Eerste verliest met ruime cijfers

Op zaterdag 17 december speelden we onze laatste wedstrijd in dit kalenderjaar tegen DSC Delft 2. Door omstandigheden konden Frank van Zutphen en Pieter Sturm niet spelen. Daar stond tegenover dat ook DSC met drie invallers aan de wedstrijd begon. Het werd een overtuigende overwinning voor DSC: 2-6, vier remises en vier winstpartijen.

Bord 1: Wim Kortis – Olivier Vrolijk

Oliver schreef: Ik had zwart en kreeg Pf3 tegen. Ik had 1 partij van lang geleden van mijn tegenstander gevonden in een database waarin hij Pf3 speelde. Ik had me voorgenomen om zo snel mogelijk naar e5 toe te werken met verlaat Pf6, maar mijn voorbereiding ging niet meer op met de tweede zet van wit d4. We gingen daarna richting Grünfeld, maar dat ontweek hij. Ik kon alsnog met e5 breken een paar zetten later. Achteraf bij het naspelen raakte ik wat teleurgesteld, er was een mooie paardzet mogelijk met interessante verwikkelingen.

Intuïtief voelde ik het en 15 a 20 minuten naar gekeken en toch niet gespeeld pfff. Dacht aan gortdroog pionverlies voor mij, thuis zag ik dat het gewoon heel goed was, gemiste kans met zwart. Verderop werd het een listige stelling en heeft mijn tegenstander goed en geraffineerd gespeeld. Uitslag 1-0. Na de partij was mijn tegenstander nog verbaasd dat ik 1 partij van hem had gevonden. En Pf3 speelt hij nog steeds. Hij had in de jaren 70 en 80 met bekende spelers gespeeld bij Zukertort Amsterdam waaronder Bosboom en Los. Sinds een aantal jaren heeft hij het schaken weer opgepakt.

Bord 2: Wim Westerveld – Ricardo Slaa

Wim mailde: Ik speelde met wit een variant tegen de Kalashnikov die direct naar een middenspel zonder dames leidt. Wit leek iets makkelijker spel te hebben. Een en ander mondde uit in een interessant toreneindspel dat uiteindelijk resulteerde in herhaling van zetten. Zwart had nog iets kunnen proberen, maar mijn tegenstander had geen tijd meer. Na afloop dachten we dat zwart iets had, maar Fritz liet zien dat dat een hallucinatie was. Kortom een correcte partij waar het evenwicht nooit werd verbroken.

Bord 3: Pieter Buzing – Cander Flanders

Cander had een lastige partij met een slechte pionnenstructuur: geïsoleerde dubbelpionnen op de c-lijn. Na pionverlies en een tactische wending verloor Cander de partij.

Bord 4: Henk van der Velde – Ivar de Hoogt

Henk vertelde: In de opening koos ik met wit voor een rustig systeem, dat ik als jeugdspeler ook graag speelde. Het leverde een ongeveer gelijke stelling op, waarin mijn kansen vooral op de damevleugel en die van mijn tegenstander vooral op de koningsvleugel gezocht moesten worden. Op de 19e zet werd de lont in het kruit gestoken. Mijn tegenstander rukte voortvarend op met zijn f-pion en offerde twee zetten later een pion, om zijn stukken tot maximale ontplooiing te brengen.

Een kritieke stelling ontstond op de 26e zet, toen mijn tegenstander met een tweede pionoffer nog wat olie op het vuur gooide. Kostbare minuten van mijn toch al krappe bedenktijd gingen nu op aan het berekenen van de mogelijkheden na aanname van het offer. De computer vindt dat wit gewonnen staat, maar voor een menselijk brein was het verre van eenvoudig om de knopen die zwart nog in de stelling kon leggen, tijdig te ontwarren. Opgejaagd door de klok, kon ik mijn kansen niet goed inschatten en daarom koos ik voor een alternatieve voortzetting, die resulteerde in eeuwig schaak.

