Zevenklapper voor derde team!
In tegenstelling tot ons eerste team dat in Goes – in termen van temperatuur – een figuurlijk kille ontvangst ten dele viel in een verlaten sfeerloos schoolgebouw, konden wij tezamen met ons tweede team rustig en warmpjes de mouwen opstropen in het prachtige clubgebouw van de SV Sliedrecht, dat inclusief feeërieke kerstboom en overige versieringen een warm welkom symboliseerde.
De kerstgedachte werd voor mij persoonlijk nog intenser door een enthousiaste ontvangst van de ons aller bekende Johan van de Griend en last but not least oud-collega en oud-voorzitter van Sliedrecht Wout Boer, die ik in de vorige eeuw voor het laatst had gesproken. En dat alles dus in een gezellige ruimte, inclusief professionele bar waar maar liefst een 30-tal originele Belgische bieren te verkrijgen waren.
Het werd een voorproefje voor onze missie naar Gent volgend jaar, en … een eclatante zege! Onze frontman Ruurd Ouwehand mocht het met wit opnemen tegen Maarten Hartkoren, de man in vorm van Sliedrecht. Met niet te stuiten en opstormende g- en h-pionnen ontketende Ruurd een sterke koningsaanval die hem een open h-lijn opleverde. Via deze frontale wig in de zwarte stelling werden alle zware stukken in stelling gebracht en kon Ruurd met een ‘petite combinaison’ inclusief dameoffer zijn tegenstander mat zetten.
Kort daarna volgde Kes Kromhout met het tweede winstpunt dat we konden incasseren. Kes had met zijn dynamische stijl zoals voor hem gebruikelijk direct voor de aanval gekozen. Als dit met al dan niet gewaagde offers gepaard mag gaan is hij in zijn element. Zijn geïmponeerde tegenstrever kon de weelde van dubieus materieelwinst niet dragen en werd vakkundig met een mooie combinatie naar de bar verwezen.
Vervolgens wist, tot groot genoegen van iedereen van onze Erasmus-familie, invaller Unger Beerends een prachtig punt toe te voegen aan de score. Een droomdebuut waar iedereen van smulde. Unger incasseerde de complimenten met een bescheiden glimlach.
Hans Brobbel speelde volgens hem één van zijn beste partijen van dit jaar. Zijn tegenstander verschool zich op zijn bord-helft achter een uiterst passieve variant van de Pirc. Hans kwam geleidelijk aan steeds meer in het voordeel en zat zienderogen te genieten achter zijn stelling. Het werd vervolgens in het middenspel knap ingewikkeld en een slagveld waar hij eerst een kwaliteit en daarna een stuk offerde. Toen de rook opgetrokken was stond hij gewonnen en speelde Hans het zorgvuldig uit. In de analyse achteraf leek het erop dat de gevolgde tactiek redelijk klopte.
De tegenstander van Jan Hoek van Dijke stond al vrij snel onder grote druk door de twee robuuste witte torens van Jan op de g- en h-lijn, die majestueus en triomfantelijk uitkeken op een kort gerokeerde koning met een beschadigde pionnenstructuur. Bovendien had zwart twee stukken staan vóór zijn d- en e-pion, dus feitelijk stond hij volkomen klem. Op enig moment offerde Jan een kwaliteit in de overtuiging dat hij voldoende materiaal beschikbaar had voor een mataanval. Echter, zijn aanval sloeg net niet door. Jan’s stelling gaf echter nog voldoende mogelijkheden om matdreigingen in te weven, hetgeen voor zijn tegenstander reden was, mede door onze inmiddels 5-0 voorsprong, remise aan te bieden, dat Jan – achteraf morrend – accepteerde. Jan gaf later aan dat hij er gezien het verloop van de partij toch niet echt tevreden over was en dat zijn remise toch wel een beetje als verlies aanvoelde., mede doordat later bleek dat zijn tegenspeler 400 ratingpunten minder had.
Hans van Calmthout werd met zwart aan bord 4 geconfronteerd met een voor hem onbekend gambiet van de hand van zijn tegenstander Joost Stoker, de man met de hoogste rating van Sliedrecht 4. Hans moest het vanaf zet 3 zelf verzinnen en stond na zet 7 al op 34 minuten. Na een tiental zetten had wit een duidelijke plus, was dominant over de e-lijn en had wit hem een gat op e6 en een opgesloten donkere loper bezorgd. Gelukkig was Joost zo vriendelijk om zwarts zwakke loper te ruilen, maar plezant was zwarts stelling geenszins.
Na wits 15e zet b4, stond de diagramstelling hierna op het bord. Wit dreigde met Te1-e6 of Pg5-e6, geen pretje voor de zwartspeler. Ik probeerde uit alle macht 15. .. c5 werkend te krijgen maar ’t lukte me niet. 15. .. c5 16. dxc6 e.p. bxc6 en na 17. Dc4+ zou stukwinst volgen. Ook na 15. .. c5 16. dxc6 Dxc6 17. b5 zou stukwinst volgen.
Zwart koos uiteindelijk voor 15. .. Tae8 waarna volgde 16. Pg5 Txe1 17. Txe1 Tfe8 18. Te2? Txe2 en het ergste leed was geleden. Maar inmiddels had zwart wel al 89 minuten verbruikt. Dankzij de 30 seconden increment, kon zwart de resterende 22 zetten overleven, waarna een remiseaanbod geaccepteerd werd.
Inmiddels had de onbetwiste remise-koning van Erasmus zijn partij geruisloos naar winst afgewikkeld door in de laatste fase van het middenspel stukwinst te realiseren via een meedogenloze batterij van dame en twee torens.
De laatste der Mohikanen, niet in het minst in de persoon van Ruud Neumeijer, kon in een gecompliceerde stelling waarin zijn antagonist teveel risico nam, uiteindelijk naar een gewonnen eindspel afwikkelen. Zo werd het een ongekende 7-1 overwinning, waardoor promotie aan de horizon gloort.
Lees hier het verslag ‘De dag waarop de geschiedenis zich herhaalde’ op de website van SV Sliedrecht. Of kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 6H van de KNSB-competitie.
Karel de Neef
