Waarom-vragen, het Paard van Ree en drie oude vrienden

Uw voorzitter was de eerste weken van september heerlijk aan het genieten van alle geneugten die het Italiaanse leven te bieden heeft. Tijdens mijn vakantie kijk ik ook altijd of er nog wat te schaken is in de steden waar ik dan verblijf. Ook om een beetje te inventariseren of dit wellicht een leuke club is voor het volgende schaakweekend met Erasmus 😉

Uit betrouwbare bron heb ik overigens vernomen dat de feestcommissie al weer druk bezig is met het vinden van een mooie nieuwe locatie waar wij volgend voorjaar naar toe kunnen voor een schaakmatch tussen beide steden! Binnenkort meer…

En dan zal de lezer misschien denken: “Nou, nou, nou, wat een bevlogenheid dat onze voorzitter zich zelfs tijdens zijn vakantie inzet voor onze vereniging. Misschien dat we volgend jaar dan een extra kostenpost moeten opnemen op onze begroting ter bekostiging van de vakantie – uh verkenningen – van onze voorzitter.” 😉  Nee hoor, dat is niet nodig. Sterker nog – TIP VAN DE WEEK! – door alle hotels te boeken via SponsorKliks (Expedia) heeft deze trip ook nog wat extra gratis geld opgeleverd voor onze clubkas!

Hoe dat werkt? Webwinkels betalen een commissie voor elke bestelling van een klant die via SponsorKliks komt. 75% van deze commissie stort SponsorKliks op de bankrekening van SV Erasmus. Of je nu rechtstreeks naar bijvoorbeeld Expedia gaat of je gaat via SponsorKliks.com naar de site van Expedia, je betaalt hetzelfde. Alleen in het laatste geval keert Expedia ons een commissie uit en profiteert SV Erasmus hier direct van! Daar wordt onze penningmeester dan ook weer blij van!

KNSB-erespeld voor Ruurd Ouwehand

Speaking of that… Hij was al een tijdje geleden aangevraagd en ook al een tijdje geleden overhandigd (tijdens de ALV). Maar toen werd Ruurd Ouwehand door ondergetekende in het zonnetje gezet om hem een erespeld van de KNSB te overhandigen! Felicitaties voor Ruurd!

Wie minstens vijftig jaar of langer KNSB-lid is, komt in aanmerking voor zo’n erespeld. Kom jij ook in aanmerking (of weet je dat van iemand anders) en wil je ook graag zo’n erespeld ontvangen, mail dan naar Leo Verhoeven (secretaris@sv-erasmus.nl). Dan kunnen we voor jou ook een erespeld aanvragen!

Waarom-vragen, tussen hoop en vrees

Jaap mailde een fraaie beschouwing! Om twee redenen zijn ze sowieso verdacht. Meestal is de waarom-vraag een verwijt, en wordt helemaal niet om informatie gevraagd. Neem nou: Waarom belde je me niet? Met als onderliggende boodschap: je had moeten bellen. Ook: Waarom bel je, klinkt al verdacht en eerder verwijtend. Je schiet al gauw in de verdediging (nou rustig maar, ik wilde je alleen maar wat vragen, meer niet) in plaats van dat je de gewenste informatie geeft (ik wilde je iets vragen).

Stel je de volgende situatie eens voor: Je bent net klaar met je partij, opgelucht, laat je een gevoel van tevredenheid en berusting beurtelings de overhand krijgen over de uitslag. Plotseling een stem van ergens schuin boven je schouder. Een best wel welluidende stem: Waarom speelde je niet…? Een verwijt? (vrees) of wordt om informatie gevraagd (hoop)? En nu wordt het leuk. Hoe reageren de betrokken schakers? Of, indien er één persoon wordt aangesproken, wat meestal het geval is, hoe reageert hij? Razendsnel probeer je bewust of onbewust de notie van die vraag te peilen. Wil de spreker weten of je een bepaalde zet ook gezien hebt en is hij benieuwd waarom die zet afwees? (hoop) Kan allemaal natuurlijk, maar meestal moeten we vrezen: hij vindt je een prutser.

Die conclusie hebben we binnen een seconde getrokken, dat zit nu eenmaal in onze genen. We hebben ons van nature tegen alle soorten van bedreiging leren wapenen. Anders waren we als menselijke soort kansloos geweest. Dus wees alert als na afloop een toeschouwer vraagt: Waarom speelde je niet…? Ga je dan lekker analyseren, schiet je in de verdediging of, nog leuker, sla je op de vlucht?

Verrassingen derde ronde

In ronde 3 stonden er in totaal 22 partijen op het programma en daarnaast speelde het tweede team thuis tegen het eerste van WSV InterNos (4-4 gelijkspel). Tot en met begin april (als het Watertorentoernooi weer begint) spelen de RSB-teams van Erasmus hun thuiswedstrijden dit jaar weer op de maandagavond.

Een blik op de uitslagen in ronde drie liet weer verschillende verrassingen zien! Zo was Wim Posthumus (1897) te sterk voor vice-clubkampioen Jesus Canedo (1964) en won Jonas Verdonschot (1717) van de op papier sterkere Dick Straathof (1876). Ook Waldemar Kowalski (1400) won met zwart van Ronald Pelsmaeker (1591).

Ook opmerkelijk waren de remise van jeugdspeler Daan Manni (1655) tegen Jan de Korte (1857) en de remise van Lucian Mihailescu (1761) tegen Peter Torczynski (1940).

Inzendingen van de spelers

Met deze week inzendingen van Jaap van Meerkerk, Wim Posthumus en Guus Reisdorf.

Jaap van Meerkerk – Peter Aarnoudse

Jaap mailde: ‘Het Paard van Ree’. Ik plantte met tegenzin een paard op h1. Niemand minder dan Peter Aarnoudse dwong me die te spelen. Op zich knap natuurlijk. En gelukkig het paard, hoe ongelukkig geplaatst ook deed zijn werk. Maar enkele zetten later kon het beest geen zet meer spelen en was zijn taak slechts verdedigend. “Je had het Paard van Ree”, glimlachte Wim Westerveld. Die verloor zijn partij in Wijk aan Zee tegen grootmeester Westerinen, nadat hij zijn paard uit pure wanhoop op a1 had moeten zetten, ongetwijfeld met een diepe zucht, waarna Ree enkele zetten daarna opgaf. Het Paard van Ree zag daarmee het levenslicht.

Ik had er wel eens over gehoord, meer niet. Wim goochelde wat met zijn mobieltje en toverde het paard in de slotstand van genoemde partij. Thuis googelde ik naar dat Paard van Ree en in no time zat ik op de in 1986 opgerichte plaatselijke schaakvereniging! De oprichters waren niet al te overtuigd van hun geweldige schaakcapaciteiten en kozen bewust voor die ludieke naam, met de nodige zelfspot. Die ik overigens zeer waardeer. Zie Schaakgenootschap Het Paard van Ree bestaat 30 jaar.

Drie oude vrienden

Wim Posthumus blikte terug. Te laat realiseerde ik me dat het gisteren een wel heel bijzondere avond was. Wij drieën naast elkaar: Hans (van Calmthout), Wim (Westerveld) en ik. Oude vrienden sinds de jaren 60 van de vorige eeuw. Nu broederlijk naast elkaar voor de interne competitie van Erasmus. Terugdenkend aan onze ‘Sturm und Drang’ periode. Wij speelden vluggercompetities op zaterdag thuis met de oude Garde klokken, 16 ronden of 24 met als record 48 ronden! Peter Vorstermans, toenmalig jeugdkampioen van de RSB completeerde ons viertal. Later toen Wim Westerveld afhaakte, deed Coen Stehouwer mee. Dat alles is nu 55 jaar geleden.

Dan die ronde 3 van de interne. We zijn het nog niet verleerd. We wonnen alle drie. Wim na een fout van zijn jonge tegenstander, die hem pionwinst opleverde. Wim maakte het vakkundig af. Dan Hans tegen Karel de Neef. Vooraf dacht ik dat het wel weer remise zou worden. Hans ontketende echter in het middenspel een vernietigende koningsaanval. Zelf mocht ik winnen omdat ik mij de finesses van de opening, ook van 55 jaar geleden, beter herinnerde dan mijn tegenstander.

In die meer dan een halve eeuw onderging het schaakspel vele veranderingen. Het blijft wonderbaarlijk dat ons onuitputtelijke spel, ondanks die vele veranderingen, drie senioren nog steeds kan blijven boeien.

Guus Reisdorf – Niels van den Braber

Guus mailde: Drie keer is scheepsrecht! Mijn eerste overwinning bij de schaakclub. Na twee keer verliezen, was ik vastbesloten om deze keer te winnen. Niels, mijn tegenstander, vertelde me dat hij ook nieuw was bij de club. Dat gaf me meteen wat meer zelfvertrouwen. Spelen tegen iemand met tien jaar schaakervaring voelt toch anders, dus dit voelde als een eerlijkere strijd.

We gaven elkaar een hand en de partij begon. Al snel ontstond er een complexe situatie op het bord. Ik moest mezelf inhouden om niet te snel te gretig te spelen. In plaats daarvan probeerde ik rustig te blijven en me te focussen op het winnen. Niels speelde Lg7, 0-0 en Pf6, terwijl ik al vrij snel aasde op Lg5. Niet veel later begon Niels zijn tegenaanval en stroomden zijn pionnen binnen op de a- en b-lijn.

Op zet 15 kwam de eerste slag. Niels speelde b4, kort na mijn 0-0-0. Ik antwoordde met Pb1, waarna hij snel bxa3 speelde. Gelukkig kon ik terugslaan met Pxa3, wat me wat rust gaf; zijn aanval was voorlopig afgeslagen. Mijn focus verplaatste zich toen naar de rechterkant van het bord.

Daar had ik inmiddels een sterke pionnenstructuur opgebouwd op e4, f4 en g4. Alles stond klaar voor de aanval. Na f5, exf5 en gxf5 had ik het gevoel dat de partij mijn kant op ging. Hoewel er daarna nog wat heen en weer werd gespeeld – met achteraf gezien een paar gemiste kansen – viel uiteindelijk het doek voor Niels. Het voelde goed om mijn eerste overwinning binnen te halen.

Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in de voorronde van de interne competitie.

Frank van Zutphen