Goede overwinning eerste team
Zaterdag 23 maart ging de reis van ons eerste team naar Roosendaal voor ronde 8 van de KNSB-competitie tegen het eerste team van De Pion. Wim Westerveld gaf een prachtige impressie van de middag!
In de Schaakpod, echt een geweldige podcast met onder andere Tex de Wit, hoorde ik dat op een KNSB competitiedag ruim 3200 schakers op pad en in de weer zijn voor hun club. Ik was daar gisteren één van. Roosendaal was de bestemming.
Ik was daar nooit eerder geweest en toen we in de Tesla van onze voorzitter het stadje naderden werd me meteen duidelijk waarom ik daar niet eerder was. We passeerden een enorm bedrijventerrein met foeilelijke en enorme logistieke dozen voordat we het weinig aantrekkelijke stadje bereikten. Roosendaal heeft niet voor niets de bijnaam Dozendaal.
De ontvangst in het zalencentrum waar we die middag zouden spelen was niettemin meer dan gastvrij, helemaal in tegenspraak met de lelijkheid van de omgeving die niet veel goeds leek te voorspellen.
We wonnen en daarmee waren we een ronde voor het eind veilig voor het degradatiespook dat dit seizoen wel erg dreigend is. Van de tien teams degraderen er minimaal drie, maar het kunnen er ook vier zijn. Na afloop zei hun teamleider dat we volledig verdiend hadden gewonnen. Dat hoor je toch zelden. Erg aardige mensen.
Ik werd ook nog aangesproken op mijn stukjes die door de clubleden met erg veel plezier werden gelezen. Dat doet een mens goed en ook de Italiaan na afloop, La Bella Italia met een uitstekende kok, deed er alles aan om een fijne indruk van het stadje en haar inwoners achter te laten. Je hoeft niet moeders mooiste te zijn om innerlijk mooi te zijn. En misschien is het wel zo dat uiterlijke schoonheid tot arrogantie leidt en vriendelijkheid in de weg staat.
Enfin, zelf heb ik een persoonlijk record gevestigd. Volgens de computer had ik op een gegeven moment +7! En toch wist ik het te verprutsen in de tijdnood van mijn tegenstander, terwijl ik nog zeeën van tijd had. Remise.
Ten tweede male een bewijs dat schoonheid en rijkdom niet (altijd) het beste in de mens naar boven brengt. Het was een leerzame zaterdagmiddag. Tot zover Wim!
En hoe het de rest verging? Zelf kon ik (Frank van Zutphen) aan bord 6 met zwart het eerste punt binnenhalen. Ik kon mijn tegenstanders steeds met wat kleine probleempjes opzadelen, wat hem zeeën van tijd kostte. Een dameuitval naar g4 was het begin van een koningsaanval en de probleempjes werden problemen. In diepe tijdnood overzag mijn tegenstander dat ik een stuk kon winnen en was na drie uur spelen het eerste punt binnen. Overigens was het ondanks de korte partij, wel een buitengewoon boeiende partij, want ik denk dat we nog ruim een uur hebben zitten analyseren achteraf.
En dan zal je zien, tijdens mijn afwezigheid vielen de punten als rijpe appelen. Leo Verhoeven (zwart, bord 8) kwam een minuut of 10 later de speelzaal uitlopen. Hij kwam erg gedrukt uit de opening en al snel was het geen houden meer aan. En zo stond het snel weer gelijk.
Wellicht weer een kwartiertje later (het kan ook meer zijn geweest, ik zat rustig onder het genot van een biertje te analyseren). Een ietwat opgeluchte Olivier Vrolijk. Hij was niet al te best uit de opening gekomen (stond heel erg gedrukt) en probeerde spel te krijgen op de koningsvleugel. Op een goed moment pakte de tegenstander van Oliver een stuk terug met een dame en dat zorgde meteen voor verlies van een stuk. 2-1 voor Erasmus. Rond dat moment eindigde ook de partij van Wim Westerveld in remise: 2½-1½ voor Erasmus.
Eric Hoogenes (bord 5) vergrootte onze voorsprong. In het middenspel vergiste zijn tegenstander zich in een gelijke stelling door een loper op e6 met de dame terug te slaan in plaats van met de toren. Dat kostte direct een stuk waardoor een verloren stelling resulteerde. En zo stonden we met 3½-1½ voor.
Onze kopman Gert Timmerman (bord 1) speelde een prachtige partij, al zijn stukken stonden op de goede plek en met een krachtige – niet voor de hand liggende – opstoot van de pionnen speelde hij de stelling van zijn tegenstander kapot. Dit leverde Gert een kwaliteit op al kreeg zijn tegenstander daar wel wat extra pionnen voor. Materieel gezien leek het allemaal nog wel gelijk, maar met prachtige zetten maakte Gert het snel uit. 4½-1½ voor Erasmus en daarmee waren de matchpunten binnen!
Man-in-vorm Pieter Sturm (bord 7) speelde ook een hele sterke partij. Zijn sterke lopers domineerden de paarden in de zwarte stelling. En ook hij won overtuigend.
Henk van der Velde (bord 2) nam het op tegen de sterkste speler bij de tegenstanders. In een gelijkwaardige stelling rokeerde hij lang, waardoor zijn tegenstander een pion kon winnen met een overweldigende stelling. Henk probeerde het nog lang, maar dat mocht niet baten.
En zo stond er een 5½-2½ overwinning voor Erasmus op het scorebord, waarmee het eerste team een ronde voor het einde zeker is van lijfsbehoud in de sterke klasse 3F waar drie of misschien zelf wel vier teams kunnen gaan degraderen. Met nog een wedstrijd te gaan staat het eerste nu op een prachtige vierde plek.
Zo rond een uur of vier waren alle partijen al klaar en hebben we daar nog lekker zitten analyseren voordat wij ons richting La Bella Italia begaven voor een goede Italiaanse hap!
In de laatste ronde spelen we nog tegen het eerste van RSR Ivoren Toren, die een ronde voor het einde al kampioen is geworden. Heel knap van onze schaakburen en felicitaties voor hen!
De Pion heeft aan het begin van de middag verschillende foto’s gemaakt, kijk hier voor het fotoalbum van De Pion 1 en Erasmus 1. Of kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 3F van de KNSB-competitie.
Frank van Zutphen
