanwinst zijn. Al is het alleen maar voor de afschrikking.

Wereldkampioen Carlsen gaf onlangs zijn partij tegen GM Hans Niemann, tijdens het spelen voor de prestigieuze Sinquefield Cup na 1 zet op. Nee, hij beschuldigde Hans niet van cheaten op het toilet met een mobieltje. Hoewel Hans op jongere leeftijd wel vaker vals speelde. Hij was hij nu echter zeer verontwaardigd over de recente beschuldigingen en het gedrag van de wereldkampioen. Carlsen heeft nog steeds geen opheldering gegeven en bewijs geleverd. Tot afgelopen maandag, toen hij dit bericht tweette.

Veel duidelijker is het er niet op geworden. Carlsen kan nog niet vrijuit spreken, en dus ook niets zeggen over de circulerende vermoedens op welke manier Niemann hem – vermoedelijk – bedroog. Er doen verhalen de ronde dat Niemann op een uiterst ingenieuze wijze zou cheaten: met een seksspeeltje dat de juiste zet middels trillingen doorgeeft via de anus, terwijl een handlanger de partij op internet volgt. Toen dit vermoeden bekend werd besloot de wedstrijdleiding van de Sinquefield Cup per direct de livestream met een kwartier te vertragen. Ik kan het niet geloven. Bonter, ingenieuzer, en oneerbaarder kun je het niet maken. Maar nogmaals, het zijn allemaal nog vermoedens. Laten we ons toch maar liever tot de feiten blijven beperken.

Maar als mijn tegenstander straks met de ogen voor zich uit starend de aandacht op kriebels in zijn achterste richt en op zijn stoel wiebelt, gaan er toch alarmbelletjes rinkelen. Dat hindert echter niet, na afgelopen maandag ben ik aan dát soort geluid wel gewend.

Heel speciaal is dat de meeste gasten van ons schaakrestaurant achteraf van ál die verschillende smaaksensaties op ál die verschillende borden graag willen meegenieten. Maar ja, dat is op de avond zelf (nog) onmogelijk.

Een te ver doorgevoerde metafoor wordt irritant, althans zo vergaat het mij. Maar eenmaal ingezet kom je er – zoals wespen deze zomer rond mijn glas koele Chardonnay op een warme camping ergens in de Auvergne – bijna niet meer vanaf. Bij het lezen van de volgende sappige verslagen krijgen we wellicht een vleugje van de heerlijke smaken en geuren van alle gerechten en – vooruit, ook de Chardonnay – mee. Met dank aan Pim Kleinjan, Jeroen Landsheer, Karel de  Neef, Henk van der Velde en Aernout Markus.

Nog meer verrassende uitslagen? Mwah. Toch maar even naar de grote ratingverschillen kijken?

De winst van Jonas Verdonschot (1350) op schaakleraar Ruud Neumeijer (1651), die onlangs tijdens de Senior Games namens Erasmus schaakclinics verzorgde, is zeker opvallend. Het zal Ruud een enorme boost geven tijdens zijn komende partijen.

De remise van Karel de Neef (hij staat naar mijn mening te laag met een magere 1591) tegen eerste teamspeler Martin Rensen (1822) valt me dan weer op. Die partij had ik namelijk al bij de anekdotes in het Erasmusrestaurant aangestipt. Lees de impressies van Karel over zijn partij.

Ook Menno van Eerden had ik al genoemd. Opvallend was dat de sterke Jesus Canedo (1923) tegen Ben Koppenens (1200) mocht aantreden. Swiss zal er zijn redenen voor hebben gehad. De weerstandscore van Ben spinde er flink garen bij. Dat weer wel.

Bijdragen deelnemers

Pim Kleinjan – Marcel Tillemans

Pim is hier heel kort over in zijn ‘verslag’: Een foutenfestival waarbij geldt: wie de een-na-laatste fout maakt wint. De laatste fout van Marcel was de ergste en kostte gelijk de dame: einde oefening.

Jeroen Landsheer – Jan de Korte

Jeroen schrijft: Ik kreeg het in mijn partij tegen Jan behoorlijk lastig en voelde mij genoodzaakt een pion te geven. Vervolgens werd dat langzaam uitgebouwd tot een gewonnen stelling voor zwart. Eigenlijk deed Jan alles goed en kwam het aan op 1 overhaaste beslissing  daardoor het toch nog in remise verzandde.

Karel de Neef - Martin Rensen

Karel is aan het woord: In de KNSB-wedstrijd van ons eerste team vorige week zaterdag tegen Laurierboom, werd Martin - zoals valt te lezen in het desbetreffende verslag - geconfronteerd met de witte Stonewall- opstelling waarbij hij enige tijd nodig had om de juiste opstelling te vinden.

In onze ontmoeting startte hij, wellicht hierdoor geïnspireerd, met zwart eveneens in de eerste drie zetten met d5, c6 en e6. Gezien mijn eigen ervaring met deze dreigende Hollandse opstelling,  wist ik dat het hierna mogelijke en gewenste vervolg met f5 te voorkomen was door de zet d3; dit alles nadat ik een fianchetto op de koningsvleugel had gerealiseerd. Martin vervolgde na d3 dus met Pf6 en wist na enige zetten het centrum vast te zetten, waardoor mijn loper op g2 een andere bestemming diende te zoeken.

Het werd een loperruil via h3, waarna de strijd om de open c-lijn centraal kwam te staan in het vervolg van de partij. Martin trachtte via ruimtevoordeel op de damevleugel en een kwaliteitsoffer een doorbraak te forceren teneinde een vrijpion te creëren. Met voor hem hinderlijk tegenspel aan de andere zijde van het speelveld en het vriendelijk en genereus accepteren van zijn kwaliteitsoffer - dat uiteindelijk zijn doel voorbijschoot - kwamen wij beiden tot de conclusie dat een remise - in dreigende tijdnood - het meest recht deed aan het plezier dat het schaakspel ons deze avond had geboden.

Dick Straathof - Aernout Markus

Aernout stuurde de partij met commentaar in.

Henk van der Velde - Eric Hoogenes

Henk doet verslag:

Zo dat was het wel weer voor deze ronde. Op naar de volgende, naar ronde 5.

Levert u ook eens ongevraagd een partijverslag in? Deze uitnodiging geldt uiteraard voor alle deelnemers aan onze interne. Het maakt ons ronde verslag des te leuker. Heeft u weinig tijd, dan zijn  een paar zinnetjes al voldoende voor een impressie. Iets meer tijd? Dan bespreekt een interessante of cruciale stelling. Met wat meer tijd levert u een hele partijnotatie met wat commentaar in. Als dank leveren wij dan een hopelijk aardige actiefoto van u tijdens de partij erbij. Ook verliespartijen kunnen natuurlijk heel fraai zijn. En terwijl u schrijft verwerkt tegelijk uw angst, woede, en  verdriet.

Zo stuurde Pieter Sturm bijvoorbeeld nog zijn aardige partij tegen Cander Flanders in uit de derde ronde. Te leuk om niet te laten zien!

Het volgende rondeverslag wordt door Frank van Zutphen gemaakt. Frank verslaat de oneven ronden, ik de even. Dus aarzel niet en lever het verslag bij hem in. We zien er naar uit!

Veel succes mannen!

Kijk hier voor alle uitslagen en de tussenstand van de voorronde van de interne competitie.

Jaap van Meerkerk