Bibberen…
Zaterdag 16 december. De reis ging voor de derde maal dit seizoen naar het Zeelandse. Dit maal naar Goes om het aldaar tegen het eerste team van Goes op te nemen. Eric Hoogenes en Leo Verhoeven waren verhinderd, maar Henk van der Velde en Paul Wilhelm konden voor hen invallen.
Voor de ratingfetisjisten onder u 😉 Op papier zou het qua rating allemaal moeten lukken, maar in de praktijk werd het serieus bibberen voor het eerste team…
Dat bibberen was overigens niet in de laatste plaats, omdat wij de wedstrijd speelden in een verlaten schoolgebouw. We kregen vooraf netjes het advies door de teamcaptain van de tegenstanders om iets warms aan te trekken. En dat was nodig ook, uw verslaggever had twee (!) truien aan maar echt behaaglijk werd het geen moment. Maar ach, dat bibberen vanwege de kou was nog niets vergeleken met het bibberen vanwege de stellingen op de borden.
We zaten ergens in het tweede uur en toen zag ik op het bord van Wim Westerveld (met zwart op bord 2) al een witte koning op het midden van het bord staan. De eerste 15 zetten werden door Wim in no-time uitgevoerd en dat gaf op zich wel vertrouwen. Het bleek allemaal theorie te zijn, maar helaas niet de beste theorie. En als je dan ook nog tegen een FM zit die precies die stelling ’s ochtends nog eens uitgebreid bestudeerd had. Tja, dat was net een brug te ver voor Wim (of zeggen ze in Zeeland tunnel?).
Het volgende resultaat kwam pas tot stand in het vierde uur. Kopman Gert Timmerman bereikte aan bord 1 met wit eigenlijk weinig tegen zijn tegenstander; sterker nog er kwam een toreneindspel op het bord met een pion minder voor Gert. Zijn tegenstander maakte echter een grote fout waardoor hij zijn toren moest geven om de promotie van een pion te voorkomen. En zo stond het ietwat gelukkig weer 1-1.
Goes kwam niet lang daarna weer op voorsprong. Olivier Vrolijk (bord 4, zwart) had een lastige stelling waarin zijn loper op c7 stond ingegraven achter zijn eigen pionnen. Zijn sterke tegenstander speelde het erg sterk en toen Olivier twee pionnen kwijt was moest hij de handdoek in de ring gooien. 2-1 voor Goes.
Niet lang daarna trok Henk van der Velde (bord 5, met wit) de stand weer gelijk. Prachtig om te zien hoe Henk het speelde; dan lijkt schaken zo simpel, maar vrij vertaald naar die andere Nederlandse filosoof, simpel schaken is heel moeilijk. Henk speelde heel consequent in een D+2T+P middenspel op een zwakke achtergebleven pion op c6. Die bleek niet te verdedigen en na winst van twee pionnen gaf zijn tegenstander het op. En zo stond het weer 2-2.
Een blik op de borden gaf niet heel erg veel hoop. Onze witborden stonden er goed voor en onze zwartborden juist niet. Een 4-4 uitslag begon wel heel erg logisch te lijken.
Zelf speelde ik (Frank van Zutphen) aan bord 3 met wit. Ik won in het middenspel een pionnetje waardoor zwart tijdelijk echter wel initiatief kreeg. Mijn paarden op e1 en e2 leken op het eerste gezicht heel gek te staan, maar die zorgden er wel voor dat ik alle dreigingen netjes kon pareren, terwijl ik ondertussen wat pionnen kon opsnoepen en wat stukken kon ruilen. Toen alle lichte stukken waren afgeruild konden mijn torens en dame de zwarte stelling binnenkomen en was mat niet meer te vermijden. En zo stonden we met 3-2 voor!
Martin Rensen (bord 7 met wit) speelde ook een goede partij. Hij won met goed spel over de c-lijn twee pionnetjes en maakte dat in een D+T eindspel en later een dame-eindspel heel netjes af. En zo stond er 4-2 op de borden.
Paul Wilhelm (bord 8, zwart) en Marvin Dekker (bord 6, zwart) waren op dat moment beiden nog aan het spelen. Paul vroeg aan mij de tussenstand en toen ik aangaf dat hij zijn stelling remise moest houden keek hij me aan met zo’n typisch Paul-gezicht van ‘Ben je helemaal gek geworden, heb je mijn stelling wel gezien?’ En inderdaad, Paul stond twee pionnen achter in een eindspel met twee lopers tegen een paard met een loper. Pfff, dat zou nog een hele klus gaan worden… Op een goed moment kon Paul één loper tegen het paard afruilen en kon Paul de extra pionnen op a5, b4 en c5 in bedwang houden met een pion op a6 en een koning op c6. Zijn tegenstander speelde inmiddels op het increment en wat hij ook probeerde Paul bleef heel goed de juiste verdediging vinden. Nadat beiden nog een loper en pion hadden besloot wit zijn pogingen maar te staken en bood remise aan. En daarmee werd Paul – heel knap !! – matchwinnaar met het beslissende halfje. 4½-2½ voor Erasmus!
Marvin Dekker was als laatste nog bezig. Hij had een partij gespeeld die boven mijn pet ging. Hij ging vol voor de aanval en stak daar verschillende pionnen in. Toen zijn aanval tot staan was gebracht resulteerde een lastig eindspel met dus drie pionnen minder. Marvin had in beider tijdnood nog wel een venijnig (dame)schijnoffer waardoor hij een stuk kon winnen, maar kon promotie van één van de pionnen toch niet voorkomen.
Alles bij elkaar dus een ietwat gelukkige 4½-3½ overwinning voor het eerste. Met 8 matchpunten uit 5 wedstrijden staat ons eerste op een prachtige derde plek in deze sterke poule. Het eten en drankje na de wedstrijd lieten we ons goed smaken!
Op de website van Goes is ook een mooi en uitgebreid verslag verschenen ‘Geen witte kerst en ook geen witte zaterdag’. Of kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 3F van de KNSB-competitie.
Frank van Zutphen
