Hij was niet groot van gestalte, het zal de oorsprong van zijn achternaam geweest zijn. Maar zelden ben ik iemand tegen gekomen die zo groot, dapper en monter omging met de fysieke tegenslagen die hem ten deel vielen.
Hij heeft gevochten als een leeuw om maar niet afscheid te hoeven nemen van het leven, net zoals hij op het schaakbord alles deed om maar niet mat gezet te worden. Een vechtjas pur sang.
We kenden elkaar nog niet zo lang. Nadat ik over hem geschreven had, werd ik opgenomen in zijn mailings. Het heeft me geleerd hoe je om kunt gaan met het onvermijdelijke einde. Ik prijs me gelukkig dat hij mijn levenspad gekruist heeft en ik weet wel zeker dat dat voor velen van mijn clubgenoten geldt.
Pim schreef goed en met humor. Ook in zijn laatste mail waarin hij zijn vertrek uit het Rijk der levenden aankondigde. Het lijkt me gepast Pim tot slot nog een keer aan het woord te laten waarbij hij ons schakers een paar waardevolle suggesties geeft: Mijn schaakboeken (10) door Pim Kleinjan.
Rust in vrede Pim. En ik wens zijn Carla heel veel sterkte toe.
Wim Westerveld
