Een krachtige zege op Onésimus V1!
Op de nobele donderdag van 4 april, stonden de strijders van Erasmus klaar om het eerste viertal van Onésimus te trotseren. Dit keer viel mij, Jeroen Landsheer, de eer te beurt om mijn moed te tonen in het heetst van de strijd, en ik nam tevens de taak op me om het verslag te schrijven.
Met een blik op de ranglijst zag ik dat ons dappere team nog altijd ongekneusd was! Moge mijn invalbeurt een waardevolle bijdrage zijn aan onze roemrijke queeste.
Verhalen van mijn strijd op bord 2 tegen de gevreesde Murdoch Mac Lean, eens de glorie van Erasmus’ schaakdomein, zijn het waard te worden verteld! Mijn opening was solide, en ik begon met verve een aanval op zijn majesteit de koning. Een veelbelovende aanval, zo leek het, maar door een pion te offeren, kwam Murdoch terug in het spel. Na een reeks zetten belandden we in een eindspel, waarin ik met trots een pion meer had. Maar mijn zoektocht naar een tweede pion kostte me kostbare tijd, waardoor Murdoch zijn stukken kon mobiliseren, en een remisestelling was het gevolg. Niettemin bleef ik vastberaden spelen, mijn pionnen rukten op naar g5 en f5, en plotseling vond de witte koning zichzelf gevangen in een matnet op f3. Geluk, misschien, maar de triomf was de mijne!
Spoedig daarop volgde Anton van Berkel op bord 3 met een gelijkspel. De aanvang van het spel leek mij buitengewoon scherp, hoewel ik mij terughoudend voel om een definitief oordeel te vellen. Echter, nadat de dames van het strijdtoneel waren verdwenen, bleef een eindspel over met vier edele paarden. Een verstrengelde situatie, waarin gelijkspel mij een passend resultaat toescheen.
Daarna volgde een korte tijd van spanning voor de laatste twee uitslagen. Martin Rensen, aan bord 1, stond triomfantelijk met al zijn stukken gericht op de vijandelijke koning. De afloop leek nabij.
Aan bord 4 bevond Jan Hoek van Dijke zich in een benarde situatie, met een achterstand van maar liefst vier (of 5?) pionnen in een eindspel met dame en toren, en bovendien krap in tijd. Na zijn zet Db6, verloor zijn tegenstander even de waakzaamheid en plotseling verscheen daar Df2+ met het eeuwige schaak!
Martin voltrok de genadeslag met een schitterend schijnoffer, waarna zijn tegenstander zich gewonnen gaf aan de ontembare kracht van zijn strijd.
In het geheel beschouwd, een glorieuze triomf van 3-1 voor het dappere viertal van Erasmus. Ik wens hen nog vele zeges toe in de veldslagen die komen gaan!
Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in de divisie 1B van de RSB-viertallencompetitie.
Jeroen Landsheer
