Erasmus 3 dreunend kopje onder
Om er überhaupt al te komen vergt creativiteit en volharding. Ik doel op het onlangs in gebruik genomen onderkomen van RSR Ivoren Toren, waar ik nimmer tevoren was. Ons lukte dat pas nadat we twee eerdere reisplannen ter ziele hadden gedragen. De derde poging bleek succes op te leveren.
Per metro sjeesden Karel de Neef en ik naar station Beurs om vervolgens over Coolsingel, Hofplein en een stukje Schieweg te lopen. Alik Tchavelachvili zou met lijn 4 een poging wagen. Emil Verhoef kwam met zijn voormalige dienstauto: zijn fiets. Gerrit Boer uit Zuid ook met de fiets en Hans Brobbel kwam ook met het OV. Parkeren in de Banierstraat is gekkenwerk: te onzeker, te duur en slecht voor de natuur. Hoe Bram de Knegt kwam weet ik nog niet. Bram kwam, was en remiseerde.
De Banierstraat lag er stil en donker bij. Karel wist als altijd vlekkeloos de weg. Al gauw tekende zich een stevig pand ter rechterzijde af, waar ik achter verlichte ramen meende lieden met schaakborden te zien sjouwen. Voor de ingang baanden we ons eerst een weg tussen ik weet niet hoeveel fietsen en werden allervriendelijkst verwelkomd door een stuk of acht in feeststemming verkerende boa’s en dienders. Nee, een legitimatiebewijs hoefden wij niet te tonen. Op afstand zijn schakers van andere schepsels eenvoudig te herkennen. Van andere feestgangers werd een legitimatiebewijs verlangd. Een drukte van jewelste. Dat beloofde wat. Nou, zeg maar gerust WAT.
De godganselijke avond dreunden zware beatritmes dwars door onze ingewanden. Dat kán toch niet, zei ik. Het kón. Nooit meegemaakt in al die 68 schaakjaren. Talloze schoolfeesten wist ik ooit met behulp van oordoppen te overleven. Maar dit sloeg werkelijk alles. Die arme RSR Ivoren Toren schakers ervoeren dit ondraaglijke gestamp even ongemakkelijk als hun gasten. Ik deed mijn zetten, zichtbaar meedeinend op alles overheersende ritmes.
Even voor de aftrap scharrelde ik mijn team bijeen voor een groepsfoto, in de hoop de teamgeest aan te wakkeren. Dat bleek aanvankelijk niet al te succesvol, een kleine nederlaag leek zich op de borden af te tekenen. Maar later, zo rond de klok van tien keerden onze kansen. “Als het meezit kunnen Hans en Bram winnen”, fluisterde ik hoopvol. Hans mocht geen remise pakken: “Nee, jij gaat winnen, Hans!” En Hans streed.
Er waren op dat moment slechts wat remises gescoord, op Emil na dan. Die had al vroeg tegen Arend Bongers in het stof gebeten. Cor van As had naar eigen zeggen weer zijn dag niet en verloor hoofdschuddend. Alik stond heel benauwd tot erger maar kon het nog net keepen. Gerrit werd de ster van de avond en zette zijn stellingsvoordeel keurig om in een gunstig toreneindspel met een boer meer. Na torenruil was het pionneneindspel gewonnen. Knap gespeeld, heer Boer.
Ik kwam met wit aan bord 1 niet echt in een winststemming terecht, miste een kans, ruilde dames en accepteerde het remisevoorstel van Ayala. Ook Karel scoorde een degelijk halfje. Zijn repertoire is oersterk, waar witte stukken hun tanden op stukbijten. Met winst voor Bram en Hans en remise voor Alik zat een gelijkspel er zomaar in.
En toen liep het toch weer anders. Bram aan bord 5 zette een prima actie niet door, miste pionwinst en moest genoegen nemen met remise. Hans aan bord 3 stond optisch gewonnen in een toreneindspel. Hans is zeer bedreven in dat belangrijkste onderdeel der eindspelen. Zijn opponent bood remise aan. De teamleider sommeerde onze vierdebordspeler door te vechten naar winst. Maar óf het ook gewonnen was zal ik aan Pietrow vragen. Remise.
Dus moest Alik in mindere stand als laatste nog zien te winnen. En toen dat wonder boven wonder door na een uitstekende counter nog onverwachts kon lukken zette Alik zijn toren na pionwinst niet op a2 om ook de f-pion op te halen. Jammer, Alik. Met twee minuten op de klok hebben de toeschouwers makkelijk praten. Maar ik had het je zo gegund.
En zo staan we als team nog steeds met lege handen. De punten gaan komen, maar eerst wacht ons ander vuurwerk! Maar ach, aan wat herrie zijn we nu wel gewend!
Gerrit was dus de enige die de winst wist te grijpen. Hij schreef: Een paar zaken uit mijn partij die karakteristiek waren. Op zet 21 een (schijn?) offer van mijn loper op pion h6, dat niet aangenomen werd. Een pion meer, die uiteindelijk de winst zou veroorzaken. Er zaten risico’s aan die ik gewoontegetrouw niet allemaal doorrekende. Daarna werden alle stukken afgeruild, waarna ik met mijn koning naar de damevleugel toog om daar pionnen te snoepen. Zijn koning bleef noodgedwongen iets langer op de koningsvleugel om daar mijn ene pion meer te lijf te gaan. Hij wachtte toen niet meer af hoe zijn pionnen op de damevleugel zouden sneuvelen en gaf op de 47ste zet op.
Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 2B van de RSB-competitie. Of lees hier het verslag ‘RSR 2 krijgt de volle buit’ op de website van RSR Ivoren Toren.
Jaap van Meerkerk
