Lof der zotheid
Het beroemde boek van Desiderius Erasmus uit 1509. In het boek houdt de godin Zotheid een lofrede op zichzelf en prijst haar algemene weldaden. Dankzij haar worden de zotten vrolijk en gelukkig; de wijzen zijn somber en ongelukkig.
Afgelopen zaterdag leed het tweede team een 7-1 nederlaag. Ik kan me voorstellen dat de schakers van Messemaker hier vrolijk en gelukkig van werden en de schakers van Erasmus somber en ongelukkig. 😊
Erasmus werd geboren in Rotterdam, al trok de voorzitter van Messemaker dat in twijfel. Daar brengt een verloren schaakmatch echt geen verandering in, dat zou pas zotheid zijn.
Over de wedstrijden het volgende:
Arjen Zuurmond. Ik haalde de Grand Prix aanval maar weer eens uit de kast. De geplande koningsaanval bleef achterwege omdat zwart weigerde te rokeren. Zonder koning op g8 had een koningsaanval op de vleugel geen nut en moest ik een alternatief plan maken. Ik overwoog een paardoffer of f7, maar verwierp het idee. Ik kon geen goed plan vinden en verloor gewoon kansloos. De computer gaf achteraf aan dat ik dat paard wel had moeten offeren, dan had ik een gelijkwaardige stelling gekregen, maar zonder computer leek me dat dat veel te opportunistisch.
Leo Verhoeven. Ik speelde met zwart tegen Bernard Evengroen. Min of meer in evenwicht tot ongeveer de 25e zet. Toen werd het een tactisch gebeuren, waarbij ik een kans op voordeel miste. Wit stond daarna wezenlijk beter maar nog niet beslissend. Dat duurde echter niet lang; na een paar ongelukkige zetten stond zwart verloren. Geen houden aan, maar ik maakte het wel erg kort met mezelf. Al met al een aardige partij met enkele spannende fragmenten.
Wim Posthumus. Met wit belandde ik in een mij onbekende variant van de Franse Winawer. Mijn tegenstander was beter van de finesses van deze variant op de hoogte dan ik. Aanvankelijk leek ik aanvalskansen te hebben. Maar toen mijn tegenstander zijn ontwikkeling kon voltooien, had hij al het betere van het spel. Ook in de nabeschouwing konden we geen beter plan voor mij bedenken. Zo verloor ik een pion en moest berusten in een kansloos verloren eindspel.
Ruurd Ouwehand speelde met zwart (hij gaf aan dat hij hele slechte statistieken met zwart heeft) tegen Leslie Tjoo een onregelmatige opening die tot de 20e zet gelijk opging. De dames werden al snel geruild, bang voor een offer op f7 ruilde Ruurd de paarden en waardoor wit een stevige pion op e5 kreeg. Na lange rokade begon Ruurd (ietwat) voorzichtig een koningsaanval voor te bereiden, maar gaf daardoor wit de tijd om zelf ook een koningsaanval op de damevleugel te beginnen. Met opstormende pionnen naar a4, b4 en c5 wilde Ruurd torenlijnen dichthouden en blunderde met 20. .. c6? Hierdoor kon wit een paard op d6 positioneren en na de gedwongen ruil kreeg wit een sterke vrijpion op d6. Hierna stortte Ruurds stelling in en ging hij kansloos van het bord.
Remises waren er voor Jelle Engelberts en Cander Flanders. En Marcel Tillemans en Joop van ’t Hoenderdaal liepen helaas ook tegen een nederlaag aan. En zo werd het dus een 7-1 nederlaag voor het tweede…
Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 5J van de KNSB-competitie.
Arjen Zuurmond
