Eerste verliest met 5-3

Het is alweer even geleden, maar op donderdag 8 december speelde Erasmus 1 tegen Fianchetto 1 in de hoofdklasse van de RSB-competitie. De thuiswedstrijd die geen thuiswedstrijd was. Onze eigen locatie was wegens omstandigheden niet beschikbaar en tegenstander Fianchetto was zo vriendelijk om ons te ontvangen in hun speellocatie, waarvoor nogmaals dank vanaf deze plek.

Wedstrijden in de Hoofdklasse zijn bepaald geen sinecure, en het is voor de teamleider dan ook elke keer weer een hele puzzel om met een productieve opstelling voor de dag te komen. Zo ook ditmaal. Vanwege het enorme ratinggeweld aan de topborden van Fianchetto (tweemaal 2200+ in de sterkste opstelling) schoven onze eigen kopmannen door naar bord 4 en 5. Vanaf daar moesten voor ons de punten gaan komen. Het idee was acceptabel, maar de uitvoering liet wat te wensen over, hetgeen resulteerde in een 5-3 nederlaag. Jammer, aangezien een gelijkspel, of zelfs meer, zeker tot de mogelijkheden had behoord.

Ik (Martin Rensen) had mezelf op het eerste bord neergezet, en had daar mijn handen vol aan Michiel van Wissen. Na te zijn terechtgekomen in een voor mij onbekende openingsvariant was ik uiteindelijk best trots op mezelf dat ik het nog tot zet 29 had weten te rekken alvorens ik kon opgeven. Vanwege een bijzonder interessante analyse achteraf heb ik verder weinig van de andere partijen meegekregen, dus mijn dank voor de bijdragen van mijn teamgenoten. We gaan ze bord voor bord even langslopen.

Op het tweede bord speelde Cander Flanders met wit tegen Guido Blankenstein. Het ging lang gelijk op, maar toen de zwartspeler een vrijpion wist te creëren gaf dit uiteindelijk de doorslag en moest Cander opgeven.

Leo Verhoeven speelde op bord drie met zwart tegen Hans Uitenbroek, en schreef daarover: Iets om me zorgen over te maken. Ik ken Hans als een sterke KNSB-schaker bij Charlois Europoort. Een topspeler ook in de NK-bedrijvenwedstrijden. Nadat ik de opening te passief had gespeeld stond ik hoogst ongelukkig. Maar ook niet direct te kraken. Hans liet zijn voordeel wat glippen en liet me vervolgens – onbedoeld, zo vertelde hij me na de partij – met een wel heel kleine combinatie een pion winnen. Aldus gedaan.

Aansluitend kwam de onderstaande stelling op het bord, na f5 van wit. Dit keer bewust een pion in de aanbieding. Daardoor kwam c4-c5 in de stelling. Door de ongedekte dame op c7 ging de pion op d6 verloren. Met vervolgens voor wit een plezierige stelling (binnenvallende toren op c7, veel ruimte, kansen om de stelling te versterken en soms ook de mogelijkheid van kwaliteitswinst). Ik speelde Lxf5. Achteraf gezien was exf5 beter geweest. Na c5 deed ik wat minder nauwkeurig Tfc8. Na cxd6 had wit zijn voordeel. Na enkele passieve zetten werd ik krachtig opgebracht.

Frank van Zutphen speelde op bord vier met wit tegen ons oud-lid Kees van Toor en schreef: Ik won een pionnetje in het middenspel. Door verschillende verkeerde keuzes van mijn kant liet ik mijn tegenstander echter ontglippen met remise.

Henk van der Velde had zwart tegen Erik Smeekes op bord vijf en schreef daarover het volgende: De lessen die ik had getrokken uit mijn laatste KNSB-partij (een korte en onbevredigende remise) kon ik twaalf dagen later al in praktijk brengen. In de wedstrijd tegen Fianchetto 1 koos mijn tegenstander met wit namelijk precies dezelfde openingsvariant. Ondanks dat hij vrij natuurlijke zetten speelde, kwam hij in het nadeel, waaruit blijkt dat de weg naar gelijkspel in deze variant vrij smal is. Ik kon mijn voordeel verder uitbouwen, maar op de 25e zet sloeg ik een pion in plaats van eerst even een tussenschaakje te geven en toen waren de winstkansen verkeken. ‘The devil is in the details’. Na een tumultueus slot werd op de 35e zet de vrede getekend.

Marvin Dekker zat op bord zes en speelde tegen Ben Riksen. Hij deed uitgebreid verslag: In mijn partij bestreed ik met wit het Klassieke Damegambiet waaruit een Carlsbad-structuur ontstond met een minderheidsaanval. Hierdoor stond ik de hele partij vrij comfortabel en moest mijn tegenstander voornamelijk de zwakke pion op c6 verdedigen, op c5 stond mijn paard vrij sterk. Mijn tegenstander verdedigde echter vrij stug en liet geen steek vallen. Met elke stukkenruil kwam het evenwicht steeds dichterbij. In het eindspel ging zwart uiteindelijk toch in de fout.

Nu speelde ik 47. h4! om alle zwarte pionnen op witte velden te fixeren. 47. .. gxh4? De beslissende fout! Daarnaast was 47. .. g4? ook verliezend vanwege 48. Kf4 Kf6 49. Lf5 en na Lf7 (om Kg5 te voorkomen) 50. Ld7 zou de zwakke c-pion uiteindelijk vallen. Noodzakelijk was 47. .. Kf6 48. hxg5 Kxg5 49. Le6 Lg6! 50. Ld7 Le4+ 51. Kf2 h4! En hiermee zou wit wel de zwakke c-pion winnen maar zou er te weinig materiaal overblijven om te kunnen winnen. 48. gxh4 Kd6 49. Kf4 c5 50. dxc5+ Kxc5 51. Ke5! De koning afsnijden en d5 onder druk gaan zetten was de enige manier naar winst. 51. .. La4 52. Le6 Lb3 53. Lf7 (53. e4 was verleidelijk maar riskant vanwege de verkeerde kleur promotieveld. De computeranalyse gaf echter aan dat het alsnog winnend is door de zwarte koning af te snijden. 53. .. Lc4 54. Lxh5 Ld3 55. Lf7 Le4 56. h5 en zwart gaf op.

Marcel Tillemans zat op het zevende bord achter de zwarte stukken tegen Cenk Ergen. Er kwam een London op het bord en Marcel kreeg een mooie vrijpion op d3. Toen hij deze onbedoeld weggaf kostte dat helaas de partij.

Last but zeker not least speelde Leo de Jager op bord acht met wit tegen Bart Germeys. Leo vertelde: Mijn tegenstander verdedigde zich lange tijd stug en creatief, maar na het natuurlijke 24. .. Tc8 kreeg ik toch een kans. Het kost wat, maar dan heb je zoals bekend ook wat. Met 25. b5 fxe4 26. Dxe4 Lxb5 begon ik goed, maar slaagde er dan niet in om het winnende 27. Ph4 te vinden en speelde in plaats daarvan 27. Dxg6 waarna het dan ineens weer gelijk bleek te staan, al hadden wij dat geen van tweeën door.

Een tijdje later stond het zo. We hadden deze stelling nu twee keer op het bord gehad en als ik weer terug zou gaan naar de onderste rij dan was het ook feitelijk remise. Volgens de machine is de waardering hier sowieso 0,0 exact. Maar als je dan bedenkt dat zwart twee pionnen voor staat kun je wel nagaan dat er best nog wel wat spel in zit. Met nog zeven minuten op de klok deed ik nog een snel rondje langs de borden en kwam tot de conclusie dat mijn halfje in de hand niet echt zou opschieten voor het team. En als je dan ook nog bedenkt dat de teamleider vooraf heel expliciet en streng meedeelde dat alles aan de eerste drie borden meegenomen was, maar dat de rest moet winnen…

Dan maar op zoek naar het punt in de lucht en ik ging verder met 37. Kh3 (met als pointe 37. .. De6+ 38. Pf5+ en wint) en wonder boven wonder kreeg mijn paard zwart zo verward dat hij een paar zetten later in nog steeds ‘gelijke’ stand een heel duur vorkje overzag en ik de zwarte dame van het bord kon plukken.

Voldoende tijd om ons even te herpakken en ons klaar te maken voor de wedstrijd tegen Krimpen aan den IJssel 1 die op 13 februari op het programma staat. Dank aan mijn teamgenoten voor de bijdragen, en vanaf hier alvast fijne feestdagen en een mooi nieuwjaar gewenst!

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand van het eerste team in de Hoofdklasse van de RSB-competitie.

Martin Rensen