Bord 5: Joris Leertouwer – Leo Verhoeven

Het liep anders dan ik me had voorgesteld. Ik ging uit van een partij met zwart aan het eerste bord van Erasmus 2 met Homayoun Mohtaat van RSR Ivoren Toren 2, een goede bekende van het Watertorentoernooi. Aan de hand van een tip van Jan de Korte had ik me voorbereid. Een kwartiertje voor de wedstrijd bleek me dat Erasmus 1 een invaller nodig had aan bord 5, ook met zwart. Dat werd voor deze middag mijn plek. Aldus besloten door de teamleiders die me nog vroegen of ik me daarin kon vinden. En dat was zo: afweging teamleiders volgen. Mijn tegenstander (qua rating praktisch even sterk als Homayoun, zo zag ik thuis) kwam met een andere beginzet, zodat mijn voorbereiding bij de eerste tel was achterhaald. Hopelijk van later nut.

Het werd een wat ongebruikelijke Siciliaan. Maar met voor mij bekende patronen. Mijn tegenstander speelde dat niet optimaal en ik kreeg een vrij ideale stelling. Met na een zet of 15 zelfs een voor mij ingewikkelde kans op belangrijk voordeel. Een kans die ik helaas heb gemist. Na wat behoudende zetten en veel afruilen stond een gelijke stelling op het bord. Door een onnauwkeurigheid verzeilde ik in een slechter dubbellopereindspel. Gebrek aan ruimte, maar vermoedelijk nog net te houden. En dat was het resultaat.

Bord 6: Eric Hoogenes – Michael Stoops

Vanuit de ruilvariant van het Geweigerd Damegambiet kwam er een gelijke stelling op het bord. Ik dacht dat Eric in het middenspel met de zware stukken lichte druk had. Na ruil van de dames en een paar torens bleef er een gelijkstaand toreneindspel over. Vlak voor de 40e zet greep Eric mis. Eric speelde 39. Tc4? En na het sterke 39. .. h3 won Michael Stoops de partij.

Bord 7: Bob Voogt – Marvin Dekker

Marvin schreef: Ik speelde met zwart en werd in de stijl van Carlsen getrakteerd op een Anti-Siciliaan met een snelle Lb5. Wits doel hierbij was om de scherpte uit de stelling te halen en daarna risicovol een klein plusje uit te gaan knijpen. Hier had ik geen zin in en liet wit al snel de denktank in. Hierna resteerde een langdurend strategisch gevecht. Wit zette uiteindelijk een Maroczy-bind op waarna ik mijn paard op d4 cementte. Uiteindelijk resteerden er na een grote ruil op d4 alleen nog zware stukken en leek wit nu vrij risicovol opzoek te kunnen gaan naar het initiatief met een Grandprix opstelling tegen mijn wat zwakker ogende koning. In ruil hiervoor kreeg ik het initiatief op de damevleugel na a5 en a4. Dit zag er heel kansrijk uit en ik had de overwinning al bijna op mijn notatiebiljet geschreven. Nu sloop er toch een foutje in; ik had eerst mijn koning extra moeten ondersteunen in plaats van gelijk volop op de damevleugel te gaan spelen. Nu kreeg wit de kans om met de dame binnen te dringen en ellende te veroorzaken. Mijn tegenstander zag dit echter ook niet en besloot met een tactische wending eeuwig schaak te forceren.

Bord 8: Arno van Houten – Willem-Jan van den Broek

Ik werd in de opening verrast door de opening van mijn tegenstander. Er kwam een ‘Sniper’ op het bord. Charlie Storey heeft er een leuk boekje over geschreven. Het werd een lange evenwichtige partij waarin ik op zet 104 de laatste verdediging overzag. Mijn tegenstander speelde het nauwkeurig en overhoorde mijn verdedigingstechniek. Zijn laatste poging en uithoudingsvermogen leverde de winst op. Na 103. .. Lb1 speelde ik 104. Kc1?? Hierna volgde 104. .. Le4!

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 3F van de KNSB-competitie. Of lees hier het verslag ‘DSC-K2 wint afgetekend van Erasmus 1: verslag met diagrammen‘ op de website van DSC Delft.

Arno van Houten