Jeugdschaak in optima forma
Wie in Rotterdam en wijde omgeving iets wil betekenen of denkt te betekenen, adopteert de naam Erasmus. Deze 15-eeuwse homo universalis laat nog steeds zijn sporen na in de hedendaagse maatschappij.
Wat te denken van de universiteit en de daartoe behorende in hoog aanzien staande medische faculteit. Rotterdam bouwt een iconische brug en noemt hem de Erasmusbrug. Ook naar Erasmus genoemd is een roemrucht gymnasium. Het Erasmiaans gymnasium behoort tot de oudste scholen van Nederland, gesticht in 1328!
Logisch dat de naam Erasmus werd verkozen toen onze fusievereniging werd opgericht.
Het huidige Erasmiaans gymnasium ligt tegenover het Erasmus Medisch Centrum. Op zaterdag 25 maart was dit gymnasium plaats van handeling van de grootste scholierenschaakwedstrijd die ik ooit bezocht.
De wedstrijd werd georganiseerd door de Rotterdamse Schaakbond (RSB) in het kader van het 150-jarig bestaan, ook al zo’n mijlpaal, van de Koninklijke Nederlandse Schaakbond. Er namen 350 scholieren deel van de lagere scholen. Terecht aangekondigd als megaschaakevenement.
De deelnemende kinderen waren verdeeld over drie grote zalen. Vele ouders en bekenden waren aanwezig en het was een drukte van jewelste.
De jongste kinderen speelden zonder klok. De anderen kregen 15 minuten per speler per partij zonder increment. Ik was aanwezig toen de ronde om 2 uur begon. Maar toen ik 10 minuten later bij de jongste kinderen ging kijken, was het gros van de partijen al afgelopen.
Ook bij de wat oudere jeugd werd het beschikbare half uur maar door een enkeling gebruikt. Een opmerkelijk voorval vond plaats bij een partij tussen twee meisjes, die na 25 minuten nog aan de gang was. Na een wederzijds foutenfestival had het ene meisje een loper en een paar pionnen over en ging met de loper heen en weer schuiven. Medeorganisator en wedstrijdleider Ruud Neumeijer vroeg aan het meisje of ze wist hoe je mat moest zetten. Na het ontkennende antwoord stelde hij voor de punten te delen. Beide meisjes beschouwden dit als een verlossend voorstel en gingen verheugd verder. Op naar de volgende ronde.
Ook kijk ik altijd rond of er jeugd mee doet die bij onze vereniging schaakt of heeft geschaakt. Dit keer deed één van onze meest enthousiaste spelers mee: Tobias. Zijn zus deed ook mee en hun vader was toeschouwer. Zij vertegenwoordigden de Eduard van Beinumschool. De school veroverde een eervolle vermelding in de eindstand. Ook Tobias ontkwam, ondanks mijn welgemeende adviezen, niet aan het euvel van te snel zetten. Toch bereikte hij een mooie eindscore.
Als je zo’n evenement bezoekt, raak je toch meer en meer overtuigd dat het schaakspel toekomst moet hebben. Sommige andere pessimistische berichten ten spijt.
Zie ook het verslag met uitslagen en foto’s op de website van de RSB.
Wim Posthumus